Zarząd i Pracownicy Wolters Kluwer Polska
Lech Kaczyński, Prezydent RP
Urodził się 18 czerwca 1949 roku w Warszawie. Uczeń warszawskich liceów – im. Joachima Lelewela i XXXIX Liceum Ogólnokształcące im. Lotnictwa Polskiego na Bielanach. W 1967 roku rozpoczął studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. Po obronie pracy magisterskiej, w 1971 roku, przeprowadził się do Sopotu, by podjąć pracę naukową w Zakładzie Prawa Pracy na Uniwersytecie Gdańskim pod kierunkiem doc. dr hab. Romana Korolca, a po jego śmierci prof. dr hab. Czesława Jackowiaka. W 1980 roku obronił doktorat z prawa pracy pt. „Zakres swobody stron w zakresie kształtowania treści stosunku pracy”, a w 1990 roku – habilitację rozprawą pt. „Renta Socjalna”. W latach 1996-1997 był profesorem nadzwyczajnym Uniwersytetu Gdańskiego, a od 1999 roku jest profesorem na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.
W katastrofie zgineli także prawnicy:
Janusz Kochanowski, Rzecznik Praw Obywatelskich
Urodził się w Częstochowie 18 kwietnia 1940. Absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Warszawskiego, Aplikację sądową odbył w Sądzie Wojewódzkim dla m.st. Warszawy w latach 1964-66; pracę doktorska nt. subiektywnych granic odpowiedzialności karnej, obronił w roku 1980. Janusz Kochanowski był wykładowcą na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego w latach 1966 - 1990 oraz 1997 - 2005r. Był ekspertem Senackiej Komisji Praw Człowieka i Praworządności w latach 1989-91. Następnie konsulem generalnym Rzeczypospolitej Polskiej w Londynie w latach 1991-95. Później w okresie 1996 - 1997 był visiting fellow na Uniwersytecie Cambridge. Dr Janusz Kochanowski był od 1995 roku członkiem Okręgowej Izby Radców Prawnych w Warszawie; był w latach 1980-91 członkiem NSZZ "Solidarność". W latach 1989 - 2003 członkiem założycielem, sekretarzem i członkiem honorowym Rotary Club of Warsaw. Był poza tym członkiem London Diplomatic Association 1991-95, Consular Corps in London 1991-95, The London European Society and European Luncheon Club 1993-97, European Atlantic Group w Londynie 1993-97, Polskiego Club "Ognisko" w Londynie 1991-1995, Oxford & Cambridge University Club w Londynie 1997-99, British-Polish Legal Association w Londynie, którego jest dożywotnim członkiem honorowym, Transparency International - gdzie był członkiem zarządu, Polskiej Rady Ruchu Europejskiego. Jest także członkiem założycielem Stowarzyszenia Pamięci Narodowej, członkiem International Adviser Journal of Criminal Law and Philosophy oraz członkiem komitetu doradczego europejskiego Caselex.
W roku 1998 był członkiem zespołu ds. oceny tworzenia służby cywilnej i autorem opracowanego wówczas raportu. W latach 2000-2001 był członkiem zespołu przy Ministrze Sprawiedliwości d/s nowelizacji kodeksu karnego. W latach 2000-2006 założycielem i prezesem fundacji "Ius et Lex", której celem jest wspomaganie inicjatyw naukowych i oświatowych dotyczących polskiego prawa oraz działanie na rzecz realizacji założeń państwa prawa. W latach 2003 - 2005 pod kierunkiem Dr J. Kochanowskiego fundacja przygotowała program reformy wymiaru sprawiedliwości. W latach 2003-2004 założyciel i pierwszy przewodniczący Porozumienia Samorządów Zawodów Prawniczych i Organizacji Prawniczych, którego celem jest jednoczenie działań przedstawicieli wszystkich zawodów prawniczych na rzecz reformy polskiego wymiaru sprawiedliwości i naprawy systemu obowiązującego prawa oraz podnoszenie standardów profesjonalnych i moralnych zawodów prawniczych. W latach 2003- 2005 prowadził konwersatorium (think-tank) poświęcone analizie zagadnień państwa i przygotowania jego reformy, którego prace zostały podsumowane opublikowanym w 2005 r. tomem rozpraw zatytułowanym" O naprawie Rzeczypospolitej". Był założycielem i redaktorem naczelnym magazynu "Ius et Lex" twórcą i redaktorem serii klasyków filozofii prawa, w ramach której ukazały się m.in. takie książki jak D. Lyonsa: Etyka i Rządy Prawa; J. Raza, Autorytet prawa; J. Finnisa: Prawo naturalne i uprawnienia naturalne L. Fullera : Moralność prawa. Wszystkie one mają na celu wpływanie na zmianę rozumienia i stosowania prawa w naszym kraju. Był redaktorem specjalnego opracowania wydanego w tym roku w Stanach Zjednoczonych przez American Behavioral Scientist zatytułowanego "International Terrorism Through Polish Eyes".
