Wyjaśnienia uzupełniające taryfę celną.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SKARBU

z dnia 12 lutego 1926 r.

w sprawie wyjaśnień uzupełniających taryfę celną.

Na podstawie art. 6 ustawy z dnia 31 maja 1924 r. w przedmiocie uregulowania stosunków celnych (Dz. U. R. P. № 80 poz. 777) tudzież ustępu 2 art. 1 rozporządzenia Ministrów: Skarbu oraz Przemysłu i Handlu z dnia 11 czerwca 1920 r. o taryfie celnej (Dz. U. R. P. № 51 poz. 314) zarządza się co następuje:

§ 1. Taryfę celną, ogłoszoną rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dn. 25 czerwca 1924 r. w sprawie taryfy celnej (Dz. U. R. P. № 54 poz. 540) i zmienioną częściowo rozporządzeniami Ministrów: Skarbu, Przemysłu i Handlu oraz Rolnictwa i Dóbr Państwowych z dnia 19 maja 1925 r., 31 sierpnia 1925 r. i z dnia 30 października 1925 r. w sprawie częściowej zmiany taryfy celnej (Dz. U. R. P. № 52 poz. 356, № 92 poz. 647 i № 113 poz. 800 - 1925 r.), tudzież obwieszczeniami Ministrów: Skarbu, Przemysłu i Handlu oraz Rolnictwa i Dóbr Państwowych z dnia 7 lipca 1925 r. i z dnia 18 listopada 1925 r. o sprostowaniu błędów pisarskich w rozporządzeniu z dnia 19 maja 1925 r. i z dnia 30 października 1925 r. (Dz. U. R. P. № 69 poz. 489 i № 118 poz. 857), uzupełnia się wyjaśnieniami, podanemi w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

§ 2. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

ZAŁĄCZNIK  ¹

Nomenklatura taryfy celnej, obejmując wszelkie rodzaje i gatunki towarów, podaje tylko naistotniejsze ich własności, oparte przeważnie na dwóch kierowniczych podstawach: a) na materjale, z którego są wyrobione, i b) na użytku, do jakiego są przeznaczone.

W niektórych pozycjach taryfy uwzględnia się wyłącznie materjał wyrobu, lub użytek, w innych - obydwa te czynniki.

Na tę okoliczność należy zwracać baczną uwagę przy rewizji towarów, badając wszechstronnie obydwa czynniki. W razie napotkanych trudności, o ile cechy badanego towaru nie są wyraźnie określone w nomenklaturze, należy przyjąć za podstawę wymiaru cła najbliższą co do jakości towaru stopą celną, wyższą od tej co do której powstały właściwości. O ile wątpliwość dotyczy bardziej użytku, niż materiału towaru, należy stosować najodpowiedniejszą wyższą stopę taryfy, uwzględniającą użytek.

I. Towary podlegają ocleniu w tym stanie, w jakim zostały dostarczone do urzędu celnego. Zmiana tego stanu, o ile nie byłaby udowodniona świadoma chęć ze strony właściciela towarów ukrycia ich jakości, jest niedopuszczalną, ze względu na różnicę, jaką mogłaby spowodować w wymiarze cła. Wobec tego dowolne składanie lub rozkładanie, kompletowanie lub dekompletowanie rewidowanych przedmiotów jest niedopuszczalne.

II. Jeżeli po zbadaniu okaże się, że przedmiot podlegający cłu według jakości materjału, składa się z części wyrobionych z różnych materjałów, należy stosować stopę celną tego materjału, którego w stosunku do wagi jest najwięcej. Nie przyjmuje się pod uwagę materjałów, służących tylko do przymocowania lub spojenia pojedynczych części przedmiotu, np. gwoździe, śruby, klej, kawałki tkanin lub skóry i t. p.

III. Wymiar cła od przedmiotów, podlegających opłacie według jakości materjału, zależny jest w wielu razach od stopnia ich obrobienia lub wykończenia, w jakim są wprowadzone do kraju. Oprócz zatem materjałów surowych, wyraźnie w taryfie oznaczonych, są przewidziane wyroby z tego samego materjału, z uwzględnieniem jednak, czy są one już ostatecznie obrobione, czy też mają być po ocleniu dodatkowo obrobione i wykończone w kraju.

Jeżeli w taryfie sposób i stopień obrobienia jest szczegółowo oznaczony, należy ściśle się do niego stosować, przestrzegając zasadę, że ponieważ obrobienie wyrobu ma na celu uszlachetnienie jego kształtu, to tam gdzie to w odpowiednim stopniu nie nastąpiło, wyrób nawet po dokonaniu pewnego mechanicznego zabiegu nie podpada pod wyższy wymiar cła. Taki zabieg ma przeważnie na celu usunięcie niedokładności pierwotnego stadjum obrobienia, nie może przeto służyć za podstawę do stosowania pozycji taryfy, obejmującej wyroby dalszych doskonalszych jej stadjów.

Szczególnie zasługuje na uwagę stosowanie pewnych narzędzi w obróbkach pokrewnych, o różnej wszakże dokładności technicznej, jak to: ciesielskiej (poz. 59) i stolarskiej (poz. 61); kowalskiej (poz. 151 i 152) i ślusarskiej (poz. 153). Odnośnie cło dwóch pierwszych takiem narzędziem jest wiórnik (hebel). Przedmioty obrobione wiórnikiem zaliczać należy do wyrobów stolarskich, z wyjątkiem tych, które są nieznacznie wyrównane wiórnikiem pospolitym, tak zwanym spajaczem lub drapaczką. Odnośnie do dwóch drugich taką samą rolę odgrywa pilnik. Przedmioty opiłowane należą do wyrobów ślusarskich, samo jednak użycie pilnika ciężkiego, t. zw. zdzieracza lub półzdzieracza, celem wyrównania wydatnych niedokładności wyrobu, nie może służyć za podstawę do zakwalifikowania przedmiotu do kategorji wyrobów ślusarskich.

IV. O ile taryfa określa sposób i stopień obrobienia przedmiotu tylko techniczną nazwą (np. wyroby ciesielskie, stolarskie i inne) należy przy stosowaniu odpowiedniej pozycji taryfy ustalić, jakie narzędzia były użyte do wyrobu przedmiotu i na podstawie tego wnioskować o ich jakości celnej.

V. Pod nazwą dodatków z innych materiałów dla ozdoby i upiększenia taryfa przewiduje tylko dodatki do wyrobów, materjał których podlega wyższemu cłu, aniżeli zasadniczy materjał samego wyrobu.

VI. O ile względem badanego przedmiotu miarodajnym jest użytek, do którego jest przeznaczony, - należy sprawdzić, czy przedmiot posiada wszystkie własności, kwalifikujące go cło tego użytku i czy nie brak mu oznak, bez których traci swą wartość użytkową; w tym wypadku przedmiot taki należy traktować, jako wyrób niekompletny, względnie jako część wyrobu. Tego rodzaju wyroby, o ile nie są wyraźnie wyszczególnione w odpowiednich pozycjach, clą się według jakości materjału.

VII. Sposoby kwalifikowania wyrobów włóknistych (przędzy, tkanin i t. p.) według ich składu, sposobu wyrobienia, charakteru upiększenia i przybrania ustalają przepisy, podane w taryfie w poz. 209 w uwagach ogólnych do poz. 183-209.

Dla uzupełnienia tych przepisów podaje się, następujące wyjaśnienia:

1) tkaniny z przędzy różnobarwnej podlegają cłu jak tkaniny barwione;

2) tkaniny wzorzyste, o ile wzór jest wyrobiony na krośnie tkackiem, nie różnią się pod wzglądem wymiaru cła od odpowiednich tkanin gładkich.

Tkaniny wzorzyste, których wzór wykonany jest po utkaniu zapomocą maszyn drukarskich, podlegają cłu:

bawełniane według poz. 188,

wełniane według poz. 199,

jedwabne według poz. 195 p. 1 względnie 3,

jedwabne, ze sztucznego jedwabiu, bez domieszki naturalnego 195 p. 4,

fulary według poz. 195,

półjedwabne według poz. 197.

Tkaniny wielobarwne można odróżnić od drukowanych zapomocą wydzielania kilku pojedynczych nitek z watka lub osnowy i zbadania ich, czy mają barwę, jednostajnej na całej długości, czy też są na nich miejsca o rozmaitem zabarwieniu; w tym wypadku ma się do czynienia z tkaniną drukowaną.

Poz. 2.

Przy rewizji przesyłek, zawierających ryż łamany, należy poddać ścisłemu badaniu co najmniej 10% ogólnej ich ilości, podług wyboru rewidującego urzędnika. Dla określenia procentowej normy wagi należy niewielką ilość ryżu, wziętą oddzielnie z każdego badanego miejsca towaru wsypać do naczynia odpowiedniej wielkości (np. do szklanki) i wstrząsać lekko, dopóki całe ziarnka nie ułożą się na powierzchni ryżu łamanego; wtedy oddziela się ostrożnie ryż cały od łamanego i określa się oddzielnie wagę każdego rodzaju. Stosunek wagi całych ziarn ryżu do całkowitej wagi wziętej próby wykaże procentową normę, która według pozycji 3 nie powinna przekraczać 5%.

Poz. 3.

1) Mąka słodowa jako słód v; proszku według poz. 3 p. 3 tar. celnej.

2) Groch w proszku, jako mąka grochowa według poz. 3. p 1 lit. c tar. celnej.

Poz. 5.

Warzywa suszone drobno krajane, również mieszaniny takich warzyw według poz. 5 p. 3 względnie 6, lit. "a".

Poz. 6.

1) Winogrona świeże, przywożone w stanie silnie pogniecionym z wydzielonym z tego powodu sokiem opłacają cło: o ile sok nie jest w procesie fermentacji według poz. 6 p. 6, o ile zaś wskutek przefermentowania zawiera alkohol według poz. 28 względnie 27 tar. celnej.

Poz. 11.

Wszelkie orzechy jadalne, w tej liczbie orzechy ziemne (arachidy) opłacają cło według poz. 11 punkt. 1. Pod orzechami kamiennemi, przewidzianemi w poz. 62 p. 15, należy rozumieć nasiona (jądra) orzechów twardych jak kamień i używanych przedewszystkiem do wyrobu guzików, jak również, dzięki łatwemu barwieniu, do wyrobu sztucznych korali, turkusów i t. p. Orzechy te są niejadalne, sprowadzane bywają zwykle w postaci łuszczonej, t. j. nasion (jąder).

Poz. 15.

Szafran naturalny są to znamiona słupków rośliny Crocus Sativus, po wysuszeniu wyglądają, jak czerwone niteczki, rozszerzone na jednym końcu; smak mają gorzkawy, aromat silny.

Poz. 21.

1) Pod odpadkami tytoniowemi, podlegającemi cłu według pkt. 1 poz. 21 trzeba rozumieć różnej wielkości cząstki liści i łodyg tytoniowych, odpadające przy zwilżaniu i sortowaniu tytoniu, zmieszane z pyłem i miałem tytoniowym. Drobne zaś cząstki liści i łodyg tytoniowych, jednakowej wielkości, przesortowane, wolne od pyłu i miału, używane do fajek, winny być traktowane, jako tytoń fajkowy, podlegający cłu według p. 3 wymienionej pozycji.

2) Papierosy i cygaretki, przywożone w drobnych opakowaniach (do 2b włącznie), na zasadzie art. 8 rozporządzenia o taryfie celnej z dnia 11/IV 1920 r., opłacają cło łącznie z temi opakowaniami.

Poz. 24.

Wyjaśnia się, że od towarów suchych (kakao w proszku, pierniki i t. p.), podlegających opłacie cła łącznie z wagą bezpośredniego opakowania, w wypadkach, kiedy tego opakowania niema, pobiera się cło łącznie z wagą zewnętrznego opakowania (blachy, skrzyni, beczki i t. p.).

Papier, lub tkaniny cienkie, łatwo rozrywające się, przeznaczone do wyłożenia wewnętrznego skrzyń, beczek i t. p., lecz z któremi (papierem lub tkaniną), wskutek ich nietrwałości, określić wagę towaru nie można, nie mogą być traktowane, jako opakowania bezpośrednie.

Poz. 27.

Wobec wypadków clenia esencyj aromatycznych z domieszką alkoholu, jako olejki eteryczne, lub wody aromatyczne, zwraca się uwagą urzędów celnych na takie nieprawidłowe odprawy i podaje się następujące charakterystyczne cechy tych towarów, celem ich odróżniania.

Esencje z domieszką alkoholu przy zetknięciu z ogniem palą się płomieniem nieświecącym i niekopcącym. Gdy zawartość alkoholu jest mała palą się po nagrzaniu płynu.

Olejki eteryczne bez alkoholu palą się po nagrzaniu, lub przy użyciu knota, płomieniem świecącym, kopcącym.

Wody aromatyczne nie palą się wcale i po nagrzaniu i przy użyciu knota.

Olejki eteryczne w wodzie nie rozpuszczają się i zmieszane z wodą, najlepiej w epruwetce miareczkowej, po odstaniu rozpadają się na dwie warstwy, dolną - wody, górną - olejku, przyczem obie te warstwy ilościowo zupełnie odpowiadają wziętym składnikom, co da się sprawdzić przez odnotowanie ilości wziętych wody i olejku.

Olejki eteryczne z domieszką alkoholu zmieszane z wodą, po odstaniu się także rozpadają się na dwie warstwy, dolną - wody z alkoholem, o tyle większą ile alkoholu przeszło do wody i górną - olejku, mniejszą o objętość, odpowiadającą stracie domieszanego alkoholu. Stopień zmniejszenia się warstwy d e j ku może służyć za podstawę do określenia ilości alkoholu w danym towarze.

Esencje, rozpuszczające się w wodzie i palące się - są esencjami czysto alkoholowemu

Jednocześnie zaznacza się, że olejki eteryczne bez domieszki alkoholu podlegają cłu według poz. 119 p. 4,- olejki eteryczne z domieszką alkoholu, a także esencje aromatyczne alkoholowe - według poz. 27 p. 2 względnie poz. 119 p. 2, o ile przeznaczone są do wyrobów perfumeryjnych, i wody aromatyczne bez alkoholu - według poz. 118.

Poz. 28.

Wina podlegają sprawdzeniu dla określenia zawartości w nich alkoholu.

Dla ułatwienia rewizji zwalnia się urzędy od sprawdzania prób niektórych gatunków win według załączonego wzoru.

Wykaz win zawierających powyżej 16° alkoholu podług Tralles'a.

Wina węgierskie powyżej 16°.

