Francuski kodeks stanowi, że w gminach liczących ponad 200 tys. mieszkańców i w gminach znajdujących się w trzech departamentach sąsiadujących z Paryżem zmiana sposobu użytkowania lokali mieszkalnych jest uzależniona od uzyskania uprzedniego zezwolenia. Zgodnie z nim wielokrotny krótkoterminowy wynajem umeblowanego lokalu mieszkalnego klientom zatrzymującym się przejazdem, którzy nie dokonują w nim zameldowania, stanowi zmianę sposobu użytkowania mieszkania.
Wydanie zezwolenia przez mera gminy, w której znajduje się nieruchomość, może zostać uzależnione od przekształcenia w mieszkania lokali o innym sposobie użytkowania. Uchwała rady gminy określa z kolei warunki, na jakich wydawane są zezwolenia i ustalane rekompensaty w danej dzielnicy lub okręgu z uwzględnieniem charakterystyki rynków lokali mieszkalnych i problemu niedoboru mieszkań.
Kary dla właścicieli wynajmujących krótkoterminowo i dyrektywa UE
Właściciele mieszkania, którzy wynajmowali mieszkania turystom bez zezwolenia i dostali kary grzywny oraz przywrócenia mieszkalnego sposobu użytkowania nieruchomości. Sprawa doszła do sądu kasacyjnego, który zwrócił się do Trybunały Sprawiedliwości UE z wnioskiem o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym w przedmiocie zgodności rozpatrywanego uregulowania krajowego z dyrektywą 2006/123 dotyczącą usług na rynku wewnętrznym.
Trybunał orzekł, że dyrektywa 2006/123 ma zastosowanie do uregulowania państwa członkowskiego dotyczącego działalności polegającej na wielokrotnym, krótkoterminowym, odpłatnym wynajmie umeblowanych lokali mieszkalnych klientom zatrzymującym się przejazdem, którzy nie dokonują w nich zameldowania, wykonywanej zawodowo lub niezawodowo. Taka działalność wchodzi w zakres pojęcia „usługi” w rozumieniu dyrektywy.
Czytaj też: Najem dla turystów wciąż bolączką miast, chcą zmian w prawie i kontroli>>
Trybunał orzekł też, że uregulowanie krajowe, które ustanawia wymóg uzyskania uprzedniego zezwolenia na prowadzenie niektórych rodzajów działalności polegającej na wynajmie lokali mieszkalnych, wchodzi w zakres pojęcia „systemu zezwoleń” w rozumieniu art.4 pkt 6 dyrektywy 2006/123, a nie pojęcia „wymogu”. „System zezwoleń” różni się od „wymogu” tym, że wiąże się z koniecznością podjęcia przez usługodawcę stosownych kroków oraz wydania przez właściwe organy formalnej decyzji, w drodze której zezwalają na działalność usługodawcy.
Przeciwdziałanie problemowi niedoboru mieszkań
Trybunał zauważył, że celem rozpatrywanego uregulowania jest ustanowienie mechanizmu przeciwdziałania problemowi niedoboru mieszkań na wynajem długoterminowy, by zaradzić pogarszaniu się warunków dostępu do mieszkań. Z drugiej strony stwierdził, że rozpatrywane uregulowanie krajowe jest proporcjonalne do zamierzonego celu - jest ograniczone do określonej działalności polegającej na wynajmie, wyłącza ze swego zakresu stosowania lokale stanowiące główne miejsce zamieszkania wynajmującego. Celu tego nie można też osiągnąć inaczej, bo system zgłoszeń nie umożliwiłby zahamowania procesu przekształceń mieszkań.
Orzeczenie prejudycjalne wiąże w ten sam sposób inne sądy krajowe, które spotkają się z podobnym problemem.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.
