Pomoc państwa - Niemcy - Pomoc państwa C 36/07 (ex NN 25/07) - Pomoc państwa na rzecz Deutsche Post AG - Zaproszenie do zgłaszania uwag zgodnie z art. 88 ust. 2 Traktatu WE.

POMOC PAŃSTWA - NIEMCY

Pomoc państwa C 36/07 (ex NN 25/07) - Pomoc państwa na rzecz Deutsche Post AG

Zaproszenie do zgłaszania uwag zgodnie z art. 88 ust. 2 Traktatu WE

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2007/C 245/11)

(Dz.U.UE C z dnia 19 października 2007 r.)

Pismem z dnia 12 września 2007 r., zamieszczonym w autentycznej wersji językowej na stronach następujących po niniejszym streszczeniu, Komisja powiadomiła Niemcy o swojej decyzji w sprawie wszczęcia postępowania określonego w art. 88 ust. 2 Traktatu WE dotyczącego wyżej wspomnianego środka pomocy.

Zainteresowane strony mogą zgłaszać uwagi na temat środka pomocy, w odniesieniu do którego Komisja wszczyna postępowanie, w terminie jednego miesiąca od daty publikacji niniejszego streszczenia i następującego po nim pisma. Uwagi należy kierować do Kancelarii ds. pomocy państwa w Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji Komisji Europejskiej na następujący adres lub numer faksu:

European Commission

Directorate-General for Competition

State aid Greffe

SPA 3, 6/5

B-1049 Brussels

Faks: (32-2) 296 12 42

Otrzymane uwagi zostaną przekazane władzom niemieckim. Zainteresowane strony zgłaszające uwagi mogą wystąpić z odpowiednio umotywowanym pisemnym wnioskiem o objęcie ich tożsamości klauzulą poufności.

TEKST STRESZCZENIA

1. PROCEDURA

Pismem opublikowanym poniżej Komisja pragnie poinformować Niemcy o swojej decyzji w sprawie wszczęcia postępowania w trybie art. 88 ust. 2 Traktatu WE.

W następstwie wszczęcia postępowania w dniu 23 października 1999 r.⁽¹⁾, Komisja w dniu 19 czerwca 2002 r.⁽²⁾ przyjęła ostateczną negatywną decyzję (dalej: decyzja z 2002 r.), w której stwierdziła, że Deutsche Post AG (dalej: DPAG) za przesyłki wysyłane w systemie "od drzwi do drzwi" stosowała ceny poniżej kosztów przyrostowych oraz, że ta agresywna polityka rabatowa nie wchodziła w zakres usług powszechnych, które świadczyła DPAG. Wynikające z tego straty w wysokości 572 mln EUR zostały uznane za niezgodną ze wspólnym rynkiem pomoc państwa, którą Niemcy powinny odzyskać.

Po przyjęciu decyzji z 2002 r., Komisja otrzymała kolejne skargi od konkurentów DPAG z sektora prywatnego zawierające zarzuty, że DPAG uzyskała znacznie większe korzyści finansowe niż określono w decyzji z 2002 r. Należy dodać do tego zarzuty, że DPAG wykorzystała zasoby państwowe na rozszerzenie swojej działalności w zakresie przesyłek oraz na świadczenie usług po cenach transferowych (które są uważane za zaniżone) dla swoich spółek zależnych Postbank AG i Deutsche Post Euro Express GmbH & Co OHG (dalej: DPEED), które prowadzą działalność odpowiednio w dziedzinie usług bankowych oraz marketingu przesyłek biznesowych.

Na podstawie informacji otrzymanych w trakcie postępowania wyjaśniającego w sprawie pomocy państwa przeprowadzonego po 2002 r., Komisja uważa za konieczne udzielenie odpowiedniej odpowiedzi na zakłócenia konkurencji spowodowane wykorzystaniem zasobów państwowych, które zostały przyznane DPAG oraz jej poprzedniczce Deutsche Bundespost POSTDIENST (dalej: POSTDIENST). Komisja zawiadamia więc Niemcy oraz zainteresowane strony, że postępowanie wszczęte w 1999 r. zostanie uzupełnione w celu uwzględnienia nowych informacji oraz zajęcia ostatecznego stanowiska dotyczącego zakresu, w jakim zasoby państwa, o których mowa, stanowią pomoc zgodną z zasadami przyznawania pomocy na podstawie Traktatu WE.

Komisja chciałaby podkreślić, że uzupełniające postępowanie wyjaśniające w żadnym wypadku nie dąży do zastąpienia decyzji z 2002 r. Wyraźnym celem rozszerzonego postępowania wyjaśniającego jest ustalenie, czy POSTDIENST i DPAG otrzymały zawyżoną rekompensatę za wywiązanie się z obowiązku świadczenia usług powszechnych, wykraczającą poza kwotę 572 mln EUR, uznaną w decyzji z 2002 r. za pomoc niezgodną ze wspólnym rynkiem.

2. OPIS ŚRODKA

Za świadczone usługi powszechne POSTDIENST i DPAG otrzymały rekompensaty w postaci szeregu środków publicznych:

– na podstawie przepisów niemieckiego prawa POSTDIENST i DPAG otrzymały w latach 1990-1995 od swojej spółki zależnej Deutsche Telekom około 5,7 mld EUR w ramach subsydiowania skrośnego.

– POSTDIENST i DPAG miały wyłączne prawo do świadczenia usług pocztowych w zakresie doręczania przesyłek listowych. Niemieckie prawo stanowi, że przy ustalaniu cen za usługi doręczania przesyłek listowych, co do świadczenia których DPAG posiada wyłączne prawo lub pozycję dominującą na rynku tych usług, utworzony w 1997 r. urząd regulacji musi w odpowiedni sposób uwzględnić koszty świadczenia usług powszechnych.

