Odwołanie wniesione dnia 10 sierpnia 2004 r. przez Hauptverband der Deutschen Bauindustrie e.V, Kaefer Isoliertechnik GmbH & Co. KG oraz przedstawiciela i zarządzającego spółką, Jürgena Schmoldta od postanowienia Sądu Pierwszej Instancji (trzecia izba) z dnia 25 maja 2004 r. w sprawie T-264/03, Jürgen Schmoldt, Kaefer Isoliertechnik GmbH & Co. KG oraz Hauptverband der Deutschen Bauindustrie e.V przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich(Sprawa C-342/04 P)
(2004/C 262/30)
(Dz.U.UE C z dnia 23 października 2004 r.)
Hauptverband der Deutschen Bauindustrie e.V (Naczelny Związek Niemieckiego Przemysłu Budowlanego Stowarzyszenie Zarejestrowane), Kaefer Isoliertechnik GmbH & Co. KG oraz przedstawiciel i zarządzający spółką Jürgen Schmoldt wnieśli dnia 10 sierpnia 2004 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich odwołanie od postanowienia Sądu Pierwszej Instancji (trzecia izba) z dnia 25 maja 2004 r. w sprawie T-264/03, Jürgen Schmoldt, Kaefer Isoliertechnik GmbH & Co. KG i Hauptverband der Deutschen Bauindustrie e.V przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich. Pełnomocnikiem procesowym strony wnoszącej odwołanie jest Prof. H.C. Hans-Peter Schneider, Rominteweg 3, D-30559 Hanower.
Strona wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o:
– uchylenie postanowienia i przekazanie sprawy Sądowi Pierwszej Instancji do ponownego rozpoznania,
– obciążenie kosztami sporu incydentalnego strony, przeciwko której wniesione zostało odwołanie.
Zarzuty i główne argumenty:
Wbrew ustaleniom Sądu strona wnosząca odwołanie jest indywidualnie dotknięta skutkami decyzji zaskarżonej w postępowaniu głównym wydanej przez stronę, przeciwko której wniesiono odwołanie.
Wnoszący odwołanie powołują się na osiem zarzutów:
1) Zaskarżone postanowienie zostało oparte na błędnym stanie faktycznym: bezspornie nie istnieje żadna opinia grupy ad-hoc Stałego Komitetu z dnia 22 listopada 2002 r. Grupa ad-hoc powołana na 55 posiedzeniu Stałego Komitetu w dniu 10/11 września 2002 r. w ramach postępowania opiniodawczego na podstawie art. 5 ust. 1 dyrektywy 89/106/EWG nigdy nie odbyła posiedzenia i/lub nigdy nie sporządziła rzeczonej opinii;
2) Trzeci spośród wnoszących odwołanie nie wniósł skargi "w swoim imieniu": trzeci spośród wnoszących odwołanie jest bezspornie przedstawicielem i zarządzającym Bundesfachabteilung (Federalny Wydział Branżowy) "Wärme-, Kälte-, Schall- und Brandschutz" ("Ochrona przed ciepłem, zimnem, promieniowaniem i pożarem"), pierwszego spośród wnoszących odwołanie, będącego zjednoczeniem przedsiębiorstw używających wyrobów budowlanych, prowadzących działalność w tej branży na terenie Niemiec i jako taki jest jego pracownikiem. Reprezentowanie pierwszego spośród wnoszących odwołanie oraz stowarzyszonych w nim przedsiębiorstw w zakresie stosownych krajowych i międzynarodowych prac normalizacyjnych należy do jego obowiązków służbowych;
3) Prawo wspólnotowe przewiduje dla wnoszących odwołanie gwarancje proceduralne. Wyrażone w art. 5 ust. 1 oraz w motywie siódmym preambuły dyrektywy 89/106/EWG gwarancje proceduralne odnoszące się do Stałego Komitetu do spraw Budownictwa muszą odnosić się również do tych osób, które zostały powołane przez Stały Komitet do fachowego uczestnictwa w sporządzaniu opinii wymaganej przez art. 5 ust. 1 w ramach grupy ad-hoc;
4) W postępowaniu (wszczętym) na podstawie art. 5 ust. 1 dyrektywy 89/106/EWG trzeci spośród wnoszących odwołanie, pełniąc funkcję członka grupy ad-hoc Stałego Komitetu do Spraw Budownictwa, reprezentował nie tylko pierwszego spośród wnoszących odwołanie, lecz oczywiście również drugiego spośród wnoszących odwołanie, jako przedsiębiorstwo będące członkiem (pierwszego). Drugi spośród wnoszących odwołanie jest bezspornie członkiem Bundesfachabteilung "Wärme-, Kälte-, Schall- und Brandschutz" pierwszego spośród wnoszących odwołanie;
5) Drugi spośród wnoszących odwołanie zwrócił uwagę Sądu na naruszenie obowiązujących umów na podstawie czterech przykładowych przypadków;
6) Pierwszy spośród wnoszących odwołanie prowadził negocjacje, chociaż (fakt ten) pozbawiony jest znaczenia;
7) Pierwszy spośród wnoszących odwołanie brał bezpośredni udział w pracach normalizacyjnych, jak również w procedurze na podstawie art. 5 ust. 1 dyrektywy 89/106/EWG;
8) Orzeczenie Sądu w sprawie kosztów było nietrafne.