Wina włoskie:

1. Białe - 17°.

2. Likierowe - 17,8°.

3. Commune da pasto (czerwone) - 16,6°.

4. Syracusa Secco (białe) - 16,4°.

5. Albanelo Syracus (białe) - 16,8°.

6. Naracelia Syracus (białe) - 16,7°.

7. Marsala Palermo, likierowe - 19,1°.

8. Marsala del Aetna Trapani, likierowe-17,3°.

9. Marsala Inghiltera, likierowe - 19,7°.

10. Marsala Parigi Palermo, likierowe - 18,4°.

11. Marsala S. O. M. Qal. Super, likierowe - 19,4°.

12. Marsala Vergine Italia Trapani, likierowe - 20.3°.

13. Marsala Garibaldi, likierowe - 17,9°.

14. Marsala Port, likierowe - 21,6°.

15. Zucco, likierowe - 18,5°.

16. Amarena, likierowe - 17,5°.

Wina hiszpańskie:

1. Elda (Allicante) vino blancoseco - 16,6°.

2. Elda vino clarete dulce - 16,4°.

3. Rlaque Alicante - 15,7°.

4. Rlicante - około - 16°.

5. Valencia vino Seco commun - 16,1°.

6. Lacrimae Cristi - 16,4°.

7. Scherry - 21°.

8. Red Star Scherry old finest 21°.

9. Medicinal Malagasece - 18°.

10. Malaga - 15,5°.

11. Scheri tipus (deserowe) - 17,2°.

12. Teneryfa - powyżej 16°.

Wina portugalskie:

1. Benavente Estramadura vinho bastardo - 18,4°.

2. Abranthes Estramadura vinho tinto - 20,8°.

3. Celeiros, Lacrima branca - 20,6°.

4. Villa Real, Trasos Montes - 19,8°.

5. Real Carnpanhio dos vinhos de parto - 21,8°.

6. Portwein (vintage old finest) - 21,3°.

7. Portwein biały - 18,3°.

8. Portwein czerwony - 19,3°.

9. Madeira - 19°.

10. Madeira finest old reserve 18,8°.

Wina tyrolskie:

1. Blaufränkisch (czerwone) - 17,7°.

2. Vino santo (z Castell Toblino) t. zw. likierowe - 16,4°.

Wina piemontskie:

1. Białe - 16,5°.

2. Malvasia asti likierowe - 16,3°.

3. Marsala Vergine Neapol likier. - 19,6°.

Wina sardyńskie:

1. Białe - 17,8°.

2. Likierowe - 16,3°.

3. Vino nero Sassari (czerwone) - 16,7°.

4. Malvasia likierowa - 17,5°.

Wina lombardzkie:

1. Monte orobio Como (białe) - około 16°.

Wina toskańskie:

1. Vernaccia (białe) - 16,4°.

Wina weneckie:

1. Burgundzkie (białe) - 16,4°.

Wina greckie:

1. Vino santo - 17,3°.

Wina amerykańskie:

1. Rngelica 11 (Kalifornia) -21°.

Wina australijskie:

1. Riesling Rlbury z 1858 r. - 18°.

2. Muscat et Verdeilho (białe) - 16,7°.

3. Hermitage (czerwone) 16,7°.

Wina różne:

1. Vermuth - powyżej 16°.

Wina francuskie:

1. Kahorskie - powyżej 16°.

Wszystkie inne wina podlegają sprawdzeniu dla określenia zawartości w nich alkoholu podług następujących przepisów:

1. Przy sprawdzaniu przesyłek win jednego gatunku w wielu beczkach należy wziąć próbą przeciętną ze wszystkich beczek, możliwie proporcjonalnie do ich objętości.

2. Przy sprawdzaniu przesyłek, składających się z kilku gatunków win w wielu beczkach, należy osobno z każdego gatunku wziąć próbę przeciętną.

3. Celem sprawdzenia w razie potrzeby objętości beczek bez przelewania wina, należy od wagi surowej potrącić 18% na tarę i otrzymany wynik, wyrażony w kilogramach, uznać za odpowiadający w przybliżeniu objętości beczki w litrach.

Sposób określania zawartości alkoholu.

Do oznaczenia zawartości alkoholu w winie służy specjalny aparat destylacyjny. Składa się on z retorty, połączonej z chłodnikiem. Do odmierzania wina, wziętego do próby, służy flaszeczka, zawierająca 200 cm.³, druga flaszeczka o 100 cm.³ zawartości - służy do zbierania destylatu. Obie muszą być dokładnie wymierzone i mieć znak na szyjce, do którego sięga oznaczona miara. Oprócz tego potrzebny jest cylinder i alkoholometr.

Przed użyciem należy obie flaszeczki dokładnie wyczyścić i wypłukać: flaszeczka 200 cm.³ - winem, a flaszeczka 100 cm.³ - wodą destylowaną.

Wino użyte do próby powinno mieć w przybliżeniu normalną temperaturę (12° R. = 15° C.). Wobec tego należy wino przed wlaniem do flaszeczki 200 cm.³ doprowadzić do tej temperatury przez wstawienie do zimnej lub do ciepłej wody. Po otrzymaniu odpowiedniej temperatury odmierza się. 200 cm.³ wina i wlewa do retorty; retortę łączy się następnie szczelnie rurą z chłodnicą, przez który powinna przepływać stale zimna woda. Następnie podgrzewa się retortę, a pod chłodnicę podstawia się flaszeczkę 100 cm.³ do zbierania destylatu. Podgrzewać należy ostrożnie aby wino przez silne wrzenie nie przeszło do destylatu. Po zebraniu destylatu zupełnie bezbarwnego w dostatecznej ilości (powinien sięgać prawie do znaku na szyjce flaszeczki) przerywa się dalszą destylację. Temperatura otrzymanego destylatu nie bywa niższą od 4° R = 5° C i nie powinna być wyższa ponad 20° R = 25° C (wyższa temperatura destylatu wskazuje na złe działanie chłodnicy i otrzymany wynik zawartości alkoholu jest mniejszy od rzeczywistego 2 powodu ulotnienia się części spirytusu). Flaszeczkę z destylatem wstawia się na 5 minut do wody o temperaturze mniej więcej 15° C; następnie dopełnia się ją wodą destylowaną do kreski na szyjce i przelewa destylat do cylindra w celu zmierzenia alkoholometrem. Rzeczywistą ilość alkoholu, wynalezioną zapomocą tablicy redukcyjnej, dzieli się przez 2 i w ten sposób oznacza zawartość alkoholu w badanem winie.

Tablice redukcyjne dla określania prawdziwej mocy spirytusu:

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

Poz. 35.

Serki zielone-(ziołowe) wedle poz. 35 p. 1 tar. celnej.

Poz. 37.

1) Odmiany śledzi: bryslingi, brejtlingi, kiplingi i t. p. przyrządzone jak śledzie, podlegają cłu, według poz. 37 p. 4 tar. celnej.

2) Śledzie podwędzone bez głów, z gatunku śledzi "Clupea harengus", nawet specjalnie rozparzone lub gotowane, lecz nie poddawane innym procesom przyrządzania, celem ich zakonserwowania, nie zawierające również żadnych przypraw, obcych olejów, sosów, lub korzeni, w hermetycznem opakowaniu - t. zw. "Kippered Herings" - wedle poz. 37 p. 4 lit d. -

Poz. 39.

Melasa odpadkowa, jak również melasa czysta, o współczynniku czystości powyżej 64 (rozporządzenie Ministra Skarbu i b. Dz. Pruskiej, z dnia 12 października 1921 roku - Dz. U. R. P. №. 85, poz. 623, 1921 r.) opłaca podatek spożywczy od cukru.

Poz. 41.

Fosforan wapnia nieoczyszczony, używany jako domieszka do paszy dla zwierząt, stanowiący sproszkowane kości palone według poz. 41 p. 4 tar. celnej.

Poz. 44.

1) Towar pod nazwą kości sepji (os sepiae) podlega cłu według p. 1 tej pozycji.

2) Kiszki baranie surowe, jako materjał do wyrobu strun, podlegają cłu według p. l tej pozycji.

Poz. 55.

1) Takich sposobów technika podaje 3: garbowanie roślinne, mineralne i kombinowane.

Skóry wyprawy roślinnej garbowane są garbnikami roślinnemi, np. korą dębową, świerkową, mangrową i t. p., lub rozczynami ekstraktów z tych roślin. Przekrój skór takich jest koloru czerwono-bronzowego. Kawałek takiej skóry umieszczony na ¹/₂ godziny w ciepłej wodzie zabarwia wodę na kolor słabo-bronzowy.

Skóry wyprawy mineralnej, garbowane są solami mineralnemi, np. - chromowemi. Przekrój ich ma kolor niebieskawy, woda-w warunkach jak wyżej - nie zabarwia się.

Skóry garbowania ałunowego mają przekrój słabo-żółty, woda po zagotowaniu ze skórą nie zabarwia się, daje reakcję na siarczany.

Skóry poddane pierwotnie garbowaniu roślinnemu, następnie mineralnemu i naodwrót, są garbowania kombinowanego.

P. p. l i 2 przewidują skóry podeszwowe. Skóry takie wyrabiane są ze skór surowych największego bydła, grubość ich wynosi 2¹/₂ mm. i więcej. Krupony i słupce podeszwowe lub pasowe, mające zwykle formę, prostokątną, otrzymują się przez wykrój grzbietu t. j. najgrubszego miejsca wymienionej skóry; wykroje takie stanowią od 50 do 80% całej skóry. Pozostałe po wycięciu kruponu lub słupca boki i karki podlegają cłu według p. 1.

Przewidziana p. 3 a, skóra juchtowa jest to bydlęca skóra wyprawy roślinnej, tłuszczona.

Są juchty rozmaitych gatunków - licowe, t. j. wyprawione od strony lica, koloru czarnego, lub jasnego-naturalnego, również kolorowe i z wyciskanemi deseniami, używane one są do wyrobów galanteryjnych.

Juchty - faledry wyprawione są od strony mizdry.

Waszety - są to juchty ze skóry końskiej.

Skóra juchtowa, używana przeważnie do wyrobu obuwia jest to wierzchnia część rozciętej przez grubość bardzo grubej skóry bydlęcej zapomocą tak zw. szpaltmaszyny (dwojarki).

Dolna część tej skóry, t. zw. szpalt, po nadaniu mu sztucznego lica, względnie po pokryciu go z jednej strony farbą, ewentualnie po wyciśnięciu wzorów lub deseni używa się do wyrobu różnych galanteryjnych drobnych przedmiotów, jak np. damskich torebek, portfeli, portmonetek, ramek i t. p. oraz do pokrycia mebli, siedzeń powozowych, samochodowych i t. p.

Skóry Box-Calf i Kid-Kalf, są to skóry cielęce, garbunku mineralnego, zawierające w l kg. wagi od 15 do 16 stóp ang. kwadr.

Rind-box, są to skóry jałówek, garbunku mineralnego, zawierające w 1 kg. od 10 do 12 stóp angielskich kwadr. Wymienione skóry używają się przeważnie do wyrobu butów z cholewami lepszego gatunku.

Skóry chevreaux, zwane także gemzami, są to skóry koźle, mają przekrój jasno-niebieski. Na powierzchni przy użyciu lupy widać pory duże-grubego włosia i drobne-puchu. Pory ułożone są linjami falistemi w ten sposób, że duże idą prawie równolegle do małych.

Imitacja chevreaux (gemz) -jest to skóra barania o b. słabym liczku, przekrój ma jasno-niebieski, pory włosia i puchu są prawie jednakowe, przyczem ułożone są nieprawidłowo, w postaci grup porozrzucanych bez symetrji.

Zamsze wyrabia się z najrozmaitszych skór, przeważnie zwierząt mniejszych, po zdjęciu lica; w dotyku i z wyglądu przypominają aksamity, są zupełnie miękkie i elastyczne.

Skóry świńskie pod mikroskopem mają na powierzchni pory szczeciny rozmieszczone trójkątami po trzy pory obok siebie.

Skóry na rękawiczki wyrabiane są ze skór najrozmaitszych małych zwierząt, garbunku przeważnie mineralnego, lub kombinowanego. Są to skórki małe, miękkie, rozciągliwe, elastyczne, białe lub kolorowe, glansowane, gładkie lub zamszowe.

Blanki rymarskie są to skóry z dużych zwierząt, garbunku roślinnego, grube, koloru naturalnego, lub czarnego, tłuszczone, używają się przeważnie do. pasów napędnych, oraz uprzęży.

Skóry paskowe wyrabiane są ze skór lżejszych szpaltowanych, t. j. przepuszczanych przez odpowiednią maszynę, celem otrzymania skóry jednakowej grubości.

Pergamin jest to skóra niegarbowana, a wygotowana w wodzie. Dla wyrobu pergaminu używa się skór cielących (na bębny), oślich (na pergamin przezroczysty), młodych cieląt, kóz i martwo urodzonych baranów (na pergamin do pisania) i skór świńskich (na oprawy książek).

Skóry tak zwana transparentowe, są to skóry niegarbowane, jednak pozbawione włosia zapomocą wapnienia i następnie wysuszone. Sprowadzają się, przeważnie z krajów podzwrotnikowych.

Skóry piklowane są to skóry, które przeszły już kilka przedwstępnych procesów przed garbowaniem, jak np. wapniowanie, odwapniowanie, usunięcie włosia i piklowanie (działanie rozczynem soli kuchennej i kwasu siarkowego z dodatkiem niekiedy soli garbujących).

Skóry łosiowe są to duże skóry garbowania kombinowanego, przerobione na zamsze.

2) Skóry szpaltowane wszelkie z wyciśniętemi wzorami chociażby w postaci groszku według poz. 55 p. 5 tar. celnej.

Poz. 57.

1) Postronki z żył zwierzęcych narówni z wyrobami rymarskiemi według poz. 57 p. 5 lit. a I tar. celnej.

2) Gwoździe tapicerskie z główkami obciągniętemi skórą według poz. 57 p. 5 lit. a I. tar. celnej.

3) Gotowe wierzchy i cholewki sporządzone całkowicie, lub częściowo z materji jedwabnych, szychowych lub brokatu podlegają cłu narówni z gotowem obuwiem z tychże materjałów według poz. 57 p. 3 tar. celnej, ze względu iż stanowią zasadniczą część tego obuwia. Wykroje z powyższych materjałów opłacają cło według ich jakości.

Wymienione gotowe wierzchy i cholewki, jako nie objęte konwencją handlową, ze zniżek konwencyjnych nie korzystają.

Poz. 61.

1) Figurki szachowe, stanowiące częściowo wyroby drewniane rzeźbione, częściowo wyroby tokarskie, niepodklejone skórą lub tkanina, bez inkrustacji i ozdób, podlegają opłacie cła, łącznie z odnośnem pudełkiem, lecz nie więcej jednego kompletu w pudełku, według poz. 61 p. 4, jako wyroby drewniane rzeźbione.

Te same figurki podklejone tkaniną lub skórą - według poz. 61 p. 4 i uwaga 2 do p. 5 tejże pozycji (+ 40%). Figurki szachowe drewniane z ozdobami lub inkrustacją, podlegają opłacie cła, zależnie od ozdób lub dodatków, według p. p. l lub 3 poz. 215.

Przy zastosowaniu punktu pierwszego poz. 215 wymienione figurki opłacają cło według wagi czystej, pudełka zaś podlegają opłacie oddzielnie, w zależności od materjału i jakości wyrobu.

2) Saneczki sportowe drewniane, według poz. 61 p. i litery odpowiednich.

Poz. 62.

1) Wióry drzewne o jednakowej grubości i szerokości, używane do oplatania butelek, podlegają opłacie cła, narówni z wszelkiemi materjałami roślinnemi, obrobionemi do wyplatania według poz. 62 p. 3 tar. celnej.

2) Kasztany zwyczajne niejadalne według poz. 62 p. 10 tar. celnej.

3) Proszek perski lub dalmacki według poz. 62 p. 14 lit. a tar. celnej.

4) Trawa zielona sztywna, zwana w handlu trawą morską "Waldhaar" przywożona zwykle w postaci skręconych lin i używana do wyrobu materaców według poz. 62 p. 2 lit. c. tar. celnej.

