Skarżący odwołali się od decyzji burmistrza podnosząc, że ustalony przez niego podatek od nieruchomości został zawyżony. W ocenie stron w sprawie doszło do podwójnego opodatkowania gruntu znajdującego się pod budynkami. Opodatkowanie budynków położonych na działce winno bowiem powodować zmniejszenie powierzchni gruntu "pozostałego" podlegającego opodatkowaniu.

Decyzją z dnia 4 marca 2011 r., Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Opolu na podstawie art. 1 i art. 18 ustawy z 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (Dz. U. z 2001 r. nr 79, poz. 856 ze zm.) oraz art. 233 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej ,

SKO utrzymało w mocy decyzję organu I instancji. Organ odwoławczy podniósł, że w myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych , w brzmieniu obowiązującym w 2010 r., opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają grunty oraz budynki lub ich części. Opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości nie podlegają użytki rolne, grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych lub lasy, z wyjątkiem zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej. Podatnikami podatku od nieruchomości są min. osoby fizyczne będące właścicielami nieruchomości lub obiektów budowlanych (art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy). Zgodnie z art. 3 ust. 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych , jeżeli nieruchomość lub obiekt budowlany stanowi współwłasność lub znajduje się w posiadaniu dwóch lub więcej podmiotów, to stanowi odrębny przedmiot opodatkowania, a obowiązek podatkowy od nieruchomości lub obiektu budowlanego ciąży solidarnie na wszystkich współwłaścicielach lub posiadaczach (...).

Zgodnie z powyższym do opodatkowania podatkiem od nieruchomości organ I instancji przyjął budynki mieszkalne o pow. 154 m kw., budynki pozostałe o pow. 10,75 m kw. oraz grunty pozostałe, oznaczone w ewidencji gruntów i budynków jako tereny mieszkaniowe (B), o pow. 482 m kw. Podniesiono w uzasadnieniu decyzji, iż rodzaje i wielkości przedmiotów opodatkowania, jak wynika z treści odwołania, nie były sporne. Zastosowano w sprawie prawidłowe stawki podatku od nieruchomości wynikające z uchwały nr XXVII/390/08 Rady Miejskiej w N. z 27.11.2008r. w sprawie określenia wysokości stawek podatku od nieruchomości (Dz. Urzęd. Woj. Opolskiego z 2008r. nr 96, poz. 2236) wynoszące dla: budynków mieszkalnych 0,51 zł/l m kw.; budynków pozostałych 5,04 zł/l m kw. oraz gruntów pozostałych 0,25 zł/l m kw. Podatek wyniósł, po zaokrągleniu 253 zł.

Odnosząc się do zarzutu odwołania dotyczącego podwójnego opodatkowania powierzchni gruntu w sytuacji, gdy podatek został wymierzony od budynków na nim posadowionych, Samorządowe Kolegium Odwoławcze stwierdziło, że nie jest on uzasadniony. Przepis art. 2 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych , rozróżnia jako odrębne przedmioty opodatkowania grunty i budynki. Dalej art. 4 ust. 1 cytowanej ustawy wskazuje, iż podstawę opodatkowania stanowi: dla gruntów - powierzchnia, a dla budynków lub ich części - powierzchnia użytkowa, którą stosownie do art. 1a ust. 1 pkt 5 ustawy, stanowi powierzchnia mierzona po wewnętrznej długości ścian na wszystkich kondygnacjach, z wyjątkiem powierzchni klatek schodowych oraz szybów dźwigowych; za kondygnację uważa się również garaże podziemne, piwnice, sutereny i poddasza użytkowe. W zakresie opodatkowania gruntów wiążące dla organu podatkowego pozostają dane wynikające z ewidencji gruntów i budynków. Wynika to z art. 21 ust. 1 Prawa geodezyjnego i kartograficznego , zgodnie z którym podstawę wymiaru podatków stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków.

Mając na uwadze powyższe wywody oraz zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, organ odwoławczy doszedł do przekonania, iż grunty i budynki stanowią osobne przedmioty opodatkowania podatkiem od nieruchomości, dla których przepisy przewidują odrębne zasady ustalania wielkości podstawy opodatkowania. W tej sytuacji wymiar podatku od nieruchomości następuje w odniesieniu do gruntu i budynku. Sytuacja ta nie może być postrzegana jako "podwójne" opodatkowanie, gdyż nie dotyczy tego samego przedmiotu.

