Czy jest zgodna z przepisami prawa praca na pełnym etacie i dyżury w szpitalu publicznym z pełnieniem dodatkowych dyżurów w drugim szpitalu, który jest spółką prawa handlowego?
Przepisy powszechnie obowiązujące nie zawierają zakazu pełnienia dyżurów medycznych w dwóch różnych szpitalach. Przeszkody w podjęciu takiego zatrudnienia mogą jednak wynikać z treści umowy o pracę zawartej z pracodawcą (zakaz udzielania świadczeń konkurencyjnych). Przeszkoda może również pojawić się w sytuacji, gdyby lekarz miał zostać podwykonawcą kontraktu z NFZ. W takim przypadku dodatkowe dyżury będą możliwe tylko na podstawie umowy o pracę z zawartej z NZOZ.
Przepisy powszechnie obowiązujące nie zawierają zakazu pełnienia dyżurów medycznych w dwóch różnych szpitalach. Przeszkody w podjęciu takiego zatrudnienia mogą jednak wynikać z treści umowy o pracę zawartej z pracodawcą - jeśli tzw. zakaz udzielania świadczeń konkurencyjnych zawarto w umowie z publicznym szpitalem. W przypadku lekarzy związanych z zakładem stosunkiem pracy, zastosowanie znajduje Rozdział IIa ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.). Zakaz konkurencji musi wynikać z pisemnej umowy zawartej z pracownikiem, która szczegółowo powinna określać zakres zakazu, okres jego obowiązywania. Przeszkoda może również pojawić się w sytuacji, gdy obydwa szpitale udzielają świadczeń refundowanych przez Narodowy Fundusz Zdrowia. Podwykonawcą kontraktu z NFZ nie może zostać lekarz, pielęgniarka, położna, inna osoba wykonująca zawód medyczny lub psychologii, jeżeli już udzielają oni świadczeń opieki zdrowotnej u świadczeniodawcy, który zawarł umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej z Funduszem (art. 133 w związku z art. 132 ust. 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej refundowanych ze środków publicznych, Dz. U. Nr 210, poz. 2135 z późn. zm.). Podwykonawcą kontraktu zawartego przez szpital z NFZ nie może być osoba udzielająca już świadczeń opieki zdrowotnej u innego świadczeniodawcy działającego na podstawie umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej zawartej z Funduszem. W ten sposób sformułowano ustawowy zakaz łączenia udzielania świadczeń u świadczeniodawcy związanego umową z Funduszem z jednoczesnym udzielaniem świadczeń na podstawie innego kontraktu z Funduszem. Personel może udzielać świadczeń u kilku świadczeniodawców realizujących kontrakty z NFZ, pod warunkiem, że jest u nich zatrudniony na podstawie umowy o pracę. Zakaz ten nie jest uzależniony o rodzaju udzielanych świadczeń zdrowotnych. Nieistotne jest, czy zakres świadczeń udzielanych w ramach podwykonawstwa pokrywa się z zakresem świadczeń udzielanych u innego świadczeniodawcy. Z odpowiedniego zastosowania przepisu art. 132 ust. 3 ustawy wynika, że istnienie przeszkody oceniane jest w chwili zawierania podwykonawczej umowy cywilnoprawnej. W takim przypadku dodatkowe dyżury będą możliwe tylko na podstawie umowy o pracę z zawartej z NZOZ.
Przepisy powszechnie obowiązujące nie zawierają zakazu pełnienia dyżurów medycznych w dwóch różnych szpitalach. Przeszkody w podjęciu takiego zatrudnienia mogą jednak wynikać z treści umowy o pracę zawartej z pracodawcą - jeśli tzw. zakaz udzielania świadczeń konkurencyjnych zawarto w umowie z publicznym szpitalem. W przypadku lekarzy związanych z zakładem stosunkiem pracy, zastosowanie znajduje Rozdział IIa ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.). Zakaz konkurencji musi wynikać z pisemnej umowy zawartej z pracownikiem, która szczegółowo powinna określać zakres zakazu, okres jego obowiązywania. Przeszkoda może również pojawić się w sytuacji, gdy obydwa szpitale udzielają świadczeń refundowanych przez Narodowy Fundusz Zdrowia. Podwykonawcą kontraktu z NFZ nie może zostać lekarz, pielęgniarka, położna, inna osoba wykonująca zawód medyczny lub psychologii, jeżeli już udzielają oni świadczeń opieki zdrowotnej u świadczeniodawcy, który zawarł umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej z Funduszem (art. 133 w związku z art. 132 ust. 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej refundowanych ze środków publicznych, Dz. U. Nr 210, poz. 2135 z późn. zm.). Podwykonawcą kontraktu zawartego przez szpital z NFZ nie może być osoba udzielająca już świadczeń opieki zdrowotnej u innego świadczeniodawcy działającego na podstawie umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej zawartej z Funduszem. W ten sposób sformułowano ustawowy zakaz łączenia udzielania świadczeń u świadczeniodawcy związanego umową z Funduszem z jednoczesnym udzielaniem świadczeń na podstawie innego kontraktu z Funduszem. Personel może udzielać świadczeń u kilku świadczeniodawców realizujących kontrakty z NFZ, pod warunkiem, że jest u nich zatrudniony na podstawie umowy o pracę. Zakaz ten nie jest uzależniony o rodzaju udzielanych świadczeń zdrowotnych. Nieistotne jest, czy zakres świadczeń udzielanych w ramach podwykonawstwa pokrywa się z zakresem świadczeń udzielanych u innego świadczeniodawcy. Z odpowiedniego zastosowania przepisu art. 132 ust. 3 ustawy wynika, że istnienie przeszkody oceniane jest w chwili zawierania podwykonawczej umowy cywilnoprawnej. W takim przypadku dodatkowe dyżury będą możliwe tylko na podstawie umowy o pracę z zawartej z NZOZ.