Poz. 65.

Czerepy szamotowe (kawałki rozbitych mufli i naczyń szamotowych), używane po rozdrobnieniu lub zmieleniu, jako materjał do wyrobu cementu szamotowego, według poz. 65 p. I, narówni z glinami budowlanemi oddzielnie niewymienionemi.

Poz. 66.

Braunsztyn mielony, jako kamień używany w przemyśle mielony według poz. 66 p. 2 lit. c tar. celnej.

Poz. 67.

Do kamieni sztucznych do ozdoby - imitacji drogich kamieni, zaliczają się wyroby ze szkła, o odpowiedniej formie szlifowane lub polerowane.

Poz. 74.

Do wyrobów i naczyń kuchennych z gliny ogniotrwałej zaliczają się wyroby i naczynia temperatura topnienia których przewyższa 1350° C

Poz. 76.

Do wyrobów majolikowych zaliczają się. wyroby ze zwyczajnej gliny plastycznej, powierzchnia których ozdobiona jest ręcznem malowidłem.

Poz. 77.

1) Wyroby imitujące drogie kamienie ze szkła białego, nieszlifowane, według poz. 77 p. 2 lit. a, - ze szkła zabarwionego, nieszlifowane, według poz. 77 p. 5 i ze szkła wszelkiego gatunku, nieszlifowane, lecz ze spodem z metalu nieszlachetnego, chociażby posrebrzanego, względnie - z zaprawy lustrzanej, według poz. 77 p. 6. lit. a tar. celnej.

2) Wyroby ze szkła białego, lane, lub prasowane w formie soczewek do elektrycznych latarek kieszonkowych nieszlifowane i niepolerowane oraz bez dodatków z innych materjałów, według poz. 77 p. 2 lit. a tar. celnej.

3) Masa szklana w kawałkach jako materjał do fabrykacji szkła - narówni z odłamkami szkła.

4) Sposób rozróżniania szkła wodnego od łomu szklanego: szkło wodne sproszkowane przy gotowaniu w wodzie rozpuszcza się; rozczyn ma zapach nieprzyjemny, sodowy, smak żrący, reakcję alkaliczną; łom szklany w wodzie nie rozpuszcza się, reakcja rozczynu obojętna.

Poz. 88.

1) Rurki gumowe cienkie do aparatów laboratoryjnych, medycznych, fizycznych i t. p. podlegają opłacie cła, według poz. 88 p, l lit. d. jako wyroby z gumelastyki miękkiej, oddzielnie niewymienione.

2) Piłki z gumy "Mousse" (pełne, bez powietrza) oraz piłki dęte obciągnięte tkaninami, siatkami lub innemi materjałami, podlegają cłu według poz. osiemdziesiątej ósmej p. pierwszego i t. d. jako piłki sportowe.

3) Cerata gumowa, jako wyroby z gumy miękkiej, osobno nie wymienione według poz. 88 p. 1 lit. d. tar. celnej.

Poz. 93.

Sposób rozróżniania kwasu borowego nieoczyszczonego od oczyszczonego: kwas borowy nieoczyszczony (p. 2) tworzy amorfno-szarą albo brudno-białą masę; smak ma gorzkawy, w dotyku tłustawy; rozpuszcza się w wodzie gorącej oraz w alkoholu etylowym, zabarwiając płomień rozczynu alkoholowego na zielono.

Oczyszczony kwas borowy (p. 4) ma czysto-białą barwę. W celu uzyskania niższej stawki celnej bywa często sztucznie zanieczyszczony (sadzą). Zanieczyszczenie można łatwo rozpoznać; w tym celu próbką towaru rozpuszcza się w wodzie, przesącza i odparowywa: czysty kwas borowy krystalizuje się, zanieczyszczenie pozostaje na sączku.

Poz. 100 i 101.

Według wiadomości otrzymanych przez Departament Ceł, niektóre urzędy celne przepuszczają ałun chromowy (poz. 100 p. 3), jako ałun potasowy (poz. 101 p. 1). Departament Ceł zwraca uwagą urzędom, że ałun chromowy we wszelkiej postaci winien być dany w/g poz. 100 p. 3. Dla ułatwienia rewizji zaznacza się, że ałuny posiadają następujące wspólne cechy: smak ściągający, słodkawy, są trudno rozpuszczalne w zimnej wodzie, ogrzane topią się i wzdymają, tworząc masę gąbczastą, krystalizują się w postaci sześcianów i ośmiościanów; różnią się zaś zasadniczo kolorem: ałun chromowy jest koloru ciemno-fioletowego, ałun potasowy - koloru białego.

W razach wątpliwych winien urząd przedstawić sprawę, na rozstrzygnięcie do Departamentu Ceł.

Poz. 108.

1) Dla rozróżnienia kwasu octowego od octu należy do 6 gr. badanego płynu dodać parę kropel fenolftaleiny, a następnie 8,5 cm. normalnego rozczynu sodu gryzącego (40 gr. NaOH na l litr wody destylowanej). Jeżeli płyn zabarwi się na kolor czerwony - to dowodzi, że badany kwas zawiera mniej, niż 8,5% kwasu octowego (poz. 31), o ile płyn nie zabarwia się - badany produkt należy oclić według poz. 103.

2) Rozróżnienie taniny twardej od kalafonji: tanina przy ogrzewaniu nie wydziela żywicznego zapachu, rozpuszcza się w wodzie, smak ma silnie ściągający; przy dodaniu koperwasu żelaznego zabarwia się na kolor ciemno-oliwkowy, nawet czarny. Kalafonja w wodzie nie rozpuszcza się, w spirytusie rozpuszcza się. łatwo, przy spalaniu daje niewielką ilość popiołu.

Poz. 112.

1) Przetwory chemiczne i farmaceutyczne oznaczone w taryfie bez wskazania ich gatunkowej czystości (surowy, oczyszczony, czysty), podlegają cłu według pozycyj, w których są wyszczególnione; te które są określone w taryfie jako surowe lub nieoczyszczone, o ile będą przywiezione w stanie oczyszczonym lub czystym, podlegają tu według poz. 112.

2) Dla odróżnienia kryolitu naturalnego sproszkowanego (poz. 66 p. 2 lit. c) od podwójnych soli fluorku sodu i glinu, krzemofluorku sodu i t. p. chemicznych związków, należy towar poddać badaniu: kryolit pod mikroskopem, jako minerał mielony, przedstawia się pod postacią kawałków o ostrych kantach różnej wielkości i postaci; chemiczne związki strącone składają się z jednakowych ziarn; kryolit przy gotowaniu z wodą daje reakcję neutralną, wymienione produkty dają reakcję kwaśną lub alkaliczną.

3) Sposób badania mydła ołowianego (poz. 112 p. 2); mydło ołowiane (żywiczne) z wyglądu i zapachu przypomina kalafonję, jest tylko nieco ciemniejsze, nie rozpuszcza się w alkoholu, przy spalaniu daje dużo popiołu zawierającego tlenek ołowiu. Obecność ołowiu można określić przez gotowanie w rozczynie gryzącego sodu lub potasu; po zneutralizowaniu rozczynu zakwasza się go kwasem solnym, rozcieńcza wodą i po dodaniu jodku potasu, w razie obecności ołowiu, otrzymuje się żółty osad jodku ołowiu, który rozpuszcza się w gotującej wodzie, a po ostudzeniu wydziela się w postaci złocistych łusek.

4) Przetwory chemiczne dla celów technicznych, chociażby i podozowane, jak np. tabletki salmiakowe dla elementów, sole utrwalające (Fiexiersalze) dla fotografji, pastylki formalinowe (Trioxyrnethylen) dla dezynfekcji i t. p., podlegają cłu według odpowiednich pozycyj taryfy celnej, zależnie od materjału (poz. 98, 112 i t. p.).

5) Wobec wypadków clenia przez niektóre urzędy celne tlenku miedzi CuO według poz. 137 Ministerstwo Skarbu wyjaśnia, że wymieniony produkt, - czarny, nierozpuszczający się w wodzie, drobny, suchy proszek, podlega cłu według poz. sto dwunastej p. dwudziestego piątego lit. b, jako przetwór chemiczny nieorganiczny, osobno niewymieniony.

6) Przewidziana tabelą tarową tara, winna być stosowaną tylko w tych wypadkach, gdy objęty tą pozycją towar, oprócz zewnętrznego opakowania, przewidzianego powyższą tabelą, posiada również bezpośrednie opakowanie, łącznie z wagą którego, na zasadzie uwagi 2, do ostatniego p. poz. 112, winien on opłacać cło. Wyjaśnienie dotyczące opakowania bezpośredniego - patrz wyjaśnienie do poz. 24.

Poz. 113.

1) Przetwory farmaceutyczne, wymienione w różnych pozycjach taryfy, przywiezione w stanie dozowanym i przeznaczone do użytku wewnętrznego, podlegają cłu według poz. 113 p. l, względnie według stawki produktu, gdy ten podlega cłu wyższemu (poz. 112 p. 12 lit. b, c, d i p. 24).

2) Lekarstwa gotowe są to mieszaniny przetworów chemicznych, mające lecznicze znaczenie i jako leki do użytku wewnętrznego, lub zewnętrznego stosowane. Nadchodzą przeważnie w opakowaniach specjalnych, drobnych, etykietowanych, a także hurtowych, w masie (beczkach, blachach, flaszkach i t. p.).

Lekarstwa podozowane są to przetwory chemiczne lub rośliny lecznicze podzielone na dozy, przeznaczone do jednorazowego wewnętrznego użytku (bromek sodu, rabarbar w proszku i t. p., w pastylkach, granulkach, opłatkach lub innem drobnem do jednorazowego użytku opakowaniu).

Przy odprawach lekarstw gotowych należy ściśle stosować się. do artykułów 8 i 14 rozporządzenia b. Ministerstwa Zdrowia Publicznego z dn. 8 października 1921 r., (Dz. U. R. P. № 87, poz. 640).

3) Wobec wiadomości, że niektóre urzędy celne wydają adresatom specyfiki (środki od reumatyzmu Pasternaks w Berlinie), nie odpowiadające warunkom, wskazanym w § 8 rozporządzenia b. Ministra Zdrowia Publicznego z dn. 8 października 1921 r. (Dz. U. R. P. № 87, poz. 640), poleca się ściśle przestrzegać wyżej przytoczone rozporządzenie i specyfików nie wymienionych w wykazach lekarstw dozwolonych do przywozu, adresatom nie wydawać.

Poz. 117.

Wobec trudności, nasuwających się w urzędach celnych przy taryfikacji olejów roślinnych, podlegających odprawie według poz. 117 p. 7 lit. "a.", względnie "b.", zależnie od ilości wolnych kwasów tłuszczowych, Ministerstwo Skarbu Departament Ceł uznaje za możliwe w wypadkach kiedy odprawiany olej według zdania urzędu zawierać będzie wolnych kwasów tłuszczowych poniżej 3%, zaś do transportu oleju takiego dołączona będzie analiza z miejsca odprawy, poświadczona przez miejscowy Konsulat Polski, określająca zawartość wolnych kwasów tłuszczowych powyżej 3%, odprawiać olej taki według poz. 117 p. 7 lit. a i wydzielać próbki dla przesłania do Departamentu Ceł dla sprawdzenia.

Po uiszczeniu cła i złożeniu zobowiązania przez stronę na piśmie pokrycia różnicy w razie ujawnienia zawartości wolnych kwasów tłuszczowych poniżej 3%, towar taki może być wydany stronie bez przeszkód.

Po otrzymaniu z Departamentu Ceł orzeczenia taryfowego, dotyczącego powyższego towaru, urząd celny winien bezzwłocznie sprawdzić prawidłowość odprawy i w razie ujawnienia różnicy zarządzić wyrównanie jej przez stronę.

Poz. 119.

Ministerstwo Skarbu wyjaśnia, że preparaty "Sen Sen Pepermint Flavor" - Sen-Sen cachou a la Mente, Adams Chielets candy coated gum" (Pepermint Flavor) a także różne gumy do żucia, wszystko jako środki do odświeżania jamy ustnej, podlegają cleniu według poz. 119 p. l, jako kosmetyki osobno niewymienione bez alkoholu.

Poz. 124.

W celu odróżnienia ekstraktu kwebrachowego surowego od sulfitowanego należy w probówce przyrządzić 1% rozczyn badanego ekstraktu w gorącej wodzie. Po ostygnięciu roztwór ekstraktu sulfitowanego pozostaje przezroczystym, niesulfitowanego - mętnieje.

Poz. 125.

Pod nazwą "farby ziemne" należy rozumieć gatunki farb wyłącznie mineralnych, powstałych jedynie drogą mechanicznej przeróbki ciał kopalnych.

Mechaniczna przeróbka polega zwykle na wysuszeniu minerału i przemiale jego, lub wyszlamowaniu, wysuszeniu miazgi i sproszkowaniu. Ochra np. jest to glinka żółta, stanowiąca przeważnie różne tlenki żelaza, wysuszone i zmielone; mumja - (bezwodnik tlenku żelaza Fe₂ 0₃) farba czerwona; umbra-glinka brunatna z zawartością większej ilości tlenków żelaza i t. d. Farby te, jako mineralne przy spalaniu nie zmieniają się, często nagrzane ciemnieją, lecz po ostygnięciu przybierają pierwotną barwę. Niektóre jasne gatunki ochry i po ostygnięciu zachowują przybraną ciemniejszą barwę. Umbra po prażeniu przybiera barwę czerwoną.

Farby ziemne nie rozpuszczają się ani w wodzie ani w spirytusie, również nie -zabarwiają tych rozpuszczalników. Zabarwienie farb ziemnych jest matowe, niewyraźne.

Poz. 134.

Farbę, znaną pod nazwą "bejcy orzechowej" zewnętrznie podobną do farby ziemnej "Ziemi Kasselskiej", otrzymuje się przez działanie sody na specjalne gatunki węgla brunatnego; ma wygląd mniejszych lub większych okruszyn o złomie błyszczącym, gładkim ciemno-bronzowego koloru, w wodzie, lepiej ciepłej, rozpuszcza się zabarwiając ją na kolor brunatny, używa się do zabarwiania wyrobów z drzewa (mebli) oraz w papiernictwie. Powyższa farba, stanowiąca wyciąg z węgla brunatnego nie może być traktowana jako farba ziemna, podlega cłu według poz. 134 p. 2.

Poz. 135.

1) Laki pigmentowe są to farby w postaci grudek, lub proszków odpowiednio intensywnie zabarwionych; w wodzie i spirytusie nie rozpuszczają się, zabarwiając je jednakże słabo na kolor wziętej farby. Z punktu widzenia chemicznego laki pigmentowe są to związki, przeważnie tlenku glinu, zabarwione strąconym pigmentem organicznym zapomocą mineralnych soli, jak chlorek baru, chlorek wapnia, saletrzan ołowiu i t. p.

Poz. 137.

