Profesor Zembala jest konsultantem krajowym ds. kardiochirurgii. Jest także radnym PO w sejmiku województwa śląskiego. Zdaniem Zembali jednym z priorytetów w systemie ochrony zdrowia powinno być sprawne poprawianie koszyka świadczeń gwarantowanych.
- W niektórych obszarach potrzebna jest większa ingerencja państwa, a w niektórych państwo powinno odpuścić- mówił. Jednocześnie zaznaczył, że przy rozważaniu zmian powinno się najpierw przeanalizować, jak dane rozwiązanie funkcjonuje w innych krajach.
Urodzony w 1950 roku w Krzepicach koło Częstochowy zawodowo od lat związany jest z Zabrzem. Studiował na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej we Wrocławiu, pracował potem w tamtejszej Klinice Chirurgii Serca. W latach 80. odbywał staże między innymi w Belgii, Holandii i Stanach Zjednoczonych. W klinice uniwersytetu w Utrechcie był inicjatorem projektu dot. współpracy w zakresie bezpłatnego leczenia polskich dzieci z ciężkimi, wrodzonymi wadami serca oraz szkolenia polskiego personelu. W efekcie między innymi w Utrechcie zoperowano ponad 500 dzieci z Polski.
W 1985 roku rozpoczął pracę w tworzonej Klinice Kardiochirurgii ówczesnej Śląskiej Akademii Medycznej w Zabrzu, której kierownikiem był Zbigniew Religa. Asystował przy pierwszych operacjach transplantacji serca w Polsce oraz wszczepienia sztucznego serca. Ten etap jego życia i pracy ilustruje głośny, poświęcony profesorowi Relidze, film pt. "Bogowie".
Czytaj: Profesor Zembala: zaczynam od bezpieczeństwa dziecka >>>
Czytaj: Profesor Zembala: zaczynam od bezpieczeństwa dziecka >>>
W 1990 roku po kolejnym stażu naukowym w Niemczech Zembala powrócił do Kliniki Kardiochirurgii Śląskiej Akademii Medycznej, gdzie zajął się programem transplantacji serca, serca i płuc. Jako pierwszy w Polsce wprowadził mapping śródoperacyjny oraz operacyjne leczenie napadowego częstoskurczu komorowego w chorobie niedokrwiennej serca; pierwszy w Polsce zastosował też u chorego obie tętnice piersiowe-wewnętrzne w chirurgicznym leczeniu choroby niedokrwiennej serca.
W 1997 roku wykonał pierwszą w Polsce transplantację pojedynczego płuca. Od 1999 roku jest kierownikiem Kliniki Kardiochirurgii i Transplantologii Śląskiego Uniwersytetu Medycznego. Kierując od 1993 roku Śląskim Centrum Chorób Serca w Zabrzu angażował się między innymi w rozwój i rozbudowę ośrodka, którego siedziba przez lata mieściła się w starym, ciasnym obiekcie; zaadaptowanym przed 40. laty budynku dawnej przychodni zdrowia.
Od 1997 roku członek Krajowej Rady Transplantacyjnej, a od 2011 roku przewodniczący Rady Naukowej przy Ministrze Zdrowia. W latach 1997-1999 prezes Polskiego Towarzystwa Transplantacyjnego. W latach 2010-2012 pełnił funkcję prezesa Europejskiego Towarzystwa Chirurgii Serca i Naczyń. (mo/pap)