W swoje karierze naukowej Dr Janusz Kochanowski był kilkakrotnie visiting fellow w Max -Planck-Institute für Ausländsiches und Internationales Strafrecht we Freiburgu, na Uniwersytecie w Augsburgu, Uniwersytecie w Oxfordzie - w Jesus College, w szeregu collegach Uniwersytetu w Cambridge, jak Wolfson College, Robinson College, gdzie został wybrany senior member, Clare Hall gdzie został wybrany członkiem dożywotnim oraz w Peterhouse College. W roku 2001 został zaproszony jako visitng fellow przez Akademię Brytyjską. Dr Janusz Kochanowski był autorem ponad 100 prac nt. prawa karnego, administracyjnego i konstytucyjnego oraz stosunków międzynarodowych. W tym trzech monografii; Subiektywne granice sprawstwa i odpowiedzialności karnej 1985, Zagadnienia odpowiedzialności za przestępstwa drogowe i przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji 1990; Redukcja odpowiedzialności karnej 2000. Jest autorem i współautorem kilku komentarzy jak; Przestępstwa i wykroczenia drogowe z 1991 oraz klasycznych już zbiorowych komentarzy do kodeksu drogowego.
Szereg z tych opracowań zostało opublikowanych w języku niemieckim i angielskim jak np. Über die Wandlung der strafrechtlichen Verantwortung und die sich verringernde Rolle dieser Verantwortung im gesellschaftlichen Leben "Zeitschrift für Rechtsvergleichung 1978, Zur Problematik der Verkündung von Strafgesetzen in Polen, "Jahrbuch für Ostrecht" 1986, "Reasonable Man" Standards in Continental Law, "The Journal of Legislative Studies (1995), Penal Law in Confrontation with the Nightmares of the Past and Challenges of the Present Day (Penal law in relation to the change in the political system in Poland between 1990 and 2000). "Managerial Law" Volume 44 Number 5, 2002. Freedom of Speech and Contempt of Court: A Case Study w książce An Era of Human Rights. International Legal Essays in Honour of Jo Carby- Hall, 2006 Barmarick Publications, 2006. Był autorem opracowań na użytek Sejmu oraz Rządu takich jak Projekt ustawy o służbie zagranicznej, na zlecenie Ministerstwa Spraw Zagranicznych (1998) , Raportu o tworzeniu służby cywilnej w latach 1996 - 97 w ramach komisji powołanej przez Prezesa Rady Ministrów , Analizy i oceny kodeksu karnego z 1997 na tle innych polskich kodyfikacji karnych na zlecenie Biura Studiów i Ekspertyz Sejmu RP (1999) oraz wielu innych ekspertyz opracowanych na użytek Sejmu.
Joanna Agacka-Indecka, prezes Naczelnej Rady Adwokackiej
Urodziła się 18 grudnia 1964 r. w Łodzi. W 1988 r. ukończyła studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego. W latach 1988-2001 była asystentem w Katedrze Postępowania Karnego Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego. W latach 1992-1993 pracowała w kancelariach adwokackich w USA i Wielkiej Brytanii. W Stanach Zjednoczonych pracowała w Biurze Obrońców z Urzędu oraz w Instytucie Prawa Karnego Międzynarodowego De Paul University w Chicago. W latach 2003-2004 odbyła szkolenia pełnomocnika Międzynarodowego Trybunału Karnego w Akademii Prawa Europejskiego w Trewirze. W latach 1991-1995 odbyła aplikację adwokacką, a w styczniu 1996 r. zdała egzamin adwokacki. Od roku 1994 była członkiem Komisji Praw Człowieka Naczelnej Rady Adwokackiej, w latach 2001-2004 członkiem Okręgowej Rady Adwokackiej w Łodzi – gdzie zapoczątkowała prace Komisji Prawnej oraz cykl Ogólnopolskich Konferencji Komisji Prawnych okręgowych rad adwokackich. Od maja do grudnia 2004 roku sprawowała funkcję wicedziekana ORA w Łodzi. Od 2003 r. uczestniczyła w pracach parlamentarnych – najpierw jako ekspert, później jako przedstawiciel samorządu adwokackiego. W latach 2004-2007 pełniła funkcję wiceprezesa NRA. Od 2006 r. przewodniczyła Komisji ds. Prac Parlamentarnych przy NRA. 24 listopada 2007 r. na Krajowym Zjeździe Adwokatury została wybrana prezesem Naczelnej Rady Adwokackiej.