1) Farby osobno nie wymienione - są to: a) różne farby mineralne oprócz osobno wymienionych (biel cynkowa, biel ołowiana i t. p.) otrzymane drogą sztuczną, chemiczną, jak naprzykład: chromowe, kobaltowe, cynkowe i t. p.,

b) farby ziemne suche uszlachetnione, t. j. z dodatkiem nieznacznej ilości (do 5%) pigmentu organicznego, celem nadania im barwy jaskrawszej, wyraźniejszej,

c) farby przyrządzone - gotowe drukarskie, malarskie, litograficzne, do powielania i t. p. otrzymywane drogą ścisłego zmieszania wyżej wymienionych farb z pokostem, klejem, olejem, wodą i t. p., chociażby z dodatkiem pigmentu organicznego,

d) czernidło drukarskie jest to gotowa farba drukarska, stanowiąca mieszaniną pokostu drukarskiego z sadzami, niekiedy z dodatkiem nieznacznej ilości ultramaryny, względnie błękitu paryskiego lub berlińskiego, celem nadania barwy czysto czarnej.

Czernidło drukarskie z domieszką pigmentu organicznego podlega cłu według poz. 137 p. 3 lit. b 11.

2) Szkło wodne z domieszką kleju poz. 137 p. 5.

3) Przewidziana tabelą tarową tara winna być stosowana tylko w tych wypadkach, gdy objęty p. 5 tej pozycji towar, oprócz zewnętrznego opakowania, przewidzianego powyższą tabelą, posiada również bezpośrednie opakowanie, łącznie z wagą którego panien być on clony.

Poz. 139.

Surówki, oprócz osobno wymienionych, podlegają cłu według p. 1, specjalne - według pp. 2 i 3.

1) Do surówek osobno nie wymienionych należą surówki z zawartością manganu, fosforu lub krzemu, do 5%.

2) Do surówek manganowych lub krzemowych należą surówki z zawartością 5% i powyżej manganu, względnie krzemu.

3) Surówka z zawartością manganu od 5 do 20%, t. zw. zwierciadlana, ma złom grubo-krystaliczny o połysku (w świeżym stanie) srebrno-białym z błyszczącemi zwierciadlanemi płaszczyznami. Surówka taka działa na igłę magnesową.

4) Surówka, zawierająca powyżej 20% manganu, ma złom drobno-ziarnisty bez uwydatnionych kryształów o równomiernej nieco szorstkiej powierzchni. Świeże złomy mają zabarwienie biało-szare o połysku matowym. Długie działanie powietrza wytwarza na powierzchni złomów warstwę tlenków o mieniącem się zabarwieniu podobnem do zabarwienia pirytów żelaznych. Surówka ta na igłę magnesową nie działa.

5) Surówka krzemowa jest podobna do surówki zwykłej, ma ziarnisty błyszczący złom ze zwykłemi, lub gwiazdzistemi blaszkami o połysku szkła. Przy większej zawartości krzemu gruboziarnisty złom jakby się zlewa, przybierając wygląd czarnej łuskowatej bryły. Ciężar gatunkowy surówki takiej jest znacznie mniejszy od ciężaru surówki zwykłej.

6) Surówka chromowa odznacza się wielką twardością i kruchością; bywa przywożona pod postacią niewielkich złomów lub zlepieńców ziarnistych; złom surówki jest wyraźnie ziarnisty, drobno promienisty lub włóknisty, jasno-białawy, upstrzony drobne-mi wydatnemi blaszkami; pod działaniem powietrza powierzchnia złomu żółknie i występuje na niej warstwa tlenków, przez co staje się podobną do surówki manganowej.

Poz. 140.

1) Do stali, żelaza sztabowego i taśmowego zaliczają się takie nieobrobione gatunki stali i żelaza, przekrój których ma formę najprostszych figur geometrycznych jako to: kwadratu, trójkąta, prostokąta, równolegloboku, ukośnika (rombu), trapezu, koła, części koła lub pierścienia, owalu i t. p., również z nieznacznemi występami lub wcięciami, jak to bywa w stali i żelazie żeberkowanem, karbowanem i resorowem.

Do tych samych gatunków stali i żelaza zaliczać należy również takie odmiany, które mają powierzchnię niegładką, pokrytą wzorami wykonanemi przez walcowanie, a także stal i żelazo kątowe.

2) Przy określaniu wymiarów przekrojów stali i żelaza należy przyjmować pod uwagę wymiar największego boku przekroju.

W stali i żelazie o przekroju owalnym ustala się wymiar podług największej osi owalu; w stali i żelazie o przekrojach pierścieniowych ustalić należy największą odległość pomiędzy punktami końcowemi. W stali i żelazie kątowem sprawdza się wymiary po stronie zewnętrznej; w gatunkach równoramiennych - jednego z dwóch równych ramion, w gatunkach nierównoramiennych - większego ramienia.

3) Sprawdzanie grubości blachy mikrometrem nie jest dostatecznem, gdyż wszelka blacha po brzegach wskutek walcowania jest cokolwiek cieńsza; najlepszy sposób sprawdzania oparty jest na wyważaniu arkuszy blachy, przyjmując za podstawę że 1 m. kw. blachy o grubości 1 milimetra waży 7,8 klg., a l cm. kw. 0,78 gr.

4) W myśl postanowień zawartych w uwadze 5 do pozycji 140 i w uwadze 2 do punktu 2 pozycji 151, dotyczących dodatków do cła za wymienione wyroby w zależności od wytrzymałości stali, z której wyroby te są wykonane, Departament Ceł poleca urzędom zwrócić baczną uwagę na prawidłową taryfikację towarów, podpadających pod pozycję 140 oraz punkt 2 poz. 151 taryfy celnej, gdyż obecnie wymiar cła za takie towary zależy także od wytrzymałości stali, z której są wykonane.

Określenie wytrzymałości stali odbywać się będzie zapomocą specjalnego aparatu w sposób podany poniżej; ponieważ narazie nie wszystkie urzędy celne będą posiadały takie aparaty, Departament Ceł poleca tymczasowo urzędom, nie posiadającym aparatów, przestrzegać następujące zasady przy cleniu stali i odlewów stalowych.

W razie podejrzenia, że stal lub odlewy stalowe, przedstawione do clenia, należą do wyrobów, które opłacają cło z dodatkami, przewidzianemi w uwadze 5 do poz. 140 i w uwadze 2 do punktu 2 pozycji 151, urząd celny powinien odprawiać te wyroby z dodatkiem 55 złotych od 100 kg. przy obowiązkowem pobraniu prób i przedstawieniu takowych protokolarnie do Departamentu Ceł w celu określenia ich wytrzymałości. Ażeby jednak nie utrudniać zbytnio przywozu małej ilości żelaza i stali w ruchu pogranicznym, poleca się urzędom, ażeby niektóre zwykłe i znane gatunki żelaza i stali były odprawiane bez dodatków za gatunek stali; do gatunków takich należy zaliczyć: żelazo na szyny do kół, żelazo kątowe, szyny stalowe kolejowe, kolejkowe i tramwajowe, kształtowniki wszelkie i żelazo uniwersalne.

Jako podstawę do określenia wytrzymałości stali i odlewów stalowych przyjęto sposób Brinella, polegający na mierzeniu średnicy odcisku stalowej, silnie hartowanej i polerowanej kulki, który pozostaje na badanym przedmiocie stalowym przy wciskaniu tej kulki z pewną określoną siłą.

Ponieważ aparat Brinella, służący do tego celu, jest dość skomplikowany, przyjęto do użytku celnego odmianą sposobu Brinella, polegającą na mierzeniu średnic dwóch odcisków, pozostawionych przez stalową kulkę jednocześnie na badanym wyrobie i na próbnej sztabie stalowej, wytrzymałość której jest znana, Aparat ręczny w tym celu zbudowany przez hutą Poldi nosi nazwą aparatu Poldi.

Aparat Poldi składa się. z rurki stalowej ze strzemieniem na jednym końcu, w które wstawiona jest polerowana kulka stalowa; w drugi koniec rurki wstawiony jest na sprężynie stalowy trzpień, dolny koniec którego wystaje w strzemieniu. Przy aparacie znajduje się. jeszcze próbna sztaba stalowa o wytrzymałości 70 kg. na mm², lupa z podziałką i tablicą służącą, do odczytania rezultatów prób.

Sposób użycia aparatu jest następujący:

Próbna sztaba wkłada się w strzemię aparatu pomiędzy kulkę i trzpień tak, aby kulka dotykała sztaby w miejscu gładkiem i odległem przynajmniej o l cm. od najbliższego odcisku na sztabie.

Tak przygotowany aparat przykłada się mocno kulką do badanej sztaby lub przedmiotu pionowo do powierzchni i młotkiem uderza się z umiarkowaną siłą o wystający koniec trzpienia aparatu, wskutek czego otrzymuje się jednocześnie dwa okrągłe odciski kulki-na próbnej sztabie i na badanym przedmiocie stalowym.

Następnie należy zapomocą lupy zmierzyć dokładnie średnice obydwóch odcisków i porównać je na podstawie tablicy.

Układ tablicy jest następujący:

Pionowo z lewej strony tablicy podane są średnice odcisków próbnej sztaby w podziałkach, odczytywanych przez lupę; podane są średnice poczynając od 16 podziałek do 70, przyczem od 16 do 50 podziałek w odstępach l podziałki, a od 50 do 70 w odstępach 2 podziałek.

Poziomo w górze tablicy podane są średnice odcisków na badanym przedmiocie stalowym w takichże podziałkach i również od 16 podziałek do 70.

Na przecięciu się każdych dwóch szeregów pionowych i poziomych znajdują się liczby czarne, wyrażające wytrzymałość badanego materjału w kilogramach na 1 milimetr kwadratowy - odczytuje się więc bezpośrednio liczbę potrzebną dla prawidłowego oclenia badanego wyrobu. Liczby zielone oznaczają t. zw. liczby twardości Brinella; służą one jedynie dla kontroli i przy zwyczajnych próbach nie mają zastosowania.

Ażeby przy użyciu aparatu Poldi otrzymywać wyniki dosyć ścisłe należy postępować według następujących wskazówek.

a) Przedmiot badany powinien być zawsze należycie podparty na szynie, mocnym stole, podłodze, pieńku lub kowadle,

b) Powierzchnia do której przystawia się aparat w celu otrzymania odcisków, powinna być płaska, gładka i czysta, t. j. pozbawiona żużli lub zendry i w tym celu powinna być oczyszczona i wyrównana pilnikiem.

c) Przyrząd należy przystawić w pozycji pionowej do powierzchni przedmiotu i uderzenie młotka powinno być tylko jedno; siłą tego uderzenia powinna być tak umiarkowana, ażeby z jednej strony otrzymać odciski takiej wielkości, jakie się znajdują w tablicach, a z drugiej strony o tyle znaczne, ażeby zapewnić możliwą dokładność przy mierzeniu ich średnicy.

d) W razie wątpliwości co do dokładności, próbę należy powtórzyć i o ile wyniki nie różnią się więcej niż o 5 podziałek, należy wziąć średnią arytmetyczną z wyników dwóch prób; w przeciwnym razie próbę trzeba powtórzyć jeszcze raz z możliwą dokładnością.

Sztaby próbne, załączone do aparatów mogą być użyte z czterech stron, poczerń należy je przesiać do Departamentu Ceł w celu wymiany na nowe.

W razie zepsucia się aparatu należy go również odesłać do Departamentu Ceł dla wymiany z doniesieniem o przyczynie zepsucia.

Jeżeli do towaru będzie dołączona faktura z podaniem wytrzymałości jego, to w razie otrzymania z aparatu Poldi wytrzymałości niższej niż podana w fakturze, należy przyjąć do oclenia wytrzymałość, podaną w fakturze.

Jeżeli przy użyciu przyrządu Poldi zauważone będą stałe i znaczne różnice pomiędzy wynikami prób na tym przyrządzie, a podanemi, w fakturach, należy o tem donieść Departamentowi Ceł z podaniem szczegółowych danych o zauważonych różnicach.

Poz. 142.

4) Thermit - rozdrobnione żelazo z dodaniem sproszkowanego aluminjum, węgla, lub innych podobnych materiałów - przeznaczony do spawania, według poz. 142 p. l tar. celnej.

Poz. 148.

Platyna ma szaro-białą barwę, znaczny ciężar gatunkowy, nie rozpuszcza się w kwasach. W stanie czystym rozpuszcza się jedynie tylko w wodzie królewskiej; w stopach z metalami, rozpuszczalnemi w kwasie azotowym, platyna również częściowo się rozpuszcza.

Poz. 149.

1) Wyroby metalowe, mające wygląd pozłoconych lub posrebrzonych, powinny być poddawane próbie dla ustalenia prawdziwej pozłoty lub posrebrzenia.

Sposób określenia pozłoty lub posrebrzenia.

Do badania potrzebne są następujące odczynniki:

1. Woda destylowana.

2. Czysty kwas azotowy (biały o ciężarze gatunkowym 1,25 do 1,30) (HNO³).

3. Czysty kwas solny (HCL).

4. Amoniak płynny (NH³).

5. Rozczyn azotanu srebra (lapisu) (Ag NO³).

6. Rozcieńczony kwas azotowy (HNO³).

7. Mieszanina równych części (wyważonych) czerwonego dwuchromianu potasu (CrO³CrO⁴K²), czystego kwasu azotowego (HNO³) i wody.

8. Rozczyn rtęci (Hg) w kwasie azotowym (HNO³).

9. Rozczyn obojętnego chlorku miedziowego (Cu Cl²) w wodzie.

10. Półprocentowy rozczyn dwusiarczku sodu (Na²8²).

11. Eter (etylowy) (C²H⁵) 20.

12. Alkohol (etylowy) (C²H⁵0H).

Z przyborów potrzebne są: a) kamień probierczy, b) kilka probówek, c) lejek szklany, d) lampka bunzenowska lub spirytusowa, e) biały papier do sączenia, f) czysta wata i g) pałeczka szklana.

Odczynniki i przybory muszą być utrzymane czysto, gdyż inaczej wynik badania byłby wątpliwy.

Woda nie może zawierać najmniejszego zanieczyszczenia chlorem, w przeciwnym razie próba na posrebrzenie wypadłaby wątpliwie; używa się tylko destylowanej wody.

Kwas azotowy zanieczyszczony chlorem rozpuszcza złoto, a srebro przemienia już podczas rozpuszczania w chlorek srebra; kwas ten musi być zatem bezwzględnie czysty, t. j. wolny od przymieszek.

Kwas Solny zanieczyszczony kwasem siarczanym strąca w metalach posrebrzonych, zawierających ołów, biały osad siarczanu ołowiu (i chlorku ołowiu), który możnaby mylnie uważać za chlorek srebra; kwas ten musi być zatem również czysty.

Rozczyn azotanu srebra w wodzie służy do zbadania czystości kwasu azotowego. Jeżeli kwas azotowy stoi obok kwasu solnego, zostaje łatwo przezeń zanieczyszczony. Rozczyn azotanu srebra służy również do badania, czy destylowana woda nie zawiera śladów chloru. W tym celu wpuszcza się do 50 cm.³ wody dwie krople czystego kwasu azotowego i dwie krople rozczynu azotanu srebra. O ile woda była zupełnie wolna Od chloru, pozostanie niezmącona.

Dla przyrządzenia dwusiarczku sodu gotuje się. (około 10 minut) 30 gr. krystalicznego siarczku sodu (NaS²) i 4,2 gr. kwiatu siarczanego w 100 cm.² wody. Po zupełnem rozpuszczeniu się siarki rozcieńcza się rozczyn wodą do objętości l litra.

Dla przekonania się, czy przedmiot jest pozłacany lub posrebrzany, służą trzy sposoby: próba na kamieniu probierczym, próba na samym przedmiocie i próba przez rozpuszczanie.

a) Próba na kamieniu probierczym.

