Omówienie orzecznictwa pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.
Spółka wystąpiła o wydanie zezwolenia na wykonywanie regularnych przewozów osób w krajowym transporcie drogowym na określonych przez nią liniach.
Prezydent miasta odmówił wydania zezwolenia. W uzasadnieniu wyjaśnił, iż spółka zawierając umowę na świadczenie usług przewozowych z gminą, uzyskała status operatora publicznego transportu zbiorowego i to gmina powinna wydać spółce żądane przez nią zaświadczenie.
W odwołaniu spółka argumentowała, iż gmina nie może być postrzegana jako organizator publicznego transportu zbiorowego w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. z 2011 r., Nr 5, poz. 13 ze zm.), gdyż wskazane przes spółkę we wniosku sieci komunikacyjne wykraczają poza teren tej gminy.
WSA przyznał rację spółce.
Sąd wyjaśnił, iż gmina mogłaby być uznana za organizatora publicznego transportu zbiorowego na podstawie powołanej umowy, jeśli dotyczyłaby przewozu osób w ramach publicznego transportu zbiorowego wykonywanego w granicach administracyjnych jednej gminy lub gmin sąsiadujących, które zawarły stosowne porozumienie lub które utworzyły związek międzygminny.
Gmina takiego porozumienia jednak nie zawarła, również nie doszło do utworzenia związku międzygminnego.
W związku z tym wydanie zezwolenia, o które wystąpiła spółka należało do prezydenta miasta – uznał WSA.
Omówienie orzecznictwa pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.
Na podstawie:
Wyrok WSA w Gdańsku z 27 marca 2014 r., sygn. akt III SA/Gd 76/14, nieprawomocny