27 czerwca 2009 r. została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
15 lutego 2010 r. została powołana w skład Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Karnego przy Ministerstwie Sprawiedliwości.
Stanisław Mikke, redaktor naczelny miesięcznika "Palestra"
Urodził się w 1947 roku. Ukończył Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. Na listę adwokatów Izby Adwokackiej w Warszawie został wpisany 1985 roku.
Był doskonałym adwokatem, mocno zaangażowanym w działalność samorządu zawodowego. W latach 1989-1993 był zastępcą redaktora naczelnego „Palestry”, a od 1993 roku jej redaktorem naczelnym. Pełnił również funkcję przewodniczącego Komisji Etyki Naczelnej Rady Adwokackiej. W latach 1989-1992 był sędzią Sądu Dyscyplinarnego, członkiem Komisji Informacyjno-Prasowej i rzecznikiem prasowym NRA, zastępcą przewodniczącego Komisji Prasowej ds. „Biuletynu ORA” (1992-1995), w latach 1992-1998 przewodniczący Komisji ds. Etyki i Wykonywania Zawodu ORA w Warszawie; członek Rady Naukowej Ośrodka Badawczego Adwokatury im. Witolda Bayera. Za swoją wybitną działalność dla Adwokatury w 1995 roku odznaczony odznaką Adwokatura Zasłużonym. Z rekomendacji AWS wybrany sędzią Trybunału Stanu. Pełnił również funkcję Wiceprzewodniczącego Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa oraz wieloletni członek Komisji Bioetycznej przy Instytucie Kardiologii w Aninie.
Stanisław Mikke był nie tylko wybitnym publicystą, ale również doskonałym mówcą. Prowadził wykłady w ramach szkolenia zawodowego adwokatów oraz w ramach szkolenia aplikantów adwokackich. Wchodził w skład wielu komisji egzaminacyjnych i sądów konkursowych.
Mocno związany ze sprawami Zbrodni Katyńskiej. Brał udział w pracach ekshumacyjnych w Katyniu, Miednoje i Charkowie. Autor wielu artykułów o tematyce prawno-historycznej oraz książki „Śpij mężny” w Katyniu, Charkowie, Miednoje. Odznaczony złotym medalem Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej. Współorganizator wystawy ADWOKACI OFIARY KATYNIA prezentowanej obecnie przed kościołem Św. Anny w Warszawie. Autor projektu uchwały nr 5 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Adwokatury podjętej dla uczczenia siedemdziesiątej rocznicy Zbrodni Katyńskiej.
Żegnamy Mecenasa Stanisława Mikke, Redaktora Naczelnego „Palestry”, Sędziego Trybunału Stanu w latach 1997-2001, wielce zasłużonego dla sprawy katyńskiej, autora wielu prawno historycznych publikacji.
Wyrazy głębokiego współczucia dla Rodziny, Przyjaciół i Współpracowników
Zarząd i Pracownicy Wolters Kluwer Polska
Jolanta Szymanek-Deresz, poseł na Sejm
Urodziła się 12 lipca 1954 w Przedborzu. Pochodziła z rodziny prawniczej, jej ojciec Tadeusz Szymanek był sędzią Sądu Najwyższego i prezesem Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych SN. Początkowo studiowała na Uniwersytecie Łódzkim, ale po dwóch latach przeniosła się do Warszawy. W 1977 ukończyła studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. Po ukończeniu aplikacji sądowej pracowała w Sądzie Rejonowym dla m.st. Warszawy. W 1987 po zdaniu egzaminu adwokackiego rozpoczęła pracę w kancelarii adwokackiej. Od 1996 była członkiem Międzynarodowej Ligi Prawa Konkurencji.
W latach 1979–1990 należała do PZPR. Od 3 stycznia 2000 zajmowała stanowisko podsekretarza stanu w Kancelarii Prezydenta RP, a od 13 czerwca 2000 pełniła funkcję szefa Kancelarii. 23 grudnia 2000 została ponownie powołana na to stanowisko, odwołano ją 18 października 2005. 25 września 2005 została po raz pierwszy wybrana posłem na Sejm V kadencji z okręgu płockiego z listy SLD. W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz drugi uzyskała mandat poselski, kandydując z listy koalicji Lewica i Demokraci i otrzymując 20 536 głosów. Od 22 kwietnia 2008 zasiadała w klubie poselskim Lewica. 1 czerwca 2008 została wiceprzewodniczącą SLD. W 2009 bez powodzenia kandydowała do Parlamentu Europejskiego.