Kamień probierczy musi być przed próbą dokładnie oczyszczony. Przedmiotem badanym należy na nim wykonać dość szeroką kreskę, przyciskając go miernie do kamienia.

Jeżeli robiono próbę na pozłotę, to czysty kwas azotowy rozpuści z kreski tylko części metalów nieszlachetnych, czyste złoto pozostanie nierozpuszczone. O ile pozłota jest nieznaczną, próbę należy powtórzyć rozcieńczonym kwasem azotowym.

Przy próbach na posrebrzenie kwas azotowy rozpuści zupełnie kreskę na kamieniu. Wtedy do otrzymanego rozczynu na kamieniu dodaje się pałeczką szklaną kropelkę kwasu solnego. W razie Obecności srebra nastąpi białe zabarwienie rozczynu. Przy bardzo nieznacznej ilości srebra wystąpi połysk jakby po oliwie. Jeżeli kreskę srebrną potraktujemy nie kwasem azotowym, a mieszaniną czerwonego dwuchromianu potasu - rozczyn zabarwi się na kolor krwisty.

b) Próba na przedmiocie.

Powierzchnię przedmiotu należy w miejscu przeznaczonem do badania dokładnie oczyścić z zanieczyszczenia i rozpuścić (o ile jest) powłokę lakieru. W tym celu wyciera się badane miejsce alkoholem, a następnie eterem, używając do tego czystej waty. Po pewnym czasie osusza się go bibułą. Jeżeli przedmiot jest pokryty szkłem wodnem, rozpuszcza się pokrycie we wrzącej wodzie.

Przy próbie na pozłotę, o ile przedmiot nie jest pozłocony, po zwilżeniu oczyszczonego miejsca kwasem azotowym (czystym lub rozcieńczonym) powierzchnia metalu rozpuści się natychmiast, przyczem rozczyn gwałtownie się pieni. O ile na powierzchni znajduje się prawdziwa pozłota, zapienienie następuje dopiero po pewnym czasie, wtedy, gdy kwas przeniknie pozłotę.

Oprócz wymienionej - można jeszcze przeprowadzić próby, traktując przedmiot rozczynem rtęci lub rozczynem obojętnego chlorku miedziowego. W razie prawdziwej pozłoty oba rozczyny nie oddziałają zupełnie na zwilżoną niemi powierzchnię; na powierzchniach niepozłoconych pierwszy rozczyn pozostawia białą plamę, drugi - bronzową.

Przy próbach na posrebrzenie powierzchnia zwilżona mieszaniną czerwonego dwuchromianu potasu zabarwi się krwisto lub pokryje krwistym osadem.

W razie bardzo słabego posrebrzenia należy przeprowadzić dalsze badanie. W tym celu na przedmiot badany przenosi się kropelkę rozczynu dwusiarczku sodu; po upływie 10 minut dokładnie opłukuje się badane miejsce wodą. Jeżeli przedmiot był posrebrzony - rozczyn dwusiarczku sodu pozostawi szarą plamą koloru stali; inne białe metale i stopy nie okażą żadnej reakcji; wyjątek stanowi tylko miedź powleczona na powierzchni rtęcią: miedź taka pod działaniem kropli rozczynu zabarwia się szybciej, niż srebro i bardziej na czarno. Próba ta jest bardzo dokładna nawet przy najlżejszem posrebrzeniu.

Gdyby należało przekonać się, czy cały badany przedmiot jest ze złota lub srebra, to badanie musi być przeprowadzone w głębszych przekrojach.

c) Próba przez rozpuszczanie.

Złoto i srebro zeskrobuje się w niewielkiej ilości z powierzchni i te opiłki wkłada się do probówki.

Próbę, przygotowaną w ten sposób zadaje się kwasem azotowym, tak, aby wszystkie cząstki były pokryte, następnie probówkę zlekka się podgrzewa. O ile badany przedmiot zawiera prawdziwe złoto - w probówce nie nastąpi żadna reakcja; w przeciwnym razie działanie kwasu zaznaczy się wzburzeniem, zapienieniem i rudym dymem. Jeżeli wzburzony rozczyn wysunie cząstki metalu do góry po ściance probówki, należy je z powrotem otrząsnąć pod, płyn. Cząstki metalu rozpuszczą się zupełnie albo niezupełnie. O ile rozczyn, znajdujący się w probówce, będzie zupełnie przezroczysty i w nim nie dostrzega się żadnych cząstek stałych, - jest to dowodem, że pozłoty nie było. W przeciwnym razie należy osobno zbadać pozostałe w probówce cząstki stałe. Będą to albo cieniutkie listki złota, albo resztki niedokładnie usuniętego z powierzchni przedmiotu lakieru. Celem ostatecznego ustalenia wyniku próby, dodaje się do rozczynu wody królewskiej (lub kwasu solnego, jeżeli był użyty nadmiar kwasu azotowego) i nagrzewa się probówkę przez czas dłuższy. O ile wtedy znikną wskutek rozpuszczenia cząstki stałe, będzie to potwierdzeniem, że przedmiot był pozłocony, o ile zaś takowe pozostaną, należy po odfiltrowaniu płynu zebrać je z filtru na drucik lub blaszkę, platynową, wysuszyć i spalić aby się ostatecznie przekonać, że były to resztki lakieru, t. j. że przedmiot nie był pozłacany.

Jeżeli próba miała wykazać srebro i cała zawartość probówki już jest rozpuszczona, dodaje się przynajmniej drugie tyle wody i dolewa kilka kropel kwasu solnego. Jeżeli w rozczynie znajduje się prawdziwe srebro, w probówce powstaje zawiesina mlecznego koloru. Dla zupełnej dokładności probówkę zatyka się i przez wstrząsanie jej zgęszcza się. w jedną masę całą zawiesinę; następnie rozczyn przesącza się (filtruje) do drugiej probówki. Osad, pozostały na sączku, przemywa się dokładnie destylowaną wodą, w celu zupełnego usunięcia resztek kwasu. Część oczyszczonego osadu kładzie się do czystej probówki, część na biały papier. O ile badany osad przedstawia chlorek srebra (AgCl), to część włożona do probówki po zalaniu amoniakiem płynnym natychmiast rozpuszcza się zupełnie, część położona na białym papierze - czarnieje powoli.

Jeżeli zawartość probówki nie jest całkowicie rozpuszczona i zawiera np. biały osad w proszku (co wskazuje na obecność cyny), należy ją rozcieńczyć podwójną ilością wody i przesączyć: przesączony płyn należy badać na srebro kwasem solnym w sposób wskazany powyżej.

2) Krajacze do jaj t blachy aluminjowej i drutu żelaznego, niezależnie od przewagi tego ostatniego, według poz. 149 p. 7 lit. odpowiedniej.

Poz. 150-151-152-153.

Odlewy z żeliwa, stali i żelaza kowalnego oraz utwardzanego można rozróżnić w sposób następujący:

1) a) Odlewy z żeliwa w stanie surowym mają powierzchnię ciemno-szarą, niebardzo gładką; przy uderzaniu młotem wydają dźwięk głuchy, niemetaliczny; przy nacinaniu ostrem narzędziem łatwo się kruszą; świeży złom-ziarnisty o zabarwieniu ciemno-szarem.

b) Odlewy stalowe w stanie surowym mają powierzchnię jasno-szarą, gładką; przy uderzaniu młotem wydają dźwięk czysty metaliczny: przy nacinaniu ostrem narzędziem nie kruszą się; świeży złom jest drobnoziarnisty o zabarwieniu jasno-szarem.

c) Odlewy z żelaza kowalnego (kuto-lane) bywają przeważnie drobne; powierzchnię mają ściśle jednolitą gładką z ledwie widocznym szwem, pozostałym po odlaniu; cienkie wyroby poddają się do pewnego stopnia wyginaniu; świeży złom, barwy szaro-matowej, jest drobno-ziarnisty; ziarna złomu w miarę znaczniejszej odległości od powierzchni bywają większe i ciemniejsze, co wywołuje wrażenie, jak gdyby przełom okrążony był jasnym cienkim pierścieniem przylegającym do powierzchni.

d) Odlewy żeliwne utwardzane (przeważnie walce młynarskie) są z dobrego szarego surowca; powierzchnia ich jest gładka o kolorze biało-szarym, bardzo twarda; głębsze warstwy surowca zachowują własności i charakter zwykłego szarego.

2) Za surowe wyroby (lane, kuto-lane, kute i prasowane) należy uważać takie, które doprowadzone do pewnej formy określającej przedmiot, nie były więcej obrobione.

Za obrobienie nie uważa się: obcinania końców, obcięcia nadlewu, oszorowania odlewu, usunięcia szwów lub występów w odlewach i wyciskach, oczyszczenia odlewów z ziemi, otworów wywierconych do rozpoznania pustych próżniowych skupień w odlewach, próbnego nadtoczenia w celu zbadania materjału.

3) Za wyroby obrobione należy uważać takie, które mają zmienioną powierzchnię lub zmniejszoną objętość przez toczenie, wiercenie, frezowanie, heblowanie, dopasowanie, szlifowanie, polerowanie, wiercenie dziur, przypiłowywanie dwóch powierzchni do -siebie, obcinanie z wygładzaniem brzegów, łączenie paru przedmiotów zapomocą nitów, śrub, lutowania lub spawania.

Poz. 152.

Kotły parowe podlegają ocleniu razem z armaturami (osprzętami), o ile są z niemi dostarczone w jednej przesyłce i niewątpliwie do nich należą, nawet jeżeli są oddzielnie opakowane.

Do armatur zalicza się: kurki dozorcze, wodowskazy, manometry, zawory bezpieczeństwa, zawory parowe do odprowadzania pary, zawory, i strumienice do zasilania i przemywania, włazy, świstki i syreny; całkowite paleniska, zastosowane do urządzenia, ramy, drzwi, zasuwy, zamknięcia kanałów spalinowych, zawieradła kanałowe do regulowania ciągu i przybory do szorowania palenisk lub oczyszczania kanałów i rurek od sadzy lub kamienia kotłowego. Ilość wszystkich tych przedmiotów nie może przekraczać niezbędnie potrzebnej dla urządzenia.

Poz. 153.

Łańcuchy żelazne lub stalowe określonej długości zakończone kółkami, hakami, gwintami i t. d. używane jako hamulce, postronki, łańcuchy do dyszlów i t. p., ze względu iż w tym wypadku stanowią gotowe wyroby o określonem przeznaczeniu, według poz. 153 p. l lit. a względnie b tar. celnej.

Poz. 154.

Naczynia blaszane nie emaljowane podlegają cłu według p. 1, 2 lub 4.

Poz. 155.

1) Wymiar drutu spłaszczonego lub fasonowego określa się na tych samych zasadach, jak stali i żelaza sztabowego.

2) Wymiar drutu pokrytego farbą, lakierem, emalją lub metalami nieszlachetnemi określa się razem z pokryciem (z wyjątkiem pokrycia gumą lub materjałami włóknistemi).

Poz. 156.

1) Gwoździe tapicerskie żelazne z główkami z miedzi, niklu, aluminjum lub innego metalu podlegają opłacie cła według jakości główki, o ile ta ostatnia wagą swoją przewyższa wagą żelaza. Gwoździe tapicerskie żelazne z główkami żelaznemi, również z główkami z innego metalu, lecz nie przewyższającego wagi żelaza, podlegają opłacie cła według poz. 156 p. 2 lit. c.

Gwoździe tapicerskie z główkami obciągniętemi skórą według poz. 57 p. 5 lit. a 1.

2) Łańcuchy z drutu żelaznego lub stalowego o określonej długości zakończone hakami, kotkami, gwintami i t. d. używane jako hamulce, łańcuchy do dyszlów, do smyczy i t. p. ze wzglądu iż w tym wypadku stanowią gotowe wyroby z drutu żelaznego lub stalowego według poz. 156 p. l tar. celnej.

3) Szpilki do włosów z ozdobami z innych materjałów podlegają cłu według odpowiednich punktów pozycji 215 T. C.

4) Zaznacza się, że pod szpilkami, wymienionemi w uwadze 1 punktu 9 poz. 156, należy rozumieć szpilki pojedyncze z główkami.

Poz. 160.

Łopaty, widły, rydle i t. p. chociażby z rączkami drewnianemi według poz. 160 p. 2.

Poz. 161.

1) Do narzędzi ręcznych należy zaliczać także i te przedmioty, które chociaż nie są używane w rzemiosłach do wykonywania pewnych czynności, są jednak pośrednio z niemi związane, odgrywając w nich rolą przygotowawczą lub pomocniczą. Do takich należą: wszelkiego rodzaju klucze do nakrętek, kowadła, miechy kowalskie i ślusarskie, kuźnie polowe i t. p. oraz lutówki i lampy lutownicze żelazne.

2) Noże ręczne do krajania snopów, prasowanego siana i stogów, według poz. 161 p. 2 tar. celnej.

Poz. 165.

Jako cynfolję należy clić: a) cienką blachą z metali i stopów wymienionych w poz. 143 o wadze nie większej, niż 0,033 kg. w 1 m. kw., b) cienką blachą z cyny o wadze nie większej, niż 0,264 kg. w 1 m. kw.

Poz. 167.

I. 1) Za maszyny należy uważać wszelki zespół mechanizmów, wykonywujących określoną mechaniczną pracą.

2) Za aparaty należy uważać takie przyrządy, które nie wykonywują mechanicznej pracy i nie mają mechanizmów, a o ile mają mechanizmy, to tylko dla wykonywania podrządnej lub pomocniczej czynności.

3) Za maszyny lub aparaty kompletne należy uważać takie urządzenia mechaniczne, które po złożeniu, ustawieniu i puszczeniu w ruch, mogą wykonywać właściwą im pracą.

4) Za maszyny lub aparaty niekompletne należy uważać takie urządzenia mechaniczne, które chociaż po złożeniu i ustawieniu stanowią maszyny lub aparaty, lecz nie mogą być puszczone w ruch i nie mogą wykonywać oznaczonej pracy z powodu braku niektórych części.

5) Za części maszyn i aparatów należy uważać obrobione części mechanizmów; nieobrobione podlegają cłu według jakości.

6) Za części zapasowe maszyn i aparatów należy uważać takie, które są dostarczane razem z kompletnemi maszynami, w celu zastąpienia takich samych części, znajdujących się w maszynach lub aparatach.

7) Części maszyn z tkanin, gumy, skóry, drzewa, szkła i t. p. materjałów, jako też pasy napadnę, liny, rury, kurki (krany), strumienice (inżektory), maźnice, gwizdawki, liczniki, manometry, dostarczane z odnośnemi maszynami w odpowiedniej ilości i wchodzące w skład mechanizmu, jako organa niezbędne - podlegają cłu łącznie z maszynami lub aparatami według jakości maszyn lub aparatów. Części maszyn do łączenia między sobą maszyn lub aparatów (pasy napadnę, liny, rury, kurki, zawory i t. p.) podlegają cłu według odpowiednich pozycyji.

8) Przyrządy pszczelnicze: ule, podkurzacze. maski ochronne, pułapki do wyłapywania trutni, lampki do dezynfekcji, centryfugi (miodarki), rojnice i t. p. przyrządy należy taryfować według poz. 167 p. 47, jako aparaty rolnicze osobno niewymienione.

