(Dz.U.UE C z dnia 7 grudnia 2007 r.)RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 31 ust. 1 lit. a) i art. 34 ust. 2 lit. b),
uwzględniając inicjatywę Królestwa Belgii,
uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego(1),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Celem Unii Europejskiej jest zapewnienie obywatelom wysokiego poziomu bezpieczeństwa w obszarze wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości.
(2) Rada Europejska zebrana w Tampere w dniach 15-16 października 1999 r., podkreśliła, że zasada wzajemnego uznawania powinna stanowić kamień węgielny współpracy sądowniczej w sprawach cywilnych i karnych w Unii.
(3) Dnia 29 listopada 2000 r., Rada przyjęła program środków w celu wprowadzenia w życie zasady wzajemnego uznawania decyzji w sprawach karnych. Zgodnie z pkt. 3.4. programu, dotyczącego utraty praw i podobnych kar, skuteczność niektórych kar w kontekście europejskim zależy od ich uznawania i wykonywania w całej Unii. W tym kontekście, Rada uznała za priorytet (środek 22) sporządzenie jednego lub kilku instrumentów umożliwiających egzekwowanie takiej utraty praw w państwie członkowskim, w którym zamieszkuje skazany oraz możliwość egzekwowania utraty niektórych praw w całej Unii, co najmniej odnośnie niektórych rodzajów przestępstw i utraty praw.
(4) Zakładając, że zakaz zostaje na ogół nałożony z powodu ciężaru popełnionego przestępstwa lub w celu zapobiegania popełnianiu przez skazanego dalszych przestępstw, istotne jest aby ten zakaz był przestrzegany w tych wszystkich państwach członkowskich, w których dana osoba przebywa.
(5) Priorytetem dla Unii powinno być zwalczanie wykorzystywania seksualnego dzieci i pornografii dziecięcej, a w szczególności zwalczanie ryzyka recydywy w tej dziedzinie. Właśnie w tej dziedzinie decyzja ramowa Rady 2004/68/WSiSW z dnia 22 grudnia 2003 r. dotycząca zwalczania seksualnego wykorzystywania dzieci i pornografii dziecięcej(2) ustanowiła zgodnie z zasadą pomocniczości, minimalne wspólne podejście Unii do takich przestępstw, w szczególności w odniesieniu do rodzajów kary i zakazu, który powinien zostać przewidziany w ustawodawstwie krajowym. Zasada wzajemnego uznawania powinna odnosić się do czasowego lub stałego zakazu wykonywania czynności zawodowych związanych z nadzorem dzieci, co wyraźnie przewiduje decyzja ramowa 2004/68/WSiSW, gdy zakaz taki wynika z wyroku skazującego za jedno z przestępstw związanych z wykorzystywaniem seksualnym dzieci i pornografią dziecięcą.
(6) Świadomość istnienia takiego zakazu w jednym z państw członkowskich jest przesłanką do jego uznawania i zapewnienia jego przestrzegania w innym państwie członkowskim. Wymiany informacji w sprawie wyroków skazujących dotyczy kilka aktów międzynarodowych w szczególności Europejska konwencja o pomocy prawnej w sprawach karnych z dnia 20 kwietnia 1959 r., która przewiduje, że każda Umawiająca się Strona powiadamia inną Strony o wszelkich wyrokach skazujących oraz wynikających z nich środkach dotyczących obywateli tej drugej Strony, wprowadzonych do rejestrów karnych. Należy usprawnić istniejące ramy prawne do wymiany informacji w sprawie zakazów związanych z wyrokami skazującymi za przestępstwa na tle seksualnym popełnione wobec dzieci,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ RAMOWĄ:
Sporządzono w Brukseli ...
|
W imieniu Rady |
|
Przewodniczący |
______
(1) Opinia z dnia ...
(2) Dz.U. L 13 z 20.1.2004, str. 44.
(3) Dz.U. L 322 z 9.12.2005, str. 33.