Żądanie zgody na lokalizację ogrodzenia wzdłuż drogi publicznej na podstawie ustawy o drogach publicznych

Jaka jest podstawa prawna żądania przez starostę zgody zarządcy drogi na lokalizację ogrodzenia wzdłuż drogi publicznej?

Pytanie pochodzi z  programu Serwis Budowlany .

Odpowiedź

Podstawą prawną żądania dokonania uzgodnienia lokalizacji ogrodzenia wzdłuż drogi publicznej z właściwym zarządcą drogi powinny być przepisy ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 260 z późn. zm.) - dalej u.d.p.

Uzasadnienie

Przed przystąpieniem do realizacji inwestycji polegającej na wykonaniu ogrodzenia wzdłuż drogi publicznej inwestor powinien w szczególności wziąć pod uwagę brzmienie art. 43 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 260 z późn. zm.) - dalej u.d.p. Z przywołanych przepisów wynika, iż w terenie zabudowy obiekty budowlane przy drogach powinny być usytuowane w odległości od zewnętrznej krawędzi jezdni co najmniej:
a) 30 m od autostrady;
b) 20 m od drogi ekspresowej;
c) 10 m od ogólnodostępnej drogi krajowej;
d) 8 m od ogólnodostępnej drogi wojewódzkiej albo powiatowej;
c) 6 m od ogólnodostępnej drogi gminnej.

Natomiast poza terenem zabudowy powinny być one usytuowane w odległości od zewnętrznej krawędzi jezdni co najmniej:
a) 50 m od autostrady;
b) 40 m od drogi ekspresowej;
c) 25 m od ogólnodostępnej drogi krajowej;
d) 20 m od ogólnodostępnej drogi wojewódzkiej albo powiatowej;
c) 15 m od ogólnodostępnej drogi gminnej.

W szczególnie uzasadnionych przypadkach usytuowanie obiektu budowlanego w odległości mniejszej od przywołanych może nastąpić wyłącznie za zgodą zarządcy drogi, wydaną przed uzyskaniem przez inwestora obiektu pozwolenia na budowę lub zgłoszeniem budowy albo wykonywania robót budowlanych. Analizując zakres wskazanych ograniczeń inwestor powinien zwrócić uwagę, iż wskazane odległości powinny być liczone od krawędzi jezdni, przez którą należy rozumieć część drogi przeznaczoną do ruchu pojazdów (art. 4 pkt 5 u.d.p.).


Niezależnie od wspomnianych ograniczeń należy także zwrócić uwagę na regulacje odnoszące się do pasa drogowego. Przez ów pas należy rozumieć wydzielony liniami granicznymi grunt wraz z przestrzenią nad i pod jego powierzchnią, w którym są zlokalizowane droga oraz obiekty budowlane i urządzenia techniczne związane z prowadzeniem, zabezpieczeniem i obsługą ruchu, a także urządzenia związane z potrzebami zarządzania drogą (art. 4 pkt 1 u.d.p.). W tym kontekście warto pamiętać, iż na mocy art. 39 ust. 1 pkt 1 i 8 u.d.p., zabrania się dokonywania w pasie drogowym czynności, które mogłyby powodować niszczenie lub uszkodzenie drogi i jej urządzeń albo zmniejszenie jej trwałości oraz zagrażać bezpieczeństwu ruchu drogowego, jak również podejmowania innych czynności skutkujących zwężaniem w inny sposób pasa drogowego. Ustawodawca podkreśla przy tym, iż w szczególności zabrania się lokalizacji obiektów budowlanych, umieszczania urządzeń, przedmiotów i materiałów niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego. Opisanego zakazu nie stosuje się do umieszczania, konserwacji, przebudowy i naprawy infrastruktury telekomunikacyjnej w rozumieniu ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 171, poz. 1800 z późn. zm.) - dalej pr. tel. oraz urządzeń służących do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz urządzeń związanych z ich eksploatacją, a także do innych czynności związanych z eksploatacją tej infrastruktury i urządzeń, jeżeli warunki techniczne i wymogi bezpieczeństwa na to pozwalają. Bez względu na te okoliczności zgodnie z art. 39 ust. 3 pr. tel., w szczególnie uzasadnionych przypadkach lokalizowanie w pasie drogowym obiektów budowlanych lub urządzeń niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego może nastąpić wyłącznie za zezwoleniem właściwego zarządcy drogi wydawanym w drodze decyzji administracyjnej.

Ustalenie granic pasa drogowego jest także istotne z uwagi na treść art. 35 ust. 3 u.d.p., albowiem przyjmuje się, iż zmiana zagospodarowania terenu przyległego do pasa drogowego, w szczególności polegającą na budowie obiektu budowlanego lub wykonaniu innych robót budowlanych, a także zmianę sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części, zarządca drogi uzgadnia w zakresie możliwości włączenia do drogi ruchu drogowego spowodowanego tą zmianą.

Wykonanie planowanej inwestycji może być także związane z koniecznością zajęcia pasa drogowego. Takie działanie jest dopuszczalne, choć w przypadku, w którym miałoby ono nastąpić na cele niezwiązane z budową, przebudową, remontem, utrzymaniem i ochroną dróg wymaga zezwolenia właściwego zarządcy drogi, w drodze decyzji administracyjnej (art. 40 ust. 1 u.d.p.). Z tego tytułu pobiera się opłatę, której wysokość jest uzależniona od powierzchni, która ma zostać zajęta oraz okresu na jaki pas drogowy ma zostać zajęty.


Pytanie pochodzi z programu Serwis Budowlany .