9) Przy cleniu maszyn do gniecenia ciasta, podlegających taryfowaniu według poz. 167 p. l, należy clić jako niezbędną część maszyny a zatem łącznie z nią, tylko jedną dzieżą.

Wszelkie zapasowe dzieże, przywożone razem z wymienionemi wyżej maszynami lub osobno, winny być clone według poz. tar. celnej 153 p. l lit. a cyfr. odp.

10) Turbogeneratory, składające się z turbiny parowej, kondensatora, generatora, przetwornicy, pomp, rur i t. p., winny być taryfowane przy cleniu w następujący sposób:

a) skraplacz (kondensator) łącznie z turbiną parową poz. 167 p. -16, litera odpowiednia;

b) przetwornica pracująca na wspólnym wale z generatorem - samodzielnie, wzbudnica, znajdująca się na jednym wale z generatorem, nie stanowiąca samodzielnej maszyny, łącznie z generatorem (167 p. 38);

c) silniki elektryczne do poruszania pomp clą się osobno, chociażby były umieszczone na wspólnych płytach podstawowych z pompami; wagę. płyt wlicza się do wagi pomp;

d) chłodnica do oliwy - jako aparat według poz. 167 p. 33;

e) oddzielacze wody od pary - poz. 167 p. 30;

f) rury - według materjału.

11) Kociołki i zbiorniki, pracujące przy ciśnieniu większem, niż normalne, używane przeważnie w przemyśle chemicznym, clą się wraz z armaturą na nich umieszczoną jako aparaty - według pozycji 167 p. 33 litery odpowiedniej.

12) W razie przywozu maszyn do szycia w stanie rozebranym żeliwne kadłuby takich maszyn, nawet bez wmontowanych części mechanizmu, podlegają ocleniu według poz. 167 p. 27 taryfy celnej na równi z niekompletnemi maszynami do szycia.

Poz. 169.

1) Armatury do oświetlenia elektrycznego jako to: lampy, żyrandole, kandelabry, kronsztyny, chociażby z przymocowanemi do nich przewodami i wyłącznikami - podlegają cłu według swej jakości.

2) Przeznaczone do handlu preparaty anatomiczne, mumje, zwierzęta i ptaki wypchane, gady i płazy w spirytusie, lub formalinie, owady suszone, preparaty bakteriologiczne, szkielety ludzi i zwierząt, preparaty mikroskopowe i t. p. środki i preparaty naukowe podlegają cłu, jako preparaty anatomiczne według poz. 169 p. tar. celnej.

3) Rurki izolacyjne do przewodów elektrycznych z masy izolacyjnej, niepokryte, lub pokryte blachą żelazną, chociażby lakierowaną, obołowioną, ocynkowaną, mosiądzowaną lub blachą mosiężną, oraz dodatki do rurek izolacyjnych, jako to: puszki, kątniki, trójkątniki, kolanka, łączniki, kołnierze, uchwyty, tulejki końcowe i t. p., wykonana z materjałów, jak powyższe rurki izolacyjne, winny być clone jako materjały instalacyjne do sieci elektrycznych, według poz. 169 p. 22.

Te same wyroby bez masy Izolacyjnej, względnie materjałów ją zastępujących, jak papier, guma, tkanina, zewnątrz lub wewnątrz wyrobu, podlegają cłu według materjału i stopnia obróbki.

4) Modele maszyn i aparatów - naśladujące ich pracę - według poz. 169 p. 1 tar. celnej.

5) Soczewki do latarek elektrycznych kieszonkowych szklane szlifowane lub polerowane, chociażby tylko z jednej strony, według poz. 169 p. 8, jako szklą optyczne.

Poz. 171.

1) Wobec trudności, nasuwających się w urzędach celnych przy taryfowaniu zegarów ściennych i mechanizmów do nich, niniejszym wyjaśnia się: zegary ścienne, stołowe, kominkowe i podróżne z mechanizmami, których nie można wyjąć z szafek bez pomocy narzędzi, opłacają cło za mechanizmy i niezależnie od tego za szafki: za mechanizmy, na zasadzie cyfry rzymskiej I uwagi 2 do p. l poz. 171, po 7.80 złot. od sztuki, za szafki, łącznie z wagą mechanizmów, według odpowiednich pozycyj taryfy celnej, zależnie od materjału szafek i stopnia ich wykończenia.

Zegary ścienne drewniane z kołami mosiężnemi, lub drewnianemi, z drewnianemi szkieletami mechanizmu, poruszane zapomocą wag t. zw. szwarcwaldskie, podlegają cłu, według rzymskie II. uwagi 2 do p. 1 poz. 171 po 75 groszy od sztuki. Te same szwarcwaldskie zegary, o ile oprócz szkieletu drewnianego, stanowiącego jednocześnie oprawę zegara, posiadają szafki, które tylko zapomocą narzędzi od szkieletów z mechanizmem się oddzielają, podlegają cłu, według rzymskie II. uwagi 2 do p. 1 poz. 171 po 75 groszy od sztuki i za szafki, łącznie z wagą mechanizmu, według odpowiednich pozycyj, zależnie od materjału i obróbki.

Mechanizmy do zegarów, bez szafek, ze szkieletami metalowemi, chociażby poruszane i zapomocą wag, według poz. 171 p. 1 lit. b, po 1 złot. 50 groszy od sztuki i oprócz tego wagi po 700 złot. od 100 kilo.

2) Części zegarów wieżowych, które nie stanowią kompletnego mechanizmu zegarowego podlegają cłu według jakości.

3) Wahadła, tarcze, strzałki, ciężarki do zegarów stołowych i ściennych, dostarczone w odpowiedniej ilości razem z niemi, podlegają cłu łącznie z mechanizmami, nawet jeżeli są oddzielnie opakowane.

Poz. 172.

Nuty do pianin mechanicznych, składające się z walca drewnianego i odpowiednich tekturowych nut, podlegają opłacie cła według poz. 172 p. 4 taryfy celnej, jako osobno nie wymienione części instrumentów muzycznych.

Poz. 173.

1) Części kołowców z gumy, drzewa, skóry, celluloidu, papiermaché i t. p. materjałów pospolitych (rączki, pedały, hamulce, wentyle, torebki i t. p.) przywiezione oddzielnie od kołowców, lub wraz z niemi lecz w ilości nadmiernej, podlegają cłu według odpowiednich pozycyj taryfy celnej, zależnie od jakości materjału i wykończenia.

Te same wyroby wprowadzone razem z kołowcami i w ilości odpowiedniej dla zwykłej ich obsługi, podlegają cłu łącznie z kołowcami według pozycji 173 p. 3 taryfy celnej.

2) Ramy kołowcowe, nadchodzące osobno, nawet nie połączone z innemi częściami, podlegają ocleniu według poz. 173 p. 3 taryfy celnej jako kołowce niekompletne. Części kołowcowe nadchodzące w jednej przesyłce wraz z ramą kołowcową i stanowiące komplet, podlegają ocleniu według tejże pozycji i punktu jako kołowce w stanie rozebranym.

3) Według pozycji 173 p. 7 taryfy celnej podlegają ocleniu tylko części kołowców metalowe, |względnie z przeważającą ilością metalu, niezależnie od stanu obrobienia, z wyjątkiem ramy, o ile bez takiej ramy nadchodzą.

4) Przy odprawie celnej samochodów klasyfikację grupową (p. 8 i 10) należy stosować tylko do samochodów kompletnych.

Jeżeli więc do odprawy celnej dostawiony zostanie samochód bez jakiejkolwiek części, jak np. bez silnika, kół, opon, uchwytów dla zapasowych opon, akumulatora, prądnicy, startera (motorek elektr. uruchamiający silnik), drzwiczek, szyb, przednich i okiennych, zderzaków przednich i tylnich, amortyzatorów i t. p., niezbędnej do pełnego kompletu, należy go klasyfikować nie według wagi rzeczywistej, lecz według wagi ustalonej dla typu tegoż samochodu w stanie kompletnym. O ileby waga typu, do którego należy zdekompletowany samochód, nie mogła być przez urząd celny ustalona, wówczas ma być taki zdekompletowany samochód zaklasyfikowany nie według stawki odpowiadającej jego rzeczywistej wadze, lecz według najwyższej stawki, jaką przewiduje taryfa celna dla danego punktu (p. 8 lit. d, względnie p. 10 lit. b. poz. 173).

Samochody, rozłożone na części, nadchodzące w jednej przesyłce, podlegają ocleniu tak jak samochody zmontowane z zastosowaniem zasad, wyrażonych w ustępie poprzednim.

W razie nadejścia w jednej przesyłce kompletnego podwozia (z motorem i na kołach) oraz karoserji do tegoż podwozia, chociażby podwozie i karoserja zapakowane były w oddzielnych-skrzyniach, należy traktować przesyłkę jako kompletny samochód z zastosowaniem zasad, wyrażonych powyżej.

5) Przy klasyfikacji podwozi samochodowych, nadchodzących bez karoserji według poz. 173 p. 11 lit. a. I-IV taryfy celnej, należy uwzględniać tylko podwozia kompletne.

Jeżeli więc do odprawy celnej dostawione zostanie podwozie bez jakiejkolwiek części składowej, jak np. bez silnika, kół, opon, uchwytów dla zapasowych opon, akumulatora, prądnicy, startera, zderzaków, amortyzatora i t. p., niezbędnej do pełnego kompletu, należy je klasyfikować nie według wagi rzeczywistej, lecz według wagi ustalonej dla typu tegoż podwozia w stanie kompletnym. O ileby waga tego typu, do którego należy zdekompletowane podwozie, nie mogła być przez urząd celny ustalona, wówczas ma być takie zdekompletowane podwozie zaklasyfikowane nie według stawki odpowiadającej jego rzeczywistej wadze, lecz według najwyższej stawki, jaką przewiduje taryfa celna, dla podwozi (poz. 173 p. 11 lit. a. IV).

Podwozia kompletne, lecz rozłożone na części, nadchodzące w jednej przesyłce, podlegają ocleniu tak jak podwozia zmontowane.

) Motocykle kompletne, lecz rozłożone na części, nadchodzące jednocześnie podlegają według poz. 173 p. 13 taryfy celnej ocleniu tak jak motocykle zmontowane.

7) Według poz. 173 p. 17 taryfy celnej podlegają ocleniu metalowe części samochodów, cyklonetek i motocykli, oprócz osobno wymienionych, o ile one nadchodzą w pojedynczych sztukach lub w takich zespołach, których żadną miarą nie można uważać za zdekompletowane podwozia, czy samochody, względnie cyklonetki lub motocykle.

Poz. 175.

Łodzie sportowe składane - z drewnianego szkieletu i płótna żaglowego, według poz. 175 p. 4 tar. celnej.

Poz. 176.

Stare zagraniczne gazety i dzienniki, zużyty papier i tektura podlegają odprawie według poz. 176 p. 3 - bez cła, tylko wtedy, gdy są drobno pokrajane lub gęsto podziurawione, w przeciwnym razie podlegają cleniu według poz. 177 p. 4 lit. a lub 177 p. 2 jako stare gazety, lub papier do obwijania, względnie według jakości.

Poz. 177.

1) Jako tekturę i karton, należy uważać arkusze z masy papierowej o wadze 1 m. kw. 250 gr. i powyżej.

2) Papier niewymieniony oddzielnie, składający się z kuku warstw, z których zewnętrzne są z masy farbowanej, według p. 6.

3) Obrazki do malowania w zeszytach lub niepociętych arkuszach według p. 23.

4) Wycinanki z obrazkami kolorowemi zwierząt, dzieci, ubranek do nich i t. d. oraz takież - obrazki w arkuszach, przeznaczone do wycinania według poz. 177 p. 23 tar. celnej.

5) Wycinanki różnokolorowe o charakterze reklamowym, jednocześnie mające znaczenie zabawek dziecinnych, według poz. 177 p. 23 tar. celnej.

6) Worki z przędzy i tkaniny papierowej bez domieszki lub z nieznaczną domieszką innych pospolitych materjałów podlegają cłu według p. 32 lit. a.

7) Do wyrobów introligatorskich nie należą takie wyroby, wykonanie których polega głównie na wycinaniu lub wyciskaniu, bez użycia kleju jako koniecznego czynnika; klej jednakże może być stosowany do przymocowania podrzędnych części.

Poz. 178.

1) Książki i druki dla ślepych (o wypukłych literach lub punktach) podlegają taryfikacji analogicznie do książek, według poz. 178 p. 3 - bez cła.

Poleca się przytem zwracać baczniejszą uwagą, by razem z wymienionemi drukami nie przemycana była literatura wzbroniona do wwozu do kraju.

2) Perjodyczne wydawnictwa ilustrowane, tygodniki, miesięczniki, żurnale mód i t. p., gdzie do umieszczonych rysunków, chociażby i wielobarwnych, jest objaśniający tekst, winny być traktowane jako wydawnictwa perjodyczne i odprawiane według 178 p. 2. Te same wydawnictwa w oprawach introligatorskich według uwagi do wymienionej pozycji.

3) Katalogi, cenniki i prospekty handlowe firm zagranicznych, jednobarwne i wielobarwne, broszurowane i oprawne, nadsyłane z zagranicy w przesyłkach pocztowych, lub dołączane do przesyłek towarowych w celach reklamy handlowej, należy odprawiać bez cła, jeżeli ilość tych druków nie przenosi 5 egzemplarzy w każdej przesyłce i druki te mają służyć jedynie do użytku osób, do których są adresowane, z wyłączeniem dalszej odsprzedaży.

Poz. 179.

Słomę, lnianą i konopną (rośliny wysuszone z włóknem nieoddzielonem) należy taryfować jako materjał włóknisty roślinny surowy, według poz. 179 p. 3. Poz. 181.

Wełna, otrzymana z różnych wełnianych szmat drogą rozszarpywania ich na włókna podlega opłacie cła - niebarwiona po rozszarpaniu, również bielona, według poz. 181 p. 2, jako wełna sztuczna - i barwiona po rozszarpaniu według poz. 181 p. 4, jako wełna barwiona.

2) Przy odprawach wełny, przędzy i tkanin wełnianych należy ścisłe badać ten towar, by pod postacią wełny naturalnej nie odprawiać wełny wiskozowej (t. zw. laine artificielle, sniafil i t. p.) lub tkanin z wełny takiej zewnętrznie podobnych do wełny naturalnej, lecz stanowiących sztuczny jedwab wiskozowy, lub tkaniny z jedwabiu takiego, podlegających cłu według poz. 180, 185,195. Poz. 182.

Wata bawełniana, otrzymywana z różnych bawełnianych szmat, drogą rozszarpywania ich na oddzielne włókna, stanowiąca produkt fabrykacji, podlega opłacie cła: - niebarwiona po rozszarpaniu, również bielona, według poz., 182 p. 3 lit. a, jako odpadki szarpane-i barwiona po rozszarpaniu, również gremplowana, według poz. 182 p. 3 lit. b, jako odpadki bawełniane gremplowane.

Poz. 183.

1) Sprawdzanie numerów przędzy, oznaczonych w poz. 183, 184 i 186 uskutecznia się w sposób następujący:

Na próbne motowidło w obwodzie 1 yarda nawija się zapomocą 120 obrotów pasmo przędzy o długości 120 yardów.

Po zważeniu tego pasma na wadze laboratoryjnej określa się numer przędzy podług tablicy Nr. 1

TABLICA Nr. 1.

dla określenia numerów przędzy niewysuszonej.

I.