Stanisław Zając, senator
Urodził się 1 maja 1949 r. w Święcanach. W 1971 r. ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Odbył aplikacje sędziowską i adwokacką. Był obrońcą działaczy opozycyjnych w licznych procesach politycznych.
W latach 1971-1973 pracował jako aplikant w Sądzie Wojewódzkim w Rzeszowie, a w latach 1973-1975 - w Sądzie Powiatowym w Jaśle. Od 1975 do 1976 r. był sędzią w Sądzie Rejonowym w Jaśle. W latach 1977-1980 pracował jako aplikant w Okręgowej Radzie Adwokackiej w Rzeszowie, a następnie w Zespole Adwokackim w Krośnie (1980-1984) i w Zespole Adwokackim w Jaśle (1984-1990). W 1993 r. założył własną Kancelarię Adwokacką w Jaśle. W latach 2002-2005 sprawował mandat radnego Sejmiku Województwa Podkarpackiego. W Sejmie RP I kadencji pełnił funkcję zastępcy przewodniczącego Komisji Sprawiedliwości, był też członkiem Komisji Polityki Przestrzennej, Budowlanej i Mieszkaniowej, Komisji Młodzieży, Kultury Fizycznej i Sportu oraz Komisji Nadzwyczajnej do zbadania skutków stanu wojennego. W Sejmie RP V kadencji pełnił funkcję zastępcy przewodniczącego Komisji Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, był też członkiem Komisji Łączności z Polakami za Granicą. W Sejmie RP VI kadencji pełnił funkcję zastępcy przewodniczącego Komisji Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, był też członkiem Komisji Kultury Fizycznej i Sportu.
W latach 1992-2005 należał do Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego, pełnił funkcję wiceprezesa, a następnie prezesa Zarządu Głównego tej partii. Był także przewodniczącym Rady Naczelnej ZChN. Należał do Prawa i Sprawiedliwości, zasiadał w Radzie Politycznej tej partii.
Sebastian Karpiniuk, poseł na Sejm
Urodzony. 4 grudnia 1972 w Kołobrzegu. Ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego, następnie uzyskał uprawnienia radcy prawnego. Pracował jako rzecznik prezydenta miasta Kołobrzeg i w kancelarii radcowskiej. Od 2004 do 2005 pełnił funkcję zastępcy prezydenta Kołobrzegu.W latach 90. działał w KLD, następnie w Unii Wolności. Od 2001 należał do Platformy Obywatelskiej.W 2005 z listy PO został wybrany posłem V kadencji w okręgu koszalińskim. Był wiceprzewodniczącym Parlamentarnego Zespołu Miłośników Historii. W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz drugi uzyskał mandat poselski, otrzymując 25 827 głosów. W lutym 2008 wszedł w skład sejmowej komisji śledczej ds. nielegalnego wywierania wpływu przez członków Rady Ministrów, Komendanta Głównego Policji, Szefa CBA oraz Szefa ABW, na funkcjonariuszy Policji, CBA oraz ABW, prokuratorów i osoby pełniące funkcje w organach wymiaru sprawiedliwości. 19 lutego 2009 został jej przewodniczącym w miejsce Andrzeja Czumy, który zrezygnował z tej funkcji w związku z powołaniem na urząd ministra sprawiedliwości. 22 października tego samego roku zrezygnował z członkostwa w tej komisji.
Zbigniew Wassermann, poseł na Sejm
W 1972 ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie.Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę w prokuraturze. W 1972 został prokuratorem Prokuratury Powiatowej w Chrzanowie, a w 1975 na krótko prokuratorem Prokuratury Powiatowej w Jaworznie. W latach 1975–1984 pracował w Prokuraturze Rejonowej w Brzesku. Od 1984 zatrudniony w Krakowie, do 1989 jako prokurator Prokuratury Rejonowej Kraków-Krowodrza. W latach 80. uczestniczył w krakowskim duszpasterstwie prawników.
