Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (druga izba) z dnia 8 lipca 2004 r. w sprawach połączonych T-67/ 00, T-68/00,T-71/00 i T-78/00, JFE Engineering Corp., Nippon Steel Corp., JFE Steel Corp. i Sumitomo Metal Industries Ltd przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, wniesione przez Nippon Steal Corp. dnia 22 września 2004 r.(Sprawa C-405/04 P)
(2004/C 284/20)
(Dz.U.UE C z dnia 20 listopada 2004 r.)
W dniu 22 września 2004 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęło odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (druga izba) wydanego dnia 8 lipca 2004 r. w sprawach połączonych T-67/00, T-68/00,T-71/00 i T-78/00, JFE Engineering Corp., Nippon Steel Corp., JFE Steel Corp. i Sumitomo Metal Industries Ltd przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich wniesione przez Nippon Steal Corp., z siedzibą w Tokio (Japonia), reprezentowaną przez adwokatów J-F Bellisa i K. Van Hove.
Wnosząca odwołanie zwraca się do Trybunału o:
– uchylenie wyroku Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich z dnia 8 lipca 2004 r. w sprawach połączonych T- 67/00, T-68/00,T-71/00 i T-78/00, JFE Engineering Corp., Nippon Steel Corp., JFE Steel Corp. i Sumitomo Metal Industries Ltd przeciwko Komisji, w zakresie dotyczącym Nippon Steel Corporation;
– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej z dnia 8 grudnia 1999 r. dotyczącej procedury stosowania art. 81 traktatu WE (sprawa IV/E-1/35.860-B rury i przewody stalowe bez szwu) w zakresie dotyczącym Nippon Steel Corporation;
– ewentualnie, w przypadku, gdyby odwołanie było skuteczne jedynie w zakresie dotyczącym rur przewodowych związanych z projektem, obniżenie grzywny nałożonej na Nippon Steel Corp. o dwie trzecie;
– obciążenie Komisji całością kosztów postępowania przed Sądem Pierwszej Instancji i przed Trybunałem Sprawiedliwości.
Zarzuty i główne argumenty
Wnosząca odwołanie się podnosi, że wyrok Sądu Pierwszej Instancji powinien zostać uchylony z następujących względów:
a) Sąd Pierwszej Instancji naruszył prawo poprzez przekroczenie granicy swobodnej oceny dowodów w sprawie, w której wnosząca odwołanie wykazała, że twierdzenie Komisji pozostaje w sprzeczności z gospodarczym interesem wnoszącej odwołanie i jest ono z tego względu nieracjonalne;
b) Sąd Pierwszej Instancji naruszył prawo poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów w sprawie, w której dowody z dokumentów są niejednoznaczne, a wnosząca odwołanie wskazała inne, wiarygodne wyjaśnienie przedmiotowego zachowania.
c) Sąd Pierwszej Instancji naruszył prawo poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów, co do kwestii, jak dalece powinny zostać potwierdzone zakwestionowane oświadczenia, które Komisja przedstawia jako główne dowody, a które są niewiarygodne, wysoce niejednoznaczne i pozostają w sprzeczności z innymi dowodami.
d) Sąd Pierwszej Instancji naruszył prawo uzasadniając w sposób sprzeczny i niewłaściwy swe przekonanie, że oświadczenie Pana Bechera (współpracownika Mannesmanna) z dnia 21 kwietnia 1997 r. potwierdziło oświadczenia Pana Verluci, prezesa zarządu Vallourec Oil Gas dotyczące przypuszczalnych naruszeń w zakresie sprawy rur przewodowych związanych z projektem.