– Ponadto, jak to już stwierdzono wcześniej w decyzji z 2002 r., udzielone zostały gwarancje państwowe na rzecz POSTDIENST i DPAG; ze środków publicznych sfinansowano także emerytury urzędników pocztowej służby cywilnej.

Ponieważ POSTDIENST i DPAG świadczyły nie tylko usługi powszechne, lecz także usługi komercyjne, np. dla spółek zależnych Postbank AG i DPEED, ważna będzie analiza warunków, na jakich dokonano podziału kosztów między usługi powszechne a komercyjne. Ze względu na europejskie przepisy w zakresie pomocy państwa należy unikać sytuacji, gdy rekompensaty przyznawane na pokrycie kosztów usług powszechnych są nadużywane do finansowania skrośnego usług komercyjnych świadczonych na rynku rządzącym się zasadami konkurencji.

3. OCENA ŚRODKA

3.1. Istnienie pomocy w rozumieniu art. 87 ust. 1 Traktatu WE

Na podstawie orzeczenia w sprawie Altmark⁽³⁾, Komisja uważa, że transfer środków publicznych oraz gwarancje państwowe stanowią pomoc w rozumieniu art. 87 ust. 1 Traktatu WE. Odnośnie finansowania emerytur urzędników służby cywilnej, Komisja ma wątpliwości co do zakresu korzyści ekonomicznych, jakie POSTDIENST i DPAG mogły odnieść dzięki środkom publicznym, które wpłynęły na fundusz emerytalny.

3.2. Zgodność pomocy w rozumieniu art. 86 ust. 2 Traktatu WE

Komisja uważa, że pomoc państwa jako rekompensata za świadczenie usług powszechnych może być uznana za zgodną ze wspólnym rynkiem w rozumieniu art. 86 ust. 2 Traktatu WE, jeżeli jest ona niezbędna do świadczenia tego rodzaju usług oraz nie wpływa na rozwój handlu w sposób pozostający w sprzeczności z interesem Wspólnoty.

Komisja ma wątpliwości, czy rekompensata przyznana POSTDIENST i DPAG była niezbędna do wypełnienia obowiązku świadczenia usług powszechnych i proporcjonalna do osiągnięcia celu. Ponieważ nie istniały wcześniej ustanowione jasne zasady obliczania kwoty rekompensaty, Komisja musi szczegółowo zrekonstruować kwotę przyznanej rekompensaty oraz koszty usług powszechnych łącznie z rozsądnym zyskiem, jaki dostawca usług może uzyskać z własnego kapitału. Następujące kwestie zasługują przy tym na szczególną uwagę:

– Kwota rekompensaty musi obejmować nie tylko transfer środków publicznych oraz gwarancje, lecz także nadwyżkę zysku wynikającą z faktu świadczenia rezerwowanych i regulowanych usług w zakresie przesyłek listowych oraz środki publiczne przekazane na emerytury dla urzędników pocztowej służby cywilnej.

– Jako że rekompensata może być wykorzystana wyłącznie na świadczenie usług powszechnych, a nie do celów subsydiowania skrośnego działalności komercyjnej, należy zbadać podział kosztów między usługi powszechne i komercyjne. Należy zbadać, czy deklarowane koszty świadczenia usług powszechnych rzeczywiście powstały przy świadczeniu tych usług oraz czy usługi komercyjne przyczyniły się we właściwy sposób do finansowania kosztów stałych sieci pocztowej.

– Jako że rekompensata powinna pokrywać, oprócz prawidłowo podzielonych kosztów świadczenia usług uniwersalnych, również rozsądną stopę zwrotu własnego kapitału, dochodowość POSTDIENST i DPAG musi zostać stwierdzona w drodze porównania z uwzględnieniem średniej stopy zysku w sektorze oraz ryzyka przyjętego przez POSTDIENST i DPAG.

– Wyliczenie musi uwzględnić decyzję z 2002 r., w której stwierdzono niezgodną ze wspólnym rynkiem pomoc państwa w wysokości 572 mln EUR, przeznaczoną na pokrycie strat wynikłych z agresywnej polityki cenowej w zakresie przesyłek wysyłanych w systemie "od drzwi do drzwi".

______

⁽¹⁾ Zaproszenie do zgłaszania uwag zgodnie z art. 88 ust. 2 Traktatu WE w sprawie C61/99 (ex NN 153/96) - pomoc państwa na rzecz Deutsche Post AG 1999 (Dz.U. C 306 z 23.10.1999, str. 25).

⁽²⁾ Decyzja Komisji z dnia 19 czerwca 2002 r. w sprawie środków podjętych przez Republikę Federalną Niemiec na rzecz Deutsche Post AG (Dz.U. L 247 z 14.9.2002, str. 27).

⁽³⁾ Sprawa C-280-00 Altmark Trans GmbH [2003] Zb.Orz. I-7747.

TEKST PISMA

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

grafika

• Identyfikator: Dz.U.UE.C.2007.245.21
• Rodzaj: Ogłoszenie
• Tytuł: Pomoc państwa - Niemcy - Pomoc państwa C 36/07 (ex NN 25/07) - Pomoc państwa na rzecz Deutsche Post AG - Zaproszenie do zgłaszania uwag zgodnie z art. 88 ust. 2 Traktatu WE.
• Data aktu: 19/10/2007
• Data ogłoszenia: 19/10/2007