W latach 1989–1991 był zastępcą szefa Prokuratury Wojewódzkiej w Krakowie. W tym samym czasie zasiadał w Komisji ds. Weryfikacji Pracowników Służby Bezpieczeństwa w Krakowie. Publicznie krytykował decyzje Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w sprawie weryfikacji funkcjonariuszy SB oraz nieprawidłowości w działaniach prokuratury dotyczących m.in. sprawy zabójstwa Stanisława Pyjasa. W 1991 został odwołany i zawieszony w czynnościach zawodowych. Do pracy powrócił w 1993 po objęciu funkcji ministra sprawiedliwości przez Zbigniewa Dykę, który w latach 80. również uczestniczył w duszpasterstwie prawników. Otrzymał stanowisko prokuratora krakowskiej Prokuratury Apelacyjnej i jej rzecznika prasowego. Od 1992 był członkiem krakowskich władz Stowarzyszenia Polskich Prawników Katolickich, w latach 1995–2000 wchodził w skład rady naczelnej tej organizacji.
W 2000 otrzymał od nowego ministra sprawiedliwości Lecha Kaczyńskiego propozycję objęcia funkcji szefa Prokuratury Krajowej. Jego nominacji miał sprzeciwiać się Urząd Ochrony Państwa. Zbigniew Wassermann zaprzeczał jednak, jakoby nie uzyskał od UOP certyfikatu dostępu do informacji niejawnych, co miało być przeszkodzą w nominacji. Mimo to, premier Jerzy Buzek nie mianował go na to stanowisko, w związku z czym był jedynie pełniącym obowiązki prokuratora krajowego. Po dymisji Lecha Kaczyńskiego ze stanowiska ministra sprawiedliwości zaangażował się w działalność Prawa i Sprawiedliwości. 23 września 2001 został wybrany posłem na Sejm IV kadencji z listy PiS w okręgu krakowskim. W Sejmie IV kadencji zasiadał w Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka (jako zastępca przewodniczącego) oraz Komisji do spraw Służb Specjalnych (był jej przewodniczącym). Od 2 lipca 2004 był wiceprzewodniczącym Komisji Śledczej w sprawie PKN Orlen. 25 września 2005 w wyborach parlamentarnych został ponownie wybrany posłem na Sejm w okręgu krakowskim. 31 października tego roku powołano go na ministra-członka Rady Ministrów, koordynatora służb specjalnych w rządzie Kazimierza Marcinkiewicza. 14 lipca 2006 został ponownie powołany na to stanowisko w rządzie Jarosława Kaczyńskiego. Ze stanowiska został odwołany 7 września 2007 z jednoczesnym powołaniem na sekretarza stanu w KPRM ds. służb specjalnych, a 11 września powrócił na uprzednio zajmowany urząd. W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz trzeci uzyskał mandat poselski. Od listopada 2009 zasiadał w Komisji śledczej ds. tzw. afery hazardowej. W grudniu został wyłączony z prac tej komisji w związku z planowanym przesłuchaniem go w charakterze świadka. Po odebraniu zeznań w styczniu 2010 decyzją Sejmu został przywrócony do składu komisji.
Andrzej Kremer, wiceminister spraw zagranicznych Urodzony 8 sierpnia 1961 w Krakowie. Ukończył w 1984 studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1986 zdał egzamin sędziowski, w 1993 uzyskał stopień doktora nauk prawnych. W 1983 został pracownikiem naukowym Instytutu Historyczno-Prawnego, a w 1989 Katedry Prawa Rzymskiego na Uniwersytecie w Bochum. Zatrudniony jako adiunkt w Zakładzie Prawa Rzymskiego na UJ. Był autorem artykułów naukowych z zakresu prawa rzymskiego, prawa dyplomatycznego i konsularnego oraz prawa międzynarodowego publicznego.
Od 1991 pozostawał związany z Ministerstwem Spraw Zagranicznych. Był wicekonsulem i konsulem w Hamburgu, następnie kierownikiem Wydziału Konsularnego Ambasady RP w Bonn (jako radca i radca-minister pełnomocny). Od 1998 do 2001 pełnił funkcję kierownicze w departamentach resortu, po czym objął stanowisko konsula generalnego w Hamburgu. Od 2005 ponownie pracował w ministerstwie w kraju (m.in. jako dyrektor Departamentu Prawno-Traktatowego). 10 marca 2008 został wiceministrem w MSZ w randze podsekretarza stanu. Od 27 listopada 2009 wchodził w skład rady Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych.
Wyrażamy także głęboki smutek z powodu tragicznej śmierci Jego Magnificencji ks. prof. Ryszarda Rumianka, Rektora Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego, wielce zasłużonego dla uczelni i Kościoła. Był prawdziwym przyjacielem studentów, wielkim kapłanem i człowiekiem, który kochał to co robił. Łączymy się w bólu z wszystkimi bliskimi i współpracownikami Jego Magnificencji.
Zarząd i Pracownicy Wolters Kluwer Polska
]]>