Wnioskodawca złożył zażalenie na bezczynność prezydenta miasta, w zakresie postępowań w sprawie składanych przez niego wniosków o wydane decyzji z zakresu pomocy społecznej.

SKO uznało zażalenie za bezzasadne, w odpowiedzi wnioskodawca zaskarżył to postanowienie do WSA.


WSA rozpatrując sprawę przypomniał, iż zgodnie z art. 37 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego stronie w trakcie postępowania administracyjnego służy zażalenie do organu administracji publicznej wyższego stopnia w sytuacji, gdy właściwy w sprawie organ nie załatwi sprawy w terminie określonym przepisami Kodeksu postępowania administracyjnego oraz w sytuacji, gdy w/w organ nie zawiadomi strony o każdym przypadku niezałatwienia sprawy w terminie ze wskazaniem przyczyn zwłoki i podaniem nowego terminu załatwienia sprawy. Przepis ten ma na celu likwidację bezczynności organu administracji publicznej w trybie administracyjnym.

Zgodnie z art. 17 pkt 1  Kodeksu postępowania administracyjnego  organem wyższego stopnia wobec organów jednostek samorządu terytorialnego jest samorządowe kolegium odwoławcze. Natomiast organ wyższego stopnia rozpatruje zażalenie w granicach art. 37 § 2  Kodeksu postępowania administracyjnego  WSA jednocześnie podkreślił, iż strona zarzucając bezczynność czy opieszałość organu pierwszej instancji nie musi zatytułować swojego wniosku wprost jako zażalenie. Wystarczające dla uznania go za zażalenie wniesione w trybie art. 37 § 1  Kodeksu postępowania administracyjnego  jest, aby wynikało to jednoznacznie z treści złożonego do organu wniosku oraz okoliczności jego złożenia. W ocenie WSA pismo strony należało potraktować jako zażalenie wniesione w trybie art. 37  Kodeksu postępowania administracyjnego

Samo rozpoznanie zażalenia, o którym mowa w przepisie art. 37 § 1  Kodeksu postępowania administracyjnego  następuje w drodze czynności nadzorczej, która nawet jeżeli jest ujęta w formę postanowienia nie może być zaskarżona do sądu administracyjnego.

Ponadto brak jest szczególnych unormowań kodeksu postępowania administracyjnego o możliwości zaskarżenia tego postanowienia. Stronie nie przysługuje więc prawo podważenia tego postanowienia w trybie procesowym. Jest to uzasadnione tym, że niezależnie od pozytywnego lub negatywnego stanowiska organu wyższego stopnia, strona może wnieść skargę na bezczynność organu, która musi być poprzedzona złożeniem zażalenia w trybie art. 37 § 1  Kodeksu postępowania administracyjnego .

WSA zwrócił uwagę, że złożenie zażalenia w trybie art. 37 § 1 k.p.a. jest warunkiem formalnym wniesienia przez osobę zainteresowaną skargi do sądu administracyjnego na bezczynność organu i nie może być traktowane jako odrębne i samodzielne postępowanie. Akt wydany na podstawie art. 37 § 2 k.p.a. nie kończy postępowania, nie rozstrzyga sprawy co do istoty, nie jest zaskarżalny zażaleniem – podkreślił WSA.

Postanowienie WSA w Łodzi z 4 kwietnia 2013 r., sygn. akt II SA/Łd 1273/12, nieprawomocne

Przydatne materiały:
Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.)