WSA uchylił postanowienie wojewody w przedmiocie wstrzymania wykonania decyzji oraz stwierdził, że zaskarżone postanowienie nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się tego wyroku.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej skarżąca spółka, wskazując na przesłanki wstrzymania, o których mowa w art. 152  Kodeksu postępowania administracyjnego  oraz na charakter instytucji wznowienia postępowania, podkreśliła iż może ono nastąpić jedynie po przeprowadzeniu postępowania wstępnego, którego celem jest ocena wystąpienia lub brak przyczyn podmiotowych lub przedmiotowych wznowienia postępowania. Skoro organ administracji w stadium wstępnym rozpatrywania wniosku o wznowienie postępowania odmówił wznowienia postępowania zakończonego ostateczną decyzją uznając, że podanie zostało złożone przez podmiot niebędący stroną w sprawie to bezzasadnym byłoby w takiej sytuacji wstrzymywanie przez ten organ wykonania decyzji. Biorąc pod uwagę, iż postępowanie nie zostało wznowione, nie istniało też prawdopodobieństwo uchylenia w jego wyniku decyzji. Odwołując się w tym zakresie do orzecznictwa NSA spółka wskazała, iż wstrzymanie wykonania decyzji w trybie art. 152 § 1 lub art. 159 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego winno być traktowane jako środek ostateczny, oparty na udokumentowanych i wiarygodnych materiałach dowodowych. Natomiast zbyt szybkie i nie poparte dostatecznie udokumentowanymi dowodami na istnienie przesłanek wskazujących na prawdopodobieństwo uchylenia decyzji ostatecznej, korzystanie z tej instytucji może stanowić naruszenie zasady ogólnej trwałości decyzji ostatecznych.

NSA badając sprawę stwierdził, iż we wniesionej skardze kasacyjnej nie przedstawiono takich zarzutów, które pozwoliłyby na jej uwzględnienie. Wbrew odmiennym wywodom autora skargi kasacyjnej w uzasadnieniu skarżonego wyroku zawarto wszystkie te elementy, jakie określono w art. 141 § 4 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi , Sąd pierwszej instancji wyjaśnił też przyczyny, dla jakich uznał, że organ administracji naruszył art. 152 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego .

NSA wskazał, iż Sąd pierwszej instancji nie uznał, aby "istniały przesłanki do uwzględnienia wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji ostatecznej w związku z wnioskiem o wznowienie postępowania". Taki zarzut autora kasacji nie znajduje oparcia w treści uzasadnienia skarżonego wyroku. Sąd pierwszej instancji nie przesądził o konieczności dokonania wstrzymania decyzji. Zgodnie, bowiem ze stanowiskiem zaprezentowanym w skarżonym wyroku o zastosowaniu art. 152 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego zadecyduje dopiero dalszy etap postępowania wznowieniowego, przy czym dla zastosowania tego przepisu wystarczy "wskazanie tylko prawdopodobieństwa uchylenia decyzji w wyniku wznowienia postępowania i to bez względu na stopień tego prawdopodobieństwa".

Stosownie do art. 152 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego wydanie orzeczenia opartego na tej normie prawnej winno być poprzedzone ustaleniem okoliczności sprawy wskazujących na prawdopodobieństwo uchylenia decyzji w wyniku wznowienia postępowania. Na konieczność rozpatrzenia wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji wskazał Sąd pierwszej instancji, trafnie przy tym stwierdzając, iż podanie strony winno być rozpatrzone pod kątem przesłanek wskazanych w art. 152 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego Zdaniem NSA nie jest też trafny zarzut naruszenia art. 152 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi . Zgodnie, bowiem z treścią tej normy prawnej w razie uwzględnienia skargi sąd w wyroku określa, czy i w jakim zakresie zaskarżony akt lub czynność nie mogą być wykonane. Rozstrzygnięcie to traci moc z chwilą uprawomocnienia się wyroku. Celem wprowadzenia powyższego przepisu, w konsekwencji wprowadzenia modelu dwuinstancyjnego postępowania sądowo-administracyjnego, jest zabezpieczenie strony, której skarga została uwzględniona przed ewentualnym wykonaniem przez organ, a przed uprawomocnieniem się wyroku, uchylonego aktu. Stwierdzenie, więc przez sąd administracyjny w wyroku, że zaskarżone orzeczenie nie podlega wykonaniu na podstawie art. 152 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi oznacza, że decyzja ta nie wywołuje skutków prawnych, które wynikają z jej rozstrzygnięcia, od chwili wydania wyroku, mimo że wyrok uchylający tę decyzję nie jest jeszcze prawomocny.

Przydatne materiały:
 Ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.)
Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.)

Zobacz orzeczenie:
Wyrok NSA w Warszawie z dnia 22 czerwca 2010 r., sygn. akt II OSK 1319/09