Odpowiedź:
Wykonanie badania RTG winno wiązać się z dokonaniem jego oceny klinicznej w formie opisu.

Uzasadnienie:
Na podstawie treści pytania przyjmuję, że kwestią wymagającą rozstrzygnięcia na gruncie przytoczonego przepisu jest to, czy lekarz wykonujący RTG musi wydawać opis do każdego badania. Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 18 lutego 2011 r. w sprawie warunków bezpiecznego stosowania promieniowania jonizującego dla wszystkich rodzajów ekspozycji medycznej (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1015 z późn. zm.) - dalej r.w.s.p.j., w § 3 ust. 10 r.w.s.p.j. stanowi, iż lekarz biorący udział w wykonywaniu badań medycznych związanych z narażeniem na działanie promieniowania jonizującego ponosi odpowiedzialność kliniczną odpowiednio do wykonanych czynności, obejmującą w szczególności:
1) uzasadnienie ekspozycji;
2) optymalizację ochrony przed promieniowaniem jonizującym;
3) kliniczną ocenę wyniku oraz przekazywanie informacji lub dokumentacji radiologicznej innym lekarzom;
4) udzielanie informacji pacjentom oraz innym uprawnionym osobom;
5) współpracę z innymi specjalistami i personelem w zakresie aspektów praktycznych, a także uzyskiwania informacji o wynikach poprzednich badań lub leczenia z zastosowaniem promieniowania jonizującego, jeżeli zachodzi taka potrzeba.
W pierwszym rzędzie należy zadać sobie pytanie, czy w świetle cytowanego przepisu dopuszczalne byłoby takie przeprowadzenie badania RTG, które dla pacjenta zakończyłoby się jedynie wydaniem mu kliszy lub zapisu cyfrowego badania, bez jego opisu. Analiza postanowień zawartych pkt 3 prowadzi do wniosku, iż nie byłoby to dopuszczalne, gdyż w świetle tego przepisu po stronie pacjenta rodzi się prawo do domagania się od lekarza przeprowadzającego badanie interpretacji jego wyniku. W drugiej kolejności można jednak zauważyć, że analizowany przepis nie wskazuje formy w jakiej nastąpić ma ocena kliniczna wyniku badania, co prowadzi z kolei do wniosku, iż uprawniona była interpretacja, zgodnie z którą ocena dokonana w formie innej niż pisemna, w tym ustne przekazanie pacjentowi (lub podmiotowi zlecającemu) wniosków płynących z analizy wykonanego badania, stanowiłaby również realizację wymogu dokonania klinicznej oceny wyniku.
W tej ostatniej sytuacji po stronie lekarza przeprowadzającego badanie powstałoby jednak niebezpieczeństwo o charakterze dowodowym, gdyż niemożliwe byłoby wykazanie, iż dopełnił on obowiązku ciążącego na nim zgodnie z komentowanym przepisem.
Dodatkowo warto zauważyć, że zgodnie z § 22 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 21 grudnia 2010 r. w sprawie rodzajów i zakresu dokumentacji medycznej oraz sposobu jej przetwarzania (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. 177 z późn. zm.) - dalej r.d.m., nakłada na lekarza wypisującego kartę informacyjną z leczenia szpitalnego zamieszczenia w jej treści opisu wyników badań diagnostycznych lub konsultacji, co w lecznictwie zamkniętym przesądza i konieczności zaistnienia opisu badania w formie pisemnej. Na gruncie dokumentacji medycznej obejmującej świadczenia ambulatoryjne zapis nie jest już tak konsekwentny, gdyż § 42 ust. 4 pkt 6 r.d.m. w części historii zdrowia i choroby odnoszącej się do porad ambulatoryjnych lub wizyt domowych wymaga zamieszczenia oryginału lub kopii wyników badań diagnostycznych lub konsultacji lub ich dokładnego opisu. Niemniej jednak biorąc pod uwagę treść § 3 ust. 10 r.w.s.p.j. jak i przedstawione wyżej przepisy odnoszące się do prowadzenia dokumentacji medycznej, należy dość do wniosku, iż wykonanie badania RTG winno wiązać się z dokonaniem jego oceny klinicznej w formie opisu.

Iwona Kaczorowska-Kossowska, autorka współpracuje z Serwisem Prawo i Zdrowie
Odpowiedzi udzielono 22.06.2015 r.