Skarga wniesiona w dniu 11 marca 2005 r. przez Oliviera Chassagnego przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich(Sprawa T-123/05)
(2005/C 115/65)
(Język postępowania: francuski)
(Dz.U.UE C z dnia 14 maja 2005 r.)
W dniu 11 marca 2005 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Oliviera Chassagnego, zamieszkałego w Brukseli, reprezentowanego przez adwokatów Stéphana Rodriguesa i Yolę Minatchy, z adresem do doręczeń w Luksemburgu przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.
Skarżący wnosi do Sądu o:
1) uchylenie decyzji organu powołującego z dnia 9 grudnia 2004 r. zawierającej odpowiedź na skargę skarżącego z dnia 28 maja 2004 r. oraz nakładającej na niego obowiązek wyciągnięcia konsekwencji z niej wynikających,
2) orzeczenie, że wszelka dyskryminacja nieuzasadniona i nie dająca się obiektywnie uzasadnić ze względu na przynależność (lub jej brak) w sensie geograficznym do miejsca pochodzenia i/lub miejsca zatrudnienia na kontynencie europejskim, jest niezgodna z prawem i tym samym stwierdzenie niezgodności z prawem art. 8 ust. 4 załącznika VII regulaminu pracowniczego w starym brzmieniu,
3) przypomnienie - niezależnie od powyższego, że Réunion stanowi integralną część Wspólnoty na podstawie art. 299 ust. 2 traktatu WE i podlega ona również - przez fakt przystąpienia jej Państwa Członkowskiego - Traktatowi EWEA oraz Traktatowi o Unii Europejskiej i podkreślenie, że w tym zakresie urzędnicy europejscy pochodzący z takiego terytorium mają prawo do równego traktowania w stosunku do urzędników pochodzących z europejskiego - w sensie geograficznym - terytorium Państwa Członkowskiego,
z4) zasądzenie na rzecz skarżącego symbolicznego 1 EUR tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę oraz kwoty 7.200 EUR tytułem naprawienia poniesionej szkody majątkowej,
5) obciążenie pozwanej wszelkimi kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty:
Skarżący kwestionuje decyzję Komisji o odmowie przyznania mu - jako funkcjonariusza pochodzącego z francuskiego departamentu zamorskiego - korzyści wynikających z art. 8 ust. 1-3 załącznika VII regulaminu pracowniczego, w wersji obowiązującej przez dniem 1 maja 2004 r.
Na poparcie swej skargi skarżący podnosi bezprawność podstawy prawnej zaskarżonej decyzji tj. art. 8 ust. 4 załącznika VII regulaminu pracowniczego w starym brzmieniu. Zdaniem skarżącego przepis ten dotknięty jest brakiem uzasadnienia, jest dyskryminujący i narusza art. 21 ust. 1 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej.
Skarżący podnosi ponadto naruszenie obowiązku uzasadnienia oraz naruszenie kilku ogólnych reguł i zasad prawa wspólnotowego takich jak obowiązek dbałości o dobro urzędnika, jak również oczywisty błąd w ocenie, zasada równego traktowania i zasada dobrej administracji.
