(druga izba)z dnia 20 stycznia 2005 r.
w sprawie C-464/01 (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym) Joann Gruber przeciwko Bay Wa AG(1)
(Konwencja brukselska - Art. 13 pierwszy akapit - Przesłanki stosowania - Pojęcie "umowy zawartej przez konsumenta" - Zakup przez rolnika dachówek na pokrycie zabudowy zagrodowej do użytku po części prywatnego, a po części gospodarczego)
(2005/C 57/02)
(Język postępowania: niemiecki)
(Dz.U.UE C z dnia 5 marca 2005 r.)
W sprawie C-464/01, mającej za przedmiot wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym na podstawie protokołu z dnia 3 czerwca 1971 r. w sprawie interpretacji przez Trybunał Sprawiedliwości Konwencji z dnia 27 września 1968 r. o jurysdykcji i wykonywaniu orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych i handlowych, złożony przez Oberster Gerichtshof (Austria) postanowieniem z dnia 8 listopada 2001 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 4 grudnia 2001 r., w postępowaniu Johann Gruber przeciwko Bay Wa AG, Trybunał (druga izba), w składzie: C. W. A. Timmermans, prezes izby, C. Gulmann, R. Schintgen (sprawozdawca), G. Arestis i J. Klučka, sędziowie, rzecznik generalny: F. G. Jacobs, sekretarz: M.-F. Contet, główny administrator, wydał w dniu 20 stycznia 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:
Zasady jurysdykcyjne ustanowione w Konwencji z dnia 27 września 1968 r. o jurysdykcji i wykonywaniu orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych i handlowych, w brzmieniu zmienionym przez Konwencję z dnia 9 października 1978 r. w sprawie przystąpienia Królestwa Danii, Irlandii i Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, przez Konwencję z dnia 25 października 1982 r. w sprawie przystąpienia Republiki Greckiej, przez Konwencję z dnia 26 maja 1989 r. w sprawie przystąpienia Królestwa Hiszpanii i Republiki Portugalii oraz przez Konwencję z dnia 29 listopada 1996 r. w sprawie przystąpienia Republiki Austrii, Republiki Finlandii i Królestwa Szwecji powinny być interpretowane w następujący sposób:
– osoba, która zawiera umowę dotyczącą towaru przeznaczonego do użytku po części gospodarczego, a po części niezwiązanego z jej działalnością gospodarczą, nie ma prawa powoływania się na dobrodziejstwo przepisów art. 13 do 15 tej Konwencji, za wyjątkiem sytuacji, gdy użytek gospodarczy jest zupełnie marginalny do tego stopnia, iż odgrywa jedynie nikłą rolę w ogólnym kontekście danej transakcji, przy czym bez znaczenia pozostaje fakt, iż pozagospodarczy aspekt ma charakter dominujący w tym względzie;
– zadaniem sądu, przed którym zawisł spór, jest rozstrzygnięcie kwestii, czy dana umowa została zawarta w celu zaspokojenia - w niepomijalnym zakresie - potrzeb wynikających z działalności gospodarczej danej osoby, czy raczej użytek gospodarczy odgrywał zaledwie nieznaczną rolę;
– w tym celu sąd powinien wziąć pod uwagę całość istotnych okoliczności faktycznych wynikających w sposób obiektywny z akt sprawy; jednocześnie nie należy brać pod uwagę okoliczności ani faktów, o których kontrahent umowy mógł wiedzieć podczas zawierania umowy, chyba że osoba powołująca się na swój status konsumenta zachowała się w taki sposób, iż swym zachowaniem wywołała uzasadnione wrażenie w świadomości drugiej strony umowy, iż działała w celach gospodarczych.
______
(1) Dz.U. C 56 z 2.3.2002
