Pytanie
Czy fizjoterapeuta może pracować w wymiarze 7 godzin i 35 minut dziennie na stanowisku, które do 1 lipca 2014 roku określone było jako stanowisko szkodliwe?
Czy należy jego czas pracy rotować, tzn. dzielić w trakcie jednego dnia na dwa stanowiska np. 5 godzin przy laseroterapii, a pozostałe godziny np. na gimnastyce?
Odpowiedź
Od 2 lipca 2014 roku norma skrócona czasu pracy 5 godzin nie ma zastosowania do żadnej grupy pracowników. Nie zachodzi więc potrzeba dzielenia czasu pracy fizjoterapeutów na poszczególne rodzaje wykonywanych zabiegów, a jedynie odpowiednie wprowadzenie zmian normy czasu pracy do aktów prawnych stanowiących podstawę ich zatrudnienia (regulamin pracy, umowa o pracę).
Uzasadnienie
Zgodnie z art. 93 ust. 1 ustawy z 15 kwietnia 2011 roku o działalności leczniczej - dalej u.dz.l., czas pracy pracowników zatrudnionych w podmiocie leczniczym (za wyjątkiem pracowników technicznych i administracyjnych, a także pracowników niewidomych) w przyjętym okresie rozliczeniowym, nie może przekraczać 7 godzin i 35 minut na dobę i przeciętnie 37 godzin i 55 minut na tydzień w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym. Jedynie art. 214 ust. 1 u.dz.l. przewidywał, że w okresie od 1 lipca 2011 roku do 1 lipca 2014 roku czas pracy pracowników komórek organizacyjnych (zakładów, pracowni) radiologii, radioterapii, medycyny nuklearnej stosujących w celach diagnostycznych lub leczniczych źródła promieniowania jonizującego, oraz pracowni fizykoterapii, patomorfologii, histopatologii, cytopatologii, cytodiagnostyki, medycyny sądowej lub prosektoriów w zakresie określonym w art. 214 ust. 2 u.dz.l., nie mógł przekraczać 5 godzin na dobę i przeciętnie 25 godzin na tydzień w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym.
Z zestawienia powyższych przepisów wynika, iż od 2 lipca 2014 roku czas pracy wszystkich pracowników leczniczych (nadal z wyjątkiem pracowników technicznych i administracyjnych, a także pracowników niewidomych) wynosi obecnie 7 godz. 35 min na dobę. Abstrahując w tym miejscu od tego, czy skrócona norma czasu pracy, o której mowa w art. 214 u.dz.l. obejmowała fizjoterapeutów, należy wskazać, iż nie ma już ona zastosowania do żadnej grupy pracowników podmiotów leczniczych. Nie istnienie zatem konieczność dzielenia czasu pracy fizjoterapeuty na poszczególne rodzaje wykonywanych zabiegów.
Odrębnym zagadnieniem jest natomiast kwestia trybu wprowadzenia podstawowej normy w odniesieniu do pracownika, który był zatrudniony w podmiocie przed 2 lipca 2014 roku i korzystał z normy skróconej – na podstawie postanowień regulaminu pracy lub nawet zapisów w umowie o pracę. Zastosowanie normy podstawowej wobec takiego pracownika wymaga wprowadzenia zmian do regulaminu pracy zgodnie z art. 104–104˛ ustawy z 26 czerwca 1974 roku - Kodeks pracy - dalej k.p., i podania go pracownikowi do wiadomości, w razie potrzeby zaś także dokonanie wypowiedzenia zmieniającego postanowienia umowy o pracę (art. 42 k.p.).
Należy jednak także nadmienić, że zastosowanie podstawowej normy czasu pracy w miejsce normy skróconej nie jest bezwzględnym obowiązkiem pracodawcy, a jedynie określeniem maksymalnej ilości godzin pracy, jakich pracodawca może od pracownika wymagać, zgodnie z regułą określoną w art. 18 § 1 k.p., według którego postanowienia umów o pracę oraz innych aktów, na których podstawie powstaje stosunek pracy, nie mogą być mniej korzystne dla pracownika niż przepisy prawa pracy.
Pytanie pochodzi z Serwisu Prawo i Zdrowie
Czytaj inne komentarze tej autorki:
Inspektor ochrony radiologicznej podlega kierownikowi podmiotu leczniczego >>>
Podmioty bez kontraktu z NFZ nie muszą prowadzić list oczekujących>>>