Jednym z najważniejszych czynników warunkujących uzyskanie decyzji o pozwoleniu na budowę albo dokonania zgłoszenia, jest zgodność danej inwestycji z zapisami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (lub decyzją o warunkach zabudowy, jeżeli na danym terenie planu nie uchwalono).

Czytaj też: Decyzja o warunkach zabudowy w praktyce >>

Starosta i nadzór pilnują budowlanego porządku

Do podstawowych, ustawowych obowiązków starosty (lub prezydenta miasta na prawach powiatu) i powiatowego inspektora nadzoru budowlanego (lub wojewódzkiego, w zależności od rodzaju inwestycji) należy nadzór i kontrola nad przestrzeganiem przepisów prawa budowlanego, a w szczególności zgodności zagospodarowania terenu z miejscowymi planami zagospodarowania przestrzennego (MPZP) oraz wymaganiami ochrony środowiska. Badanie zgodności zagospodarowania terenu z miejscowymi planami zagospodarowania przestrzennego dotyczy zarówno etapu uzyskiwania pozwolenia na budowę lub dokonywania zgłoszenia zamiaru robót budowlanych, które nie wymagają pozwolenia, jak również postępowania legalizacyjnego, czy naprawczego w przypadku stwierdzenia samowoli budowlanej.

Wynika to m.in. z tego, że miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jest aktem prawa miejscowego, który na podstawie art. 6 ust. 2 pkt 1 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym współkształtuje sposób korzystania z prawa własności.

Czytaj w LEX: Naruszenie przepisów prawa własności jako źródło legitymacji do wniesienia skargi na miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego w orzecznictwie NSA >>

Kurnik bez pozwolenia i zgłoszenia postawimy w zabudowie siedliskowej

Odpowiadając na pytanie, czy można wybudować kurnik dla własnych, niekomercyjnych potrzeb na terenie przeznaczonym w MPZP pod zabudowę jednorodzinną należy przede wszystkim doprecyzować, czy obowiązujący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, oprócz zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, przewiduje możliwość zabudowy siedliskowej, uzupełniającej, czy też dopuszcza możliwość hodowli zwierząt gospodarskich, a za takie uznano właśnie kury, w ustawie z 10 grudnia 2020 r. o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich (art. 2 pkt 3).

Określone w planie miejscowym przeznaczenie terenu powinno być jednoznaczne i nie może budzić wątpliwości co do sposobu zagospodarowania nieruchomości. Wskazanie przeznaczenia terenów w miejscowym planie, ustalane przez organy planistyczne, którym przysługuje władztwo planistyczne nie może być dowolne, lecz oparte na racjonalnych przesłankach, wynikających zwłaszcza z art. 1 u.p.z.p. (zob. wyrok WSA w Krakowie z dnia 20 maja 2015 r., II SA/Kr 402/15). 

Czytaj w LEX: Mieszane przeznaczenia terenów w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego >>

To przekłada się również na zasady dotyczące wykładni ustaleń miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego przez organy administracji, która powinna uwzględniać wartości chronione, w szczególności wymienione w art. 1 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, w tym wymogi interesu publicznego, ładu przestrzennego i ochronę prawa własności. Podmiot dokonujący wykładni miejscowego planu musi również dążyć do tego, by normy formułowane w wyniku wykładni były także wykonalne.

Sprawdź też: Czy kurnik o osadzie 28000 szt. podlega zgłoszeniu staroście czy wójtowi? (Prowadzący instalację nie ma zarejestrowanej działalności) >>

 

Jeżeli okaże się, że obowiązujący miejscowy plan przewiduje możliwość zabudowy siedliskowej, to w sprawie zastosowanie może mieć art. 29 ust. 2 Prawa budowlanego, zgodnie z którym nie wymaga decyzji o pozwoleniu na budowę oraz zgłoszenia, o którym mowa w art. 30, budowa:

  • obiektów gospodarczych związanych z produkcją rolną i uzupełniających zabudowę zagrodową w ramach istniejącej działki siedliskowej (a za taki może być uznany kurnik):
  1. parterowych budynków gospodarczych o powierzchni zabudowy do 35 m2, przy rozpiętości konstrukcji nie większej niż 4,80 m,
  2. suszarni kontenerowych o powierzchni zabudowy do 21 m2.