W skardze na powyższą decyzję skarżący, wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji, ponowili zarzuty poniesione w odwołaniu. Stwierdzili, iż doszło do "podwójnego" opodatkowania gruntu znajdującego się bezpośrednio pod budynkiem mieszkalnym. W ocenie podatników, fakt opodatkowania budynku posadowionego na gruncie winien powodować opodatkowanie jedynie gruntu "pozostałego", a wiec pomniejszonego o powierzchnię gruntu zajętą przez budynek.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Opolu wniosło o jej oddalenie podtrzymując dotychczasową argumentację w sprawie.

WSA uznał, iż w sprawie spór koncentruje się na zasadności opodatkowania gruntu znajdującego się bezpośrednio pod budynkiem mieszkalnym. Stanowisko skarżących sprowadza się do twierdzenia, że doszło do podwójnego opodatkowania gruntu znajdującego się pod budynkami. Zdaniem stron, opodatkowanie budynków położonych na działce winno powodować zmniejszenie powierzchni gruntu "pozostałego" do opodatkowania. Odnosząc się do istoty sporu należy odwołać się do przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych , w brzmieniu obowiązującym w 2010 r., dotyczącego przedmiotowego zakresu opodatkowania. W świetle art. 2 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych , słusznie stwierdził organ w zaskarżonej decyzji, iż każda z wymienionych w nim kategorii stanowi odrębny przedmiot opodatkowania, co oznacza, że właściciel zabudowanej nieruchomości objęty jest obowiązkiem podatkowym obejmującym zarówno grunt, jak i posadowiony na nim budynek. W związku z tym zarówno grunt, jak i budynek stanowią odrębny przedmiot opodatkowania, a przepis art. 2 i żaden inny przepis ustawy o podatkach i opłatach lokalnych nie wyłączają z zakresu opodatkowania gruntu pod budynkiem.

Organy podatkowe, powołując art. 4 ust. 1 zasadnie przyjęły jako podstawę opodatkowania dla gruntu jego powierzchnię (art. 4 ust. 1 pkt 1), dla budynku - powierzchnię użytkową (art. 4 ust. 1 pkt 2). Wielkości przyjęte przez organy są zgodne z danymi, które wynikają z ewidencji gruntów i budynków, a która to zgodnie z art. 21 ust. 1 Prawa geodezyjnego i kartograficznego stanowi podstawę wymiaru podatków.

Ponadto, odnosząc się do dokonanej w skardze wykładni pojęcia "grunty pozostałe", Sąd w pełni akceptuje stanowisko wyrażone przez organ odwoławczy w odpowiedzi na skargę, iż interpretacja tego pojęcia winna wynikać z analizy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych , a przepis ten wprowadza podział stawek podatku od nieruchomości od gruntów: a) związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, bez względu na sposób zakwalifikowania w ewidencji gruntów i budynków, b) pod jeziorami, zajętych na zbiorniki wodne retencyjne lub elektrowni wodnych, c) pozostałych, w tym zajętych na prowadzenie odpłatnej statutowej działalności pożytku publicznego przez organizacje pożytku publicznego. Stąd grunty "pozostałe" należy rozumieć jako grunty inne niż wymienione w pkt a) i b) tego przepisu, a nie jak wywodzili skarżący, grunty będące różnicą pomiędzy powierzchnią działki a powierzchnią gruntu pod budynkami. Takie stanowisko stron nie jest prawidłowe i jak wskazano powyżej, nie znajduje uzasadnienia w przepisach prawa.

Na marginesie, w nawiązaniu do wskazanego w skardze sposobu opodatkowania lasu, Sąd zauważa, iż zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych , opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości nie podlegają użytki rolne, grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych lub lasy, z wyjątkiem zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej. Zatem, w sytuacji, gdy las nie jest zajęty na prowadzenie działalności gospodarczej - nie jest opodatkowany podatkiem od nieruchomości, a podlega opodatkowaniu podatkiem leśnym.

Przydatne materiały:
 Ustawa z 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (Dz. U. z 2001 r. nr 79, poz. 856 ze zm.)
Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.)
Ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 ze zm.)
Ustawa z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. 2010 r. Nr 193 poz. 1287)