Skarga wniesiona dnia 28 czerwca 2004 r. przez Rzeczpospolitą Polską przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich(Sprawa T-257/04)
(2004/C 251/38)
(Język postępowania: polski)
(Dz.U.UE C z dnia 9 października 2004 r.)
Dnia 28 czerwca 2004 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, wniesiona przez Rzeczpospolitą Polską, reprezentowaną przez Jarosława Pietrasa, działającego w charakterze pełnomocnika.
Skarżąca wnosi do Sądu o:
– stwierdzenie nieważności artykułu 3 oraz artykułu 4 ust. 3 i ust. 5 ósme tiret rozporządzenia (WE) Komisji nr 1972/2003 z dnia 10 listopada 2003 r. w sprawie środków przejściowych przyjętych w odniesieniu do handlu produktami rolnymi ze względu na przystąpienie Republiki Czeskiej, Estonii, Cypru, Łotwy, Litwy, Węgier, Malty, Polski, Słowenii i Słowacji (Dz.U. L 293 str. 3), zmienionego rozporządzeniem (WE) Komisji nr 230/2004 z dnia 10 lutego 2004 r. (Dz.U. L 39, str. 13) oraz rozporządzeniem (WE) Komisji nr 735/2004 z dnia 20 kwietnia 2004 r. (Dz.U. L 114, str. 13),
– obciążenie Komisji Wspólnot Europejskich kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
W odniesieniu do art. 3 rozporządzenia nr 1972/2003 skarżąca podnosi następujące zarzuty:
– naruszenia zasady swobodnego przepływu towarów, poprzez wprowadzenie opłat celnych w wysokości stawki celnej erga omnes, przekraczających wysokość stawek celnych obowiązujących w okresie poprzedzającym przystąpienie Polski do Unii Europejskiej,
– braku kompetencji Komisji oraz naruszenia art. 22, art. 41 akapit pierwszy i części 5 załącznika IV Aktu dotyczącego warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej(1), poprzez przyjęcie środków zmieniających określone w tym Akcie warunki objęcia Rzeczpospolitej Polskiej regułami unii celnej,
– naruszenia zasady niedyskryminacji ze względu na przynależność państwową, poprzez przyjęcie środków przewidujących odmienne traktowanie podmiotów pochodzących z Polski w stosunku do podmiotów pochodzących ze Wspólnoty 15 państw znajdujących się w podobnej sytuacji,
– naruszenia istotnego wymogu proceduralnego, poprzez niedostateczne uzasadnienie przyjętych środków,
– naruszenia zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań, poprzez wprowadzenie niezgodnego z warunkami określonymi w wyżej wymienionym Akcie przystąpienia sposobu postępowania z produktami, które w dniu 1 maja 2004 r. były czasowo składowane, objęte procedurami celnymi lub znajdowały się w tranzycie w rozszerzonej Wspólnocie, a w szczególności poprzez wprowadzenie opłat celnych przekraczających wysokość stawek celnych obowiązujących w okresie poprzedzającym przystąpienie Polski do Unii Europejskiej.
W odniesieniu do art. 4 ust. 3 rozporządzenia nr 1972/2003 skarżąca podnosi zarzut braku kompetencji Komisji i naruszenia art. 41 akapit pierwszy wyżej wymienionego Aktu przystąpienia, naruszenia zasady proporcjonalności oraz naruszenia zasady niedyskryminacji ze względu na przynależność państwową - w zakresie, w jakim wysokość opłaty określonej w zaskarżonym przepisie przekracza różnicę między wspólnotową stawką celną a polską stawką celną w dniu 30 kwietnia 2004 r.
W odniesieniu do art. 4 ust. 5 ósme tiret rozporządzenia nr 1972/2003 skarżąca podnosi zarzut braku kompetencji Komisji i naruszenia art. 41 akapit pierwszy wyżej wymienionego Aktu przystąpienia oraz naruszenia zasady proporcjonalności - w zakresie, w jakim zaskarżony przepis obejmuje produkty, dla których polska stawka celna przywozowa w dniu 30 kwietnia 2004 r. była wyższa lub równa stawce wspólnotowej, a także produkty, dla których na dzień 1 maja 2004 r. nie stwierdzono istnienia w skali kraju nadmiernych zapasów.
W odniesieniu do wszystkich zaskarżonych przepisów rozporządzenia 1972/2003 skarżąca podnosi zarzut nadużycia władzy przez Komisję, poprzez przyjęcie środków, których rzeczywistym celem nie jest ułatwienie objęcia Polski regułami wspólnej polityki rolnej, lecz ochrona rynku Wspólnoty 15 państw przed konkurencją ze strony polskich producentów rolnych.
______
(1) Dz.U. z 2003 r., L 236, str. 33.