 

Należy jednak pamiętać, że nawet jeżeli dana inwestycja zwolniona z obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę lub dokonania zgłoszenia, mimo to powinna uwzględniać pozostałe ustalenia wynikające z treści obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z art. 50 ust. 1 pkt 4 Prawa budowlanego. Zgodnie z uchwałą 7 sędziów NSA z dnia 3.10.2016 r. II OPS 1/16 „do robót budowlanych i obiektów budowlanych, które nie wymagają uzyskania pozwolenia na budowę i nie są objęte obowiązkiem zgłoszenia mogą być stosowane przepisy art. 50 ust. 1 pkt 2 lub pkt 4 in fine ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane, a także art. 51 ust. 7 tej ustawy, jeżeli roboty budowlane zostały wykonane w sposób, o którym mowa w art. 50 ust. 1 pkt 2 lub pkt 4 in fine”).

Czytaj więcej: Glosa do uchwały NSA z dnia 3 listopada 2016 r., II OPS 1/16 >>

 

Warto zajrzeć do regulaminu utrzymania czystości i porządku w gminie

Dodatkowe unormowania dotyczące hodowli drobiu mogą również znaleźć się w przyjętym regulaminie utrzymania czystości i porządku na terenie danej gminy.

Przykładowo mogą funkcjonować przepisy regulaminu przewidujące, że zwierzęta gospodarskie na terenach wyłączonych z produkcji rolniczej mogą być utrzymywane pod określonymi warunkami, takimi jak np.

  • posiadanie budynków gospodarskich przeznaczonych do hodowli zwierząt spełniających wymogi przepisów prawa budowlanego,
  • uciążliwość hodowli zostanie ograniczona do obszaru nieruchomości, na której jest prowadzona,
  • przestrzegania przepisów sanitarno-epidemiologicznych, gromadzenia i usuwania nieczystości, które nie są obornikiem i gnojówką, w sposób przewidziany dla ścieków.

Czytaj w LEX: Kwalifikacja przedsięwzięcia przy ubieganiu się o wydanie decyzji środowiskowej >>

Mały kurnik, a ferma drobiu 

Oczywiście w przypadku zamiaru podjęcia się profesjonalnej hodowli drobiu, należy pamiętać, że taka inwestycja nie tylko nie będzie zwolniona z uzyskania stosownego zezwolenia budowlanego, ale także będzie należeć do przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko, o którym mowa w art. 59 ust. 1 pkt 1 ustawy o informacji oraz w par. 2 ust. 1 pkt 51 rozporządzenia Rady Ministrów z 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko znajdującego zastosowanie w sprawie na podstawie par 4. rozporządzenia Rady Ministrów z 10 września 2019 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko wymagających przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko. Z kolei wymóg uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach określającej środowiskowe uwarunkowania realizacji przedsięwzięcia wynikać będzie z art. 71 ust. 1 ustawy o informacji.

WZORY DOKUMENTÓW:

 

Reasumując, każda budowa lub wykonywanie robót budowlanych, niezależnie od tego, czy będą się odbywały na podstawie pozwolenia na budowę, czy też zgłoszenia, nie mogą naruszać ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (jeżeli na danym terenie obowiązuje taki plan) lub innych przepisów prawa miejscowego obowiązujących na terenie danej gminy. Naruszenie tej zasady stanowi, w przypadku robót objętych zgłoszeniem, podstawę do wniesienia sprzeciwu, odmowy udzielenia pozwolenia na budowę, czy nawet decyzji o rozbiórce w przypadku postępowania legalizacyjnego.

 

 

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.