Skarga wniesiona w dniu 18 maja 2006 r. - Omya przeciwko Komisji(Sprawa T-145/06)
(2006/C 165/64)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 15 lipca 2006 r.)
Strony
Strona skarżąca: Omya AG (Oftringen, Szwajcaria) (Przedstawiciele: C. Ahlborn, C. Berg, Solicitors, C. Pinto Correira, lawyer)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– Stwierdzenie nieważności decyzji wydanej przez Komisję Europejską w dniu 8 marca 2006 r. w sprawie COMP/ M.3796 - Omya/J.M. Huber PCC;
– stwierdzenie, że koncentracja będąca przedmiotem sprawy COMP/M.3796 - Omya/J.M. Huber PCC powinna zostać uznana za zgodną ze wspólnym rynkiem oraz
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C (2006)795 z dnia 8 marca 2006 r. w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw COMP/M.3796, w której na podstawie art. 11 ust. 3 rozporządzenia WE w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw(1) zażądano, by skarżąca dostarczyła Komisji prawidłowych i kompletnych informacji na temat przejęcia przez nią działalności J.M. Huber Corporation w zakresie wytrąconego węglanu wapnia (precipitated calcium carbonate) ("zaskarżona decyzja"). Na skutek zaskarżonej decyzji harmonogram połączenia przedsiębiorstw został zawieszony i termin wydania ostatecznej decyzji w sprawie zgłoszonej koncentracji został przeniesiony z dnia 31 marca 2006 r. na dzień 28 czerwca 2006 r.
W zaskarżonej decyzji Komisja stwierdza, że skarżąca w odpowiedzi na wcześniejsze żądanie udzielenia informacji dostarczyła przynajmniej częściowo nieprawidłowych informacji. Skarżąca twierdzi, że pozostaje to w sprzeczności z wcześniejszym pismem Komisji, w którym uznała ona, że kompletne informacje zostały dostarczone.
Na poparcie swojego wniosku skarżąca powołuje się na naruszenie art. 11 ust. 1 i 3 rozporządzenia WE w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw, ponieważ (i) informacje, których zażądano w zaskarżonej decyzji, nie były konieczne do dokonania oceny koncentracji; (ii) żądane informacje zostały w pełni dostarczone wcześniej oraz (iii) wbrew zasadzie pewności prawa Komisja nie działała niezwłocznie.
Następnie skarżąca podnosi, że zaskarżona decyzja stanowi nadużycie władzy przez Komisję w świetle art. 11 ust. 3 rozporządzenia WE w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw, jako że wydając zaskarżoną decyzję, Komisja miała głównie na celu - zdaniem skarżącej - przedłużenie terminów przewidzianych we wspomnianym powyżej rozporządzeniu aniżeli zebranie koniecznych informacji.
W końcu skarżąca twierdzi, że zaskarżona decyzja zawiodła jej uzasadnione oczekiwania co do tego, że spełniła ona obowiązek udzielenia żądanych informacji i że terminem wydania ostatecznej decyzji w sprawie zgłoszonej koncentracji był dzień 31 marca 2006 r. Zdaniem skarżącej oczekiwania te powstały na skutek wcześniejszego pisma Komisji, w którym uznała ona, że kompletne informacje zostały dostarczone, jak również na skutek późniejszego zachowania Komisji.
______
(1) Rzporządzenie Rady (WE) nr 139/2004 z dnia 20 stycznia 2004 r. w sprawie kontroli koncentracji przedsiębiorstw (rozporządzenie WE w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw) (Dz.U. 2004 L 24, str. 1).
