Rada gminy uchwaliła studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego na swoim terenie.
Wojewoda stwierdził nieważność uchwały.
W ocenie organu nadzoru bilans terenów gminy został opracowany niezgodnie z ustawą z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2016 r., poz. 778, 904, 961, 1250, 1579).
WSA zwrócił uwagę, iż bilans terenów przeznaczonych pod zabudowę został wprawdzie opracowany, jednak nie odpowiada on wymogom ustawy, która precyzuje ściśle kolejność poszczególnych działań przy jego sporządzaniu i elementy podlegające badaniu.
Analizowany bilans nie jest opracowaniem spójnym, uporządkowanym i kompleksowym, a jego poszczególnych elementów należy poszukiwać w treści całego studium.
Jednak to nie ta okoliczność stanowiła bezpośrednią przesłankie stwierdzenia nieważności uchwały.
Sąd uznał, iż przede wszystkim bilans nie określał maksymalnego w skali gminy zapotrzebowania na nową zabudowę, wyrażonego w ilości powierzchni użytkowej zabudowy, w podziale na funkcje zabudowy.
Poznaj Linie Orzecznicze Lex >>>
Ponadto odnosił się on wyłącznie do terenów zabudowy mieszkaniowej w dwóch miejscowościach, z pominięciem możliwości lokalizowania nowej zabudowy (niekoniecznie mieszkaniowej) na terenie całej gminy, a nie tylko w dwóch miejscowości, wyrażonej w powierzchni użytkowej zabudowy w podziale na funkcje.
Bilans nie zawierał również określenia szacunkowej chłonności obszarów przeznaczonych w planach miejscowych pod zabudowę, położonych poza obszarami o w pełni wykształconej zwartej strukturze funkcjonalno-przestrzennej.
W ocenie sądu uchwała w sprawie uchwalenia studium podjęta została z istotnym naruszeniem zasad sporządzania studium, co skutkowało stwierdzeniem jej nieważności.
Na podstawie:
Wyrok WSA w Łodzi z 27 kwietnia 2017 r., sygn. akt II SA/Łd 65/17, nieprawomocny