Przędza pojedyncza bawełniana poz. 183

1)	wadze	pasma	1,705	gr.	odpowiada	Nr.	38	(
2)	"	"	1,080	gr.	"	Nr.	60	{ skali
3)	"	"	0,810	gr.	"	Nr.	80	{ angielskiej
4)	"	"	0,590	gr.	"	Nr.	110	(

II.

Przędza pojedyncza lniana, konopna i t. p. poz. 184.

1)	wadze	pasma	30.240	odpowiada	Nr.	6	(
2)	"	"	15.120	"	Nr.	12	(
3)	"	"	12.960	"	Nr.	14	{ skali
4)	"	"	9.072	"	Nr.	20	{ angielskiej
5)	"	"	5.184	"	Nr.	35	(
6)	"	"	3.629	"	Nr.	50	(
7)	"	"	2.392	"	Nr.	70	(

III.

Przędza pojedyncza wełniana poz. 188.

1) wadze pasma 1,924 gr. odpowiada Nr. 57 skali metrycznej.

Przy sprawdzaniu numerów przędzy nitkowanej postępuje się podobnie, z tą jednak różnicą, że otrzymaną wagę pasma, przed porównaniem z danemi tablicy Nr. l, dzieli się przez ilość pojedynczych nitek, użytych do nitkowania.

Dla otrzymania pewniejszego wyniku należy namotać kuka pasm i określać je łącznie, co przy porównaniu z tablicą Nr. 1 musi być uwzględnione.

Waga określona dla odpowiednich numerów przędzy uwzględnia normalną wilgotność materjałów włóknistych, czyli stopień nasiąknięcia ich wodą z otaczającego powietrza. Ten stopień wynosi: dla przędzy bawełnianej 8¹/₂%, lnianej 12%, wełnianej 18¹/₄% wagi suchej przędzy. W wypadkach wątpliwych lub też kiedy waga badanej przędzy blisko jest określeń wskazanych w tablicy Nr. 1, należy przed ważeniem przędzę odpowiednio wysuszyć. W tym celu pasma przyszykowane jak poprzednio, suszy się w temperaturze 100° C około dwóch godzin. Po wysuszeniu należy przędzę zważyć i otrzymaną wagę suchych pasm powiększyć dla przędzy bawełnianej o 8¹/₂%, dla przędzy lnianej o 12% i dla przędzy wełnianej o 8¹/₄%. Na podstawie wagi ustalonej w ten sposób określa się numera przędzy podług tablicy Nr. 1.

Można również ustalać numera przędzy na zasadzie wagi pasm wysuszonych podług tablicy Nr. 2.

TABLICA Nr. 2.

dla określenia numerów przędzy "wysuszonej"

I.

Przędza pojedyncza wysuszona bawełniana poz. 183:

1)	wadze	pasma	1,571	gr.	odpowiada	Nr.	38	(
2)	"	"	0,995	gr.	"	Nr.	60	{ skali
3)	"	"	0,747	gr.	"	Nr.	80	{ angielskiej
4)	"	"	0,544	gr.	"	Nr.	110	(

II.

Przędza pojedyncza wysuszona lniana, konopna i t. p. poz. 184:

1)	wadze	pasma	27.000	gr.	odpowiada	Nr.	6	(
2)	"	"	13.500	"	"	Nr.	12	(
3)	"	"	11.572	"	"	Nr.	14	{ Skali
4)	"	"	8.100	"	"	Nr.	20	{ angielskiej
5)	"	"	4.629	"	"	Nr.	35	(
6)	"	"	3.240	"	"	Nr.	50	(
7)	"	"	2.314	"	"	Nr.	70	(

III.

Przędza pojedyncza wysuszona wełniana poz. 185.

1) wadze pasma 1,628 gr. odpowiada Nr. 57 skali metrycznej.

2) Wstęgi i taśmy sklejane z przędzy apreturowanej, według p. 2.

3) Powrozy i sznury z przędzy bawełnianej, zmieszanej z innemi materjałami roślinnemi, według p. 7.

Poz. 184.

Szczeliwa z przędzy materjałów włóknistych, wymienionych w p. p. 2 i 3 poz. 179, przesiąknięte łojem według poz. 184 p. 1 lit. a.

Poz. 185.

Przędza bourre de soie składa się z krótkich (25-30 cm.) włókien jedwabiu i jest mniej lub więcej puszystą. Jedwab nitkowany z surowego jedwabiu ma wygląd gładkich i błyszczących nici, składających się z bardzo długich włókien.

Poz. 187 i 188.

1) Pod nazwą perkalu i płótna bawełnianego należy rozumieć wyroby tkackie ze splotem t. zw. płóciennym, których wątek i osnowa składają się z przędzy nienitkowanej. Splot płócienny powstaje wtedy, kiedy jedna z nitek wątku przechodzi ponad parzystemi nitkami osnowy, a druga sąsiednia z nią, idzie ponad nieparzystemi i naodwrót.

2) Pod nazwą tkaniny należy rozumieć wyroby tkackie wykonane, chociażby częściowo, z przędzy nitkowanej, względnie o splocie innym niż płócienny.

3) Tkaniny bawełniane, utkane z przędzy pojedynczej i o splocie płóciennym, wyrobione z nitek różnej grubości i w zależności od tego przybierające charakter nie płótna, lecz tkaniny z deseniami, lub jednostajnemi prążkami, jak np. rypsy; również tkaniny, wyrobione chociaż z nitek jednakowej grubości, lecz, wskutek poddania specjalnej obróbce po utkaniu, przybierające powierzchnię włochatą, jak np. barchany, flanele, brocaty i t. p., podlegają cłu według poz. 187, lub 188 p. 2, względnie 3, zależnie od wagi 10 m², jako tkaniny bawełniane.

4) (uchylony).

5) Przędza i tkaniny bawełniane, chociażby częściowo merceryzowane, o połysku jedwabistym, często nawet i bez tego połysku (markizety), należy zaliczać do wyrobów merceryzowanych. Włókna przędzy takiej przy merceryzowaniu tracą poprzednią swoją strukturę i przy badaniu mikroskopowem wykazują znacznie mniejszą ilość charakterystycznych dla zwykłego włókna, skrętów, względnie nie posiadają ich wcale, przybierając formę wyprostowanych, przezroczystych rurek z wąskiemi kanalikami w środku.

Odczynnik Hübnera zabarwia włókna merceryzowane na niebiesko, które to zabarwienie przy przepłukiwaniu wodą zmywa się, przyczem wolniej z włókien więcej merceryzowanych.

Od odczynnika Schwejzera włókna merceryzowane pęcznieją bez węzłów - równomiernie i, tylko w wyjątkowych wypadkach, daje się zauważyć pęcznienie nabłonka z nierównościami w postaci węzłów.

6) Wagę tkanin i płócien bawełnianych, przesyconych, względnie pokrytych smołą, gumą, elastycznemi masami i t. p., podlegających cłu według materjału, określa się, celem zastosowania odpowiednich pp. taryfy, łącznie z wagą materjałów ich obciążających.

Poz. 190.

Przyrządy gimnastyczne z powrozów nawet z dodatkami metalowemu lub drewnianemi, według tej pozycji.

Poz. 191.

Obrębienie worków nie pociąga za sobą dodatkowej opłaty, przewidzianej p. 5 uwag ogólnych do poz. 183-209.

Poz. 193.

Płótno lniane co do sposobu tkania ma te same cechy zasadnicze, jak i płótno bawełniane.

Poz. 194.

1) Opony dostarczane łącznie z maszynami podlegają cłu według swej jakości, niezależnie od maszyn.

Obrębienie opon nie pociąga za sobą dodatkowej opłaty, przewidzianej p. B uwag ogóln. do poz. 183-209.

2) Pasy napędne (konopne) powrozowe podlegają cłu według tej pozycji.

Poz. 195.

Wobec braku niektórych charakterystycznych cech w pewnych gatunkach tkanin z jedwabiu naturalnego zaznacza się, że cienkie tkaniny jedwabne t. zw. crepe de chine, crepe marocaine i t. p. wyrobione z wygotowanego i wolnego od serocyny jedwabiu, przesycone w dodatku, celem ich obciążenia, solami mineralnemi, przy ich spalaniu wydzielają tylko w słabym stopniu charakterystyczny zapach palonego jedwabiu i tworzą w tym wypadku, zamiast zwykłej kulki węgla, rozżarzony szkielet z obciążających soli. Tkaniny z jedwabiu sztucznego przy spalaniu wydzielają słaby zapach palonej bawełny, pozostawiając lekki, w nieznacznej ilości, obsypujący się popiół.

Poz. 196.

Do tej pozycji należą tkaniny i chustki jedwabne wyrobione z przędzy pojedynczej ze splotem płóciennym (p. poz. poz. 187, 188) drukowane po utkaniu.

Poz. 199.

1) Do tkanin z przędzy czesankowej (p. 1) należy zaliczać tkaniny gładkie z przędzy o włóknie długiem, gładkiem, równolegle ułożonem.

2) Do tkanin niewymienionych w p. l (wszelkie inne p. - 2) należy zaliczać tkaniny z przędzy o włóknie krótkiem, splątanem, przeważnie szorstkie.

Poz. 202.

Wyroby pilśniowe podobne do tkanin powstają zapomocą pilśnienia, t. j. ściskania włókien w ten sposób, że włoski, pod wpływem ciśnienia, wilgoci i ciepła zbiegają się w splątaną zwartą całość.

Poz. 203.

Kobierce wełniane, chociażby po kilka sztuk w jednym odcinku - nierozcięte oraz materjały wełniane i półwełniane, wyrobione na wzór kobierców o wadze powyżej l kg. w 1 m. kw., podlegają cłu, według poz. 203 taryfy celnej. Materjały wełniane i półwełniane wyrobione na wzór kobierców o wadze poniżej l kg. w 1 m. kw., podlegają cłu według poz. 199 p. i litery odpowiednich, zależnie od jakości przędzy i wagi 1 m. kw. danego materjału.

Poz. 205.

1) Wyroby dziane, czyli pończosznicze, powstają albo z jednego układu nitek lub nawet z jednej nitki, która posuwając się wpoprzek wyrobu w jedną i drugą stronę, tworzy po drodze oczka i, powracając, przechodzi przez nie; albo z jednego podłużnego układu nitek, które odchylają się w bok dla utworzenia oczek, przechodząc jednocześnie przez sąsiednie oczka.

2) Wyroby plecione powstają z jednego podłużnego układu nitek, które podchodzą jedne pod drugie jak w tkaninie, z tą różnicą, że każda z tych nitek po odejściu do brzegu plecionki zagina się i biegnie pochyło do drugiego brzegu, krzyżując się po drodze ze wszystkiemi innemi nitkami, ułożonemi jeszcze w poprzednim kierunku.

Poz. 206.

Wyroby dzierzgane (tiule) powstają z trzech układów nitek: osnowy, idącej w kierunku podłużnym i dwóch wątków, idących pochyło; wątki krzyżują się z sobą i zadzierzgują pętelkowato każdą nitkę osnowy.

Poz. 207.

Odzież, bielizna i wszelka konfekcja wykonane z tkanin haftowanych, podlegają cłu, na zasadzie pp. l, 2 i 3 poz. 209, według poz. 207 z odpowiednim dodatkiem, przewidzianym literami b, d punktu l,

punktem 2 oraz p. 3 lit. a, c poz. 209, zależnie od wykończenia. Hafty przyszyte do wyrobów wykonanych z takichże tkanin haftowanych nie stanowią przybrania.

Za przybranie haftami należy uważać, wyroby wykonane z tkanin gładkich do których w celu przybrania przyszyte są hafty.

Poz. 209.

1) Przy sporządzaniu wyników rewizji na towary, objęte poz. 209, należy ściśle wymieniać rodzaj towaru (bielizna, odzież, konfekcja), jego wykończenie (zwykła czy przybrana) oraz podstawowy materjał, z którego został wykonany (płótno-bawełniane, lniane, tkanina - bawełniana, lniana, jedwabna i t. p.) z uwzględnieniem w odpowiednich wypadkach barwienia oraz ich wagi.

Wobec powyższego przy odprawie np. bielizny przybranej z tkaniny bawełnianej, zawierającej w l kg. wagi do 15 m. kw., barwionej, wynik rewizji musi mieć brzmienie następujące: bielizna przybrana, wykonana z tkaniny bawełnianej., barwionej, zawierającej w l kg. wagi do 15 m. kw. według poz. 188 p. 2 + 209 p. l lit. d.

Przy odprawie odzieży damskjej przybranej z tkaniny z jedwabiu sztucznego, wynik powinien mieć brzmienie następujące: odzież damska przybrana wykonana z tkaniny z jedwabiu sztucznego według poz. 195 p. 4 + 209 p. 3 lit. c.

Również przy odprawach towarów objętych p. 5 i 6 uwag ogólnych do poz. 183 - 209 należy w wynikach rewizji wymieniać ściśle rodzaj towaru (serwety, obrusy, chustki i t. p.), ich wykończenie (obrębione czy przybrane) i podstawowy materjał.

Brzmienie wyniku rewizji przy odprawie np. chustek półjedwabnych obrębionych musi być następujące:.

Chustki półjedwabne obrębione według poz. 197+ punkt 5 uwag ogólnych do poz. poz. 183 - 209.

Przy odprawach takich że chustek przybranych brzmienie wyniku rewizji musi być następujące:

Chustki półjedwabne przybrane według poz. 197+ punkt 6 uwag ogólnych do poz. poz. 183 - 209.

2) Krawaty z tkanin jedwabnych, chociażby z wkładkami z tkaniny bawełnianej, barchanowej lub, innej, podlegają opłacie cła na zasadzie p. 3. poz. 209, według poz. 195 p. odpowiedniego + lit. a, względnie c (w razie przybrania) p. 3 poz. 209.

Krawaty z tkanin półjedwabnych, chociażby z wkładkami, jak wyżej, podlegają opłacie cła według poz. 197 + lit. a, względnie c (w razie przybrania) p. 3 poz. 209.

Poz. 210.

1) Skórzane damskie kapelusze nieprzybrane, również z upiększeniami ze skóry wszelkiego gatunku, lub wyrobami z niej, podlegają cłu według poz. 57 p. 4 lit. b. I.

Kapelusze damskie słomkowe nieprzybrane, również z upiększeniami ze słomy, lub wyrobami z niej, podlegają cłu według poz. 210 p. 4. Kapelusze damskie z gumelastyki, także z ceraty, nieprzybrane, również przybrane w pierwszym wypadku gumelastyką, w drugim ceratą, lub wyrobami z nich, oprócz takich kwiatów, podlegają cłu

według poz. 210 p. 3, analogicznie do czapek ceratowych.

Wszystkie wyżej wymienione kapelusze przybrane wstążkami, kwiatami, koronkami, lub innemi materjałami, opłacają cło, w myśl uwagi l do poz. 210, według poz. 209 p. 4.

Nakrycia na głowę z materjałów włóknistych w formie czepków nocnych, kąpielowych i t. p., podlegają cłu, według materjału, z dodatkiem do przypadającego cła 10% za obrobienie, lub 50% za przybranie.

2) Kapelusze, leje, stożki, krążki i t. p. wyroby otrzymane z filcu, z włosia przyskórnego królików, zajęcy, piżmowców, bobrów, wydry i innych zwierząt o miękkim włosiu, są wyrobami z puchu zwierzęcego.

