Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 4 października 2007 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgericht Darmstadt - Niemcy) - Murat Polat przeciwko Stadt Rüsselsheim(Sprawa C-349/06)(1)
(Układ stowarzyszeniowy EWG-Turcja - Artykuł 59 protokołu dodatkowego - Artykuł 7 akapit pierwszy i art. 14 decyzji nr 1/80 Rady Stowarzyszenia - Dyrektywa 2004/38/WE - Prawo pobytu dziecka pracownika tureckiego - Pełnoletnie dziecko, które nie pozostaje już na utrzymaniu rodziców - Liczne wyroki karne - Zgodność z prawem decyzji o wydaleniu)
(2007/C 297/21)
Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 8 grudnia 2007 r.)
Sąd krajowy
Verwaltungsgericht Darmstadt - Niemcy
Strony w postępowaniu przed sądem krajowym
Strona skarżąca: Murat Polat
Strona pozwana: Stadt Rüsselsheim
Przedmiot
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Verwaltungsgericht Darmstadt - Wykładnia art. 7 akapit pierwszy decyzji nr 1/80 Rady Stowarzyszenia EWG-Turcja oraz art. 59 protokołu dodatkowego dotyczącego etapu przejściowego określonego w Układzie ustanawiającym stowarzyszenie między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Turcją, podpisanego w dniu 23 listopada 1970 r. (Dz.U. 293, str. 4) oraz art. 28 dyrektywy 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich, zmieniającej rozporządzenie (EWG) nr 1612/68 i uchylającej dyrektywy 64/221/EWG, 68/360/EWG, 72/194/EWG, 73/148/EWG, 75/34/EWG, 75/35/EWG, 90/364/EWG, 90/365/EWG i 93/96/ EWG (Dz.U. L 158, str. 77) - Prawo pobytu obywatela tureckiego, który wjechał na terytorium krajowe jako małoletni w ramach łączenia rodzin, i który po uzyskaniu pełnoletniości sam się utrzymywał - Powrót na terytorium krajowe w sytuacji uzależnienia od pomocy finansowej swoich rodziców - Nabycie prawa pobytu przez osoby pełnoletnie pozostające na utrzymaniu rodziców - Warunki utraty prawa pobytu - Wyroki karne - Zgodność z prawem decyzji o wydaleniu
Sentencja
1) Obywatel turecki, który jako dziecko uzyskał zgodę na przyjazd na terytorium państwa członkowskiego w ramach łączenia rodzin i który nabył prawo swobodnego dostępu do dowolnej pracy najemnej na podstawie art. 7 akapit pierwszy tiret drugie decyzji nr 1/80 z dnia 19 września 1980 r., traci wynikające z prawa dostępu do zatrudnienia prawo pobytu w przyjmującym państwie członkowskim tylko w dwóch przypadkach, mianowicie:
– w przypadku określonym w art. 14 ust. 1 tej decyzji lub
– gdy opuści terytorium danego państwa członkowskiego na znaczny okres i bez uzasadnionych powodów,
nawet jeżeli ukończył już 21 rok życia, nie pozostaje już na utrzymaniu na rodziców, lecz prowadzi samodzielne życie w danym państwie członkowskim i nie był aktywny na rynku pracy przez okres kilku lat w związku z odbywaniem w tym okresie kary pozbawienia wolności, której wykonanie nie zostało zawieszone.
W sytuacji takiej jak sytuacja skarżącego w postępowaniu przed sądem krajowym wykładnia ta nie jest niezgodna z wymogami określonymi w art. 59 protokołu dodatkowego, podpisanego w dniu 23 listopada 1970 r. w Brukseli oraz zawartego, zatwierdzonego i ratyfikowanego w imieniu Wspólnoty rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2760/72 z dnia 19 grudnia 1972 r.
2) Artykuł 14 ust. 1 decyzji nr 1/80 należy interpretować w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie wydaniu decyzji o wydaleniu obywatela tureckiego, wobec którego wydane zostały liczne wyroki karne, jeżeli jego indywidualne zachowanie stanowi rzeczywiste i dostatecznie poważne zagrożenie podstawowego interesu społeczeństwa. Do sądu krajowego należy dokonanie oceny, czy taka sytuacja zachodzi w zawisłej przed nim sprawie.
______
(1) Dz.U. C 281 z 18.11.2006.
