(Sprawa T-387/04)(2005/C 6/75)
(Język postępowania: niemiecki)
(Dz.U.UE C z dnia 8 stycznia 2005 r.)
W dniu 27 września 2004 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga EnBW Energie Baden- Württemberg AG, Karlsruhe (Niemcy), reprezentowanej przez adwokatów C.-D. Ehlermanna, M. Seyfartha, A. Gutermutha und M. Wissmanna, przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich. Skarżąca wnosi do Sądu o:
– stwierdzenie na podstawie art. 231 WE nieważności decyzji Komisji z dnia 7 lipca 2004 r. w sprawie krajowego planu rozdzielania pozwoleń na emisję gazów cieplarnianych, notyfikowanego przez Niemcy zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE(1);
– obciążenie pozwanej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżąca jest niemieckim przedsiębiorstwem energetycznym. W zakresie, w jakim elektrownie prowadzone przez skarżącą emitują gazy cieplarniane, podlegać ona będzie od dnia 1 stycznia 2005 r. wprowadzonemu przez dyrektywę 2003/87/WE wspólnotowemu systemowi handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych.
Skarżąca zaskarża decyzję Komisji zatwierdzającą, za wyjątkiem kilku nieistotnych dla niniejszej sprawy elementów, notyfikowany przez Niemcy krajowy plan rozdzielania pozwoleń na emisję gazów cieplarnianych. Skarżąca zaskarża w szczególności zawartą w planie zasadę przenoszenia, przyznającą operatorowi elektrowni, który zamyka starą instalację i zastępuje ją nową, przez okres czterech lat taką ilość pozwoleń, jaką otrzymałby dla zamkniętej instalacji. Zdaniem skarżącej prowadzi to do zawyżonego przydziału pozwoleń, który spełnia przesłanki udzielenia pomocy zawarte w art. 87 ust. 1 WE i nie może być uzasadniony. Odmienna ocena dokonana przez pozwaną w zaskarżonej decyzji dotknięta jest oczywistymi błędami w ocenie i nie wykazuje wystarczającego zbadania okoliczności faktycznych. Z tego powodu zaskarżona decyzja narusza art. 87 ust. 3 i art. 88 ust. 2 WE.
Ponadto pozwana zaniechała z naruszeniem art. 88 ust. 2 WE wszczęcia formalnej procedury udzielania pomocy, chociaż musiała mieć istotne wątpliwości co do zgodności tej zasady z Traktatem WE.
Poza tym zaskarżona decyzja narusza art. 9 ust. 3 i kryterium 5 załącznika III dyrektywy 2003/87/WE, ponieważ zawyżony przydział pozwoleń stanowi nieuzasadnione sprzyjanie konkurentom skarżącej, wzmocnione przez to, że przedsiębiorstwa, które tak jak skarżąca ze względu na wymogi prawne będą zmuszone do zamknięcia w bliskiej przyszłości elektrowni atomowych, są w nieuzasadniony sposób gorzej traktowane.
Zaskarżona decyzja narusza w końcu art. 253 WE ze względu na liczne poważne błędy w uzasadnieniu.
______
(1) Dyrektywa 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiająca system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniająca dyrektywę Rady 96/61/WE, Dz.U. L 275 z 25.10.2003, str. 32.
