Sprawa T-11/05: Skarga wniesiona w dniu 18 stycznia 2005 r. przez Wieland Werke AG, Buntmetall Amstetten Ges.m.b.H oraz Austria Buntmetall AG przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.

Skarga wniesiona w dniu 18 stycznia 2005 r. przez Wieland Werke AG, Buntmetall Amstetten Ges.m.b.H oraz Austria Buntmetall AG przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-11/05)

(2005/C 93/59)

(Język postępowania: niemiecki)

(Dz.U.UE C z dnia 16 kwietnia 2005 r.)

W dniu 18 stycznia 2005 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Wieland Werke AG z siedzibą w Ulm (Niemcy), Buntmetall Amstetten Ges.m.b.H z siedzibą w Amstetten (Austria) oraz Austria Buntmettal AG z siedzibą w Enzesfeld (Austria), reprezentowanych przez adwokatów R. Bechtold oraz U. Soltész, przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.

Skarżące wnoszą do Sądu Pierwszej Instancji o:

– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 3 września 2004 r., zmienionej w dniu 20 października 2004 r. (sprawa COMP/E-1/38.069 - miedziane rury instalacyjne);

– ewentualnie, o obniżenie grzywien nałożonych na mocy tej decyzji na skarżące;

– obciążenie Komisji Wspólnot Europejskich kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty:

Na mocy zaskarżonej decyzji Komisja nałożyła na skarżące grzywnę, stwierdziwszy, że naruszyły one art. 81 ust. 1 WE poprzez udział w serii porozumień i uzgodnionych praktykach polegających na ustalaniu cen i podziale rynku w sektorze miedzianych rur instalacyjnych.

Skarżące sprzeciwiają się takiej decyzji, twierdząc, że ponowne nałożenie grzywien w niniejszej sprawie jest sprzeczne z zasadą ne bis in idem, jako że Komisja stwierdziła już dopuszczenie się przez skarżące podobnego naruszenia w sprawie rur przemysłowych (COMP/E-1/38.240) i ukarała je za to. Skarżące podnoszą, że Komisja określając wysokość grzywien powinna była przynajmniej wziąć pod uwagę grzywny już nałożone, oraz to, że niedopuszczalny jest podział jednorodnego postępowania w sprawie rur miedzianych na postępowanie w sprawie rur przemysłowych i postępowanie w sprawie rur instalacyjnych.

Ponadto skarżące twierdzą, iż grzywny są nadmiernie wysokie, a także, że przy ustalaniu ich wysokości naruszone zostały bezwzględnie wiążące zasady postępowania, takie jak obowiązek uzasadniania z art. 253 WE, zasada proporcjonalności i zasada równego traktowania. Twierdzenie to skarżące opierają między innymi na następujących okolicznościach:

– określając powagę naruszenia Komisja oparła swoje wnioski na błędnej i niewystarczającej ocenie rodzaju naruszenia, jego wpływu na rynek, a także geograficznego zasięgu porozumień,

– dokonując różnicowania odnośnych spółek, Komisja powinna była wziąć pod uwagę nie tylko ich udział w rynku, ale także rzeczywistą wielkość tych spółek,

– w swojej decyzji Komisja nie wskazała, jakimi zasadami kierowała się ustalając podstawową wysokość grzywien, a ponadto nie wskazała w sposób jednoznaczny w swoim przedstawieniu zarzutów, że w niniejszym przypadku chodzi o szczególnie poważne naruszenie reguł konkurencji,

– zwiększając grzywnę z uwagi na czas trwania porozumienia Komisja błędnie zastosowała wytyczne w sprawie metod ustalania grzywien⁽¹⁾, a ponadto błędnie stwierdziła, iż upłynął już okres przedawnienia dla wniesienia skargi odnośnie do wielu istotnych kwestii powstałych w związku ze sprawą,

– Określając grzywnę Komisja nie wzięła pod uwagę istotnych okoliczności łagodzących, takich jak trudna sytuacja rynku, niski stopień dochodowości sprzedaży w sektorze rur miedzianych, a także okoliczności, iż porozumienia zostały rozwiązane niezwłocznie po zakończeniu dochodzenia w tej sprawie.

Ponadto Komisja naruszyła zasadę równego traktowania, między innymi poprzez wprowadzenie zróżnicowania pomiędzy spółkami należącymi do porozumienia, polegającego na przyznaniu większego zmniejszenia wymiaru grzywny tylko niektórym spółkom w oparciu o Komunikat o Polityce Łagodności.

Wreszcie skarżące podnoszą, iż art. 23 ust. 2 rozporządzenia 1/2003⁽²⁾ poprzez sposób, w jaki określa podstawową wysokość grzywny, przyznając Komisji praktycznie nieograniczone uznanie, jest sprzeczny z zasadą pewności co do prawa, a tym samym stanowi naruszenie nadrzędnych norm prawa wspólnotowego.

______

⁽¹⁾ Wytyczne w sprawie metody ustalania grzywien nakładanych na mocy art. 15 ust. 2 rozporządzenie 17 oraz art. 65 ust. 5 Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Węgla i Stali (Dz.U. C 9 z 14.1.1998, str. 3).

⁽²⁾ Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (Dz.U. L 1 z 4.1.2003).

• Identyfikator: Dz.U.UE.C.2005.93.29/2
• Rodzaj: Informacja
• Tytuł: Sprawa T-11/05: Skarga wniesiona w dniu 18 stycznia 2005 r. przez Wieland Werke AG, Buntmetall Amstetten Ges.m.b.H oraz Austria Buntmetall AG przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.
• Data aktu: 16/04/2005
• Data ogłoszenia: 16/04/2005