Wyroby ze sztucznej wełny, z wełny różnych gatunków kóz, owiec i innych zwierząt - są wyrobami z wojłoku.

Wyroby z filcu z puchu zwierzęcego, są cienkie, lekkie, gładkie, zupełnie miękkie, delikatne, jedwabiste w dotyku; przy prowadzeniu palcami po takim filcu nie odczuwa się szorstkości wełny, - są to przeważnie wyroby lepsze, droższe.

Wyroby z wojłoku są grubsze, cięższe i przy prowadzeniu palcami po wojłoku wyraźnie wyczuwa się jakby piaskowatość, szorstkość wełny, - są to wyroby tańsze.

Według poz. 210 p. l lit. a, wzgl. p. 2 lit. a, winny być odprawiane wyroby z filcu pluszowego, o ile odpowiadają warunkom, wymienionym w charakterystyce do wyrobów z filców z puchu zwierzęcego.

Leje wielkości kapelusza z wyraźnem obramowaniem ronda i ostatecznem jego zakończeniem, podlegają odprawie według poz. 210 p. l, jako kapelusze wykończone.

Poz. 212.

1) Wobec wypadków clenia guzików z orzecha kamiennego, jako guziki z kości, Ministerstwo Skarbu zwraca uwagę urzędów na taką nieprawidłową kwalifikację omawianego towaru i poleca przy odprawach guzików z orzecha kamiennego oraz z kości nie zadawalniać się zewnętrznym wyglądem ich, a ściśle badać materjał z którego są one zrobione i tylko po zupełnem upewnieniu się o jakości materjału kwalifikować je do p. 2, względnie 4 poz. 212.

Charakterystyczną cechą guzików z orzecha kamiennego i z kości jest ich zapach przy spalaniu, w pierwszym wypadku-palonego drzewa, w drugim- palonego rogu.

2) Guziki skórzane-według poz. 212 p. 2 lit. b tar. celnej.

Poz. 215.

1) Papierośnice blaszane, z miedzi i t p. pospolitych metali, bez dodatku innych materjałów posrebrzania lub pozłacania, podlegają opłacie cła według poz. 215 p. 4.

2) Wyroby wymienione w pozycji 215, niewykończone lub napół obrobione, podlegają cłu według tej pozycji narówni z wyrobami gotowemi.

3) Wyroby galanteryjne, ozdobione drogiemi kamieniami prawdziwemi lub sztucznemi, podlegają cłu według p. 1.

4) Kamienie do zapalniczek, według poz. 215 p. 4. tar. celnej.

Poz. 216.

1) Wszelkie przedmioty, mające zastosowanie przy robotach kancelaryjnych lub rysunkowych, o ile nie są w innych pozycjach taryfy wymienione, podlegają cłu według tej pozycji.

2) Według poz. 216 p. 4 podlegają cleniu nie tylko pióra stalowe do pisania (stalówki) ostatecznie wykończone, lecz i pióra takie z brakami w ich wykończeniu, jak czyszczenie, galwanizowanie, przecinanie końców i t p.

3) Wobec wypadków nieprawidłowego clenia gum do wycierania ołówka, atramentu i plam zawiadamia się, że wymienione artykuły, zwykle przywożone w kształcie płytek i krążków podlegają taryfikacji według pozycji 216 p. l, jak przyrządy piśmienne.

Poz. 228 wywozowa.

Przez dłużyce i kłody, wymienione w pozycji 228 taryfy celnej wywozowej, należy rozumieć nieobrobione pnie drzew (strzały) w całych długościach lub ich części nie krótsze niż dwa (2) m. przy drzewie liściastem i trzy (3) m. przy drzewie iglastem oraz grubości dwadzieścia (20) cm. i wyżej w cienkim końcu.

Przy długościach do ośmiu (8) m. włącznie pnie takie lub ich części otrzymują nazwę kłód; przy długościach większych - nazywają się dłużycami. A więc kłody i dłużyce są to nazwy handlowe drewna użytkowego w stanie surowym, różniącego się od siebie tylko długością. Dłużyce i kłody bywają zazwyczaj nieokorowane lub okorowane na czerwono (bez obnażania drewna); w wypadkach wyjątkowych są one okorowane na czysto.

Od dłużyc i kłód podlegających cłu wywozowemu, jako drewno użytkowe w stanie surowym, należy odróżniać te sortymenty drewna, które będąc również w stanie okrągłym i posiadając wymiary w niektórych wypadkach identyczne z przyjętemi dla kłód i dłużyc, są jednak ze względu na specjalny rodzaj obróbki dostosowane do szczególnych potrzeb rynku i w tem stadjum obrobienia używane bywają jako produkty końcowe, wskutek czego nie mogą być uważane za surowiec drzewny, podlegający dalszej obróbce, t. j. za dłużyce i kłody, podlegające opłacie cła wywozowego.

Specjalne sortymenty drewna, wolne od cła przy wywozie, otrzymują osobne nazwy i dla uniknięcia nieporozumień przy dokonywaniu odpraw wywozowych podaje się poniżej opis i charakterystyczne cechy tych, wolnych od cła wywozowego, sortymentów drewna.

1) Kopalniaki są to cienkie sortymenty sosnowe, jodłowe, świerkowe i dębowe o grubości poniżej dwudziestu (20) cm. w cienkim końcu, czysto (t. j. z kompletnem zdjęciem kory i łyka), półczysto (t. j. z pozostawieniem części kory i łyka) lub na czerwono okorowane na całej powierzchni i długości do ośmiu (8) m.

2) Słupy telegraficzne i telefoniczne. Są to cienkie sortymenty sosnowe, jodłowe, świerkowe i dębowe o średnicy do dwudziestu (20) cm. w cienkim końcu, czysto lub półczysto okorowane, zazwyczaj z sęków gładko oczyszczone i długości od siedmiu i pół (7,5) m. do dwunastu (12) m.

3) Słupy do przewodów elektrycznych. Są to sortymenty sosnowe, jodłowe i świerkowe o średnicy do dwudziestu czterech (24) cm. - w cienkim końcu, czysto (do białego drzewa) okorowane, zazwyczaj z sęków gładko oczyszczone i dłuższe niż dwanaście (12) m. Słupy te powinny być zupełnie proste; w każdym razie największa strzałka krzywizny nie powinna przekraczać 1/3 średnicy, mierzonej w połowie długości słupa.

4) Klocki belgijskie. Jest to sortyment dębowy, okorowany lub nie, o długości od dwóch i sześciu dziesiętnych (2,6) m. do dwóch i ośmiu dziesiętnych (2,8) m. i o średnicy od dwudziestu pięciu (25) do trzydziestu trzech (33) cm. w cienkim końcu.

Wszelkie inne niż wymienione powyżej w pp. 1 - 4 sortymenty drewna iglastego i liściastego o wymiarach, podanych dla kłód i dłużyc, podlegają opłacie cła wywozowego.

Natomiast wszelkie sortymenty drewna, które nie mogą być zaliczone do dłużyc i kłód (np. drewno opałowe, papierówka świerkowa i jodłowa okrąglakowa i szczapowa, żerdzie i temu podobne) lub nie są wymienione w obowiązującej taryfie jako podlegające opłacie cła wywozowego, są wolne od opłaty tego cła.

Wymiary długości mierzą się w metrach (m) 1 dziesiętnych metra, wymiary grubości - w centymetrach (cm) i dziesiętnych centymetra; grubość mierzy się zawsze bez kory.

Przy wymierzaniu drewna dopuszcza się pewne odstępstwo od powyżej wymienionych rozmiarów (tolerancję), wynoszące jeden (1) cm. w grubości drewna i dziesięć (10) cm. w długości, o ile ilość sztuk, przekraczających wymiary wskazane nie przenosi 10% całego ładunku.

Przy mierzeniu średnicy drewna okrągłego należy wymierzyć największą i najmniejszą średnicę prostopadle do siebie i jako średnicę miarodajną wziąć średnią arytmetyczną z tych dwóch pomiarów. Np. jeżeli średnica największa jest 21 cm., średnica najmniejsza 18,6 cm., to średnica miarodajna będzie (21 + 18,6) : 2 = 19,8 cm. Jeżeli przytem otrzymuje się liczbę ułamkową, to należy zaokrąglić ją do całych centymetrów przez odrzucenie cyfr dziesiętnych od 1 do 4 i dodanie jednego centymetra dla cyfr dziesiętnych 5 i więcej. Np. w poprzednim przykładzie średnica drewna dla taryfikacji wynosić będzie 20 cm.

Poz. 242 wywozowa.

Wobec wiadomości, że przez niektóre urzędy celne pod postacią odpadków bawełnianych, lub zwrotnych ambalaży z pod bawełny wywożone są, podlegające cłu szmaty wszelkie, Departament Ceł wyjaśnia, że pod odpadkami bawełnianemi należy rozumieć tylko wyczoski, lub końce bawełniane, które ze wzglądu na swój stan i wygląd nie nasuwają wątpliwości, że rzeczywiście są odpadkami powstałemi przy przerobie bawełny.

Pod określeniem "zwrotne ambalaże" należy rozumieć takie opakowania, które nadawać się jeszcze mogą do ponownego ich użytku, do tego samego celu. Byłe zaś ambalaże z pod bawełny, stanowiące obecnie rzadką, w wielu miejscach porwaną tkaniną jutową, lub konopną, jako nie odpowiadające wymienionym wyżej warunkom, przy wywozie winne być traktowane jako szmaty, podlegające opłacie cła, według poz. 242 taryfy wywozowej.

Wyjaśnienia w sprawie przywozu lekarstw, surowic i środków odurzających.

Zgodnie z postanowieniami obecnej taryfy celnej przywóz niektórych środków leczniczych może się. odbywać wyłącznie na podstawie zezwolenia Ministerstwa Skarbu. Do tego rodzaju środków należą te, które są objęte następującemi pozycjami taryfy celnej: poz. 44 p. 4; poz. 112 p. 12 lit. c i d, oraz częściowo lit. a i b p. 23, p. 24, poz. 113 p. l i 2, poz. 114, poz. 116 lit. a i b.

Pozwolenia przewidziane w uwagach do poz. 44 p. 4 do poz. 112. p: 12, 23 i 24, do poz. 113, 114 i do poz. 116 Ministerstwo Skarbu wydaje po porozumieniu się z Ministerstwem i Spraw Wewnętrznych bądź innemi na stałe lub też na każdy osobny transport.

Stałe zezwolenia są udzielane w drodze ogłaszania specjalnych perjodycznie uzupełniających lub zmienianych wykazów. Wykazy te obejmują: niektóre surowice i szczepionki (poz. 44 p. 4), niektóre alkaloidy w postaci dozowanej (tabletki i t. p., poz. 112 p. 12 lit. a. i b), preparaty organoterapeutyczne, specyfiki farmaceutyczne (z wyjątkiem tych specyfików, w których skład wchodzą substancje odurzające) i wszelkiego rodzaju lekarstwa gotowe oraz plastry lecznicze (poz. 113 p. l i 2).

Specyfiki farmaceutyczne, lekarstwa gotowe, lub plastry, zawierające składniki podlegające wyższej opłacie, podlegają cłu według stawek dla tych ostatnich.

Specyfiki farmaceutyczne, objęte dołączonym do niniejszego wykazem (Załącznik № 1) oraz dalszemi jego uzupełnieniami, winny pod względem ich opakowania odpowiadać warunkom wymienionym w rozporządzeniu b. Ministra Zdrowia Publicznego z dnia 8 października 1921 r. (Dz. U. R. P. № 87 poz. 640).

Specjalne jednorazowe zezwolenia na każdy transport Ministerstwo Skarbu w porozumieniu z Ministerstwem Spraw Wewnętrznych wydaje na przywóz: surowic i szczepionek niewymienionych w wykazach (poz. 44, p. 4) pochodnych arsenobenzolu, jak salvarsan, neosalvarsan, neoarsenobenzol i t. p. (poz. 112 p. 23), substancyj i przetworów odurzających, objętych ustawą, z dnia 22 czerwca 1923 r. (Dz. U. R. P. № 72, poz. 559), jak opium we wszelkich postaciach, morfina i inna (z wyjątkiem kodeiny) alkaloidy opium, heroina, kokaina wszelkie sole i przetwory tych substancyj (poz. 112 p. 12 lit. c i d. i poz. 116 lit. a i b).

Szczegółowy tryb postępowania przy udzielaniu jednorazowych zezwoleń na każdy transport substancyj i przetworów odurzających jest określony w rozporządzeniu, z dnia 20 stycznia 1925 r. (Dz. U. R. P. № 15, poz. 98). Dla łatwiejszej orjentacji przy orzekaniu, które preparaty podlegają opłacie cła i ograniczeniom według poz. 112 p. lit. c i d., dołącza się do niniejszego osobny wykaz tych preparatów najczęściej przywożonych (załącznik Nr. 2).

Odprawa celna wszelkich środków leczniczych i trucizn, w myśl § 6 p. 2 rozporządzenia Ministra Skarbu z dn. 13 grudnia 1920 r. (Dz. U. R. P. № 11, z 1921 r. poz. 64) odbywać się może tylko na zasadzie rocznych zaświadczeń, wydawanych przez państwowe władze administracyjne II instancji t. j. przez województwa, a w m. st. Warszawie przez Komisarjat Rządu według podanego wzoru (załącznik Nr. 3).

Odprawa celna środków leczniczych (w tej liczbie i specyfików farmaceutycznych), nie zawierających składników gwałtownie działających, dla osobistego użytku i w drobnych ilościach, może być dokonana bez przedłożenia rocznego zaświadczenia. Środki lecznicze i specyfiki farmaceutyczne, które należą do kategorji gwałtownie działających, lub do których wchodzą składniki gwałtownie działające, oznaczone są bądź w taksie aptekarskiej, bądź w wykazach jednym lub dwoma krzyżykami.

Żadne środki lecznicze nie mogą być sprowadzane jako próby bez wartości.

Załącznik  № 1

WYKAZ

specyfików farmaceutycznych i preparatów organoterapeutycznych dozwolonych na zasadzie uwagi 3 do poz. 113 taryfy celnej, do przywozu na cały obszar celny Rzeczypospolitej Polskiej.

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

Załącznik  № 2

Wykaz niektórych towarów, podlegających przy odprawie przepisom o substancjach i przetworach odurzających.

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

Załącznik  № 3

ZAŚWIADCZENIE.

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

1 Załącznik:

-zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 5 sierpnia 1926 r. (Dz.U.26.84.471) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 25 sierpnia 1926 r.

- zmieniony przez § 1 i 2 rozporządzenia z dnia 15 listopada 1928 r. (Dz.U.28.98.880) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 25 grudnia 1928 r.

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 3 kwietnia 1929 r. (Dz.U.29.30.289) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 maja 1929 r.

Z dniem 16 lutego 1932 r. wyjaśnienie do pozycji 178 pkt 3 niniejszego zarządzenia straciło moc obowiązującą, jako oparte na dawnym brzmieniu tej pozycji, zgodnie z okólnikiem z dnia 9 lutego 1932 r. w sprawie odprawy celnej bez cła druków reklamowych (M.P.32.37.41).

• Identyfikator: Dz.U.1926.51.304
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Wyjaśnienia uzupełniające taryfę celną.
• Data aktu: 12/02/1926
• Data ogłoszenia: 22/05/1926
• Data wejścia w życie: 22/05/1926