Notoryczne przekraczanie dopuszczalnego poziomu hałasu musi być udowodnione

W przypadku notorycznych przekroczeń dopuszczalnego poziomu hałasu organ ochrony środowiska może skorzystać z art. 362 ust. 1 p.o.ś. Musi jednak dysponować dowodami w postaci pomiarów wykazujących przekroczenia dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku (wykonanych przez akredytowane laboratorium w danej dziedzinie), określonych w decyzji administracyjnej lub w przeglądzie ekologicznym.

Pytanie pochodzi z programu Prawo Ochrony Środowiska.


Starosta wydał decyzję określającą dopuszczalny poziom hałasu w środowisku w trybie art. 115a w związku z art. 362 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1232, z późn. zm.) - dalej p.o.ś..

Czy w sytuacji, gdy podmiot nadal przekracza dopuszczalne poziomy hałasu, starosta może wydać kolejną decyzję tylko z art. 362 p.o.ś., nakładającą obowiązek ograniczenia negatywnego oddziaływania (hałasu) na środowisko?

W jaki sposób egzekwować taką decyzję?

Czy taka decyzja nie będzie kolidować z postępowaniem wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska w sprawie wymierzenia kary biegnącej?

Odpowiedz:

W decyzji określającej dopuszczalne poziomy hałasu w środowisku wydanej w oparciu o art. 115a ust. 1 p.o.ś. organ ochrony środowiska poza poziomami emisji dopuszczalnej może ustalić inne obowiązki, w tym wymagania mające na celu nieprzekraczanie poza zakładem dopuszczalnych poziomów hałasu (art. 115a ust. 4 p.o.ś.).

Spełnienie tych obowiązków organ ochrony środowiska może egzekwować na podstawie ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 1619) jako organ właściwy w sprawie wydania decyzji.

Oczywiście w przypadku notorycznych przekroczeń dopuszczalnego poziomu hałasu organ ochrony środowiska może skorzystać z art. 362 ust. 1 p.o.ś. Musi jednak dysponować dowodami w postaci pomiarów wykazujących przekroczenia dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku (wykonanych przez akredytowane laboratorium w danej dziedzinie), określonych w decyzji administracyjnej lub w przeglądzie ekologicznym.

Moim zdaniem jednak, w przypadku gdy podmiot korzystający ze środowiska ma określone dopuszczalne poziomy hałasu w środowisku w decyzji organu ochrony środowiska, większe możliwości działania ma wojewódzki inspektor ochrony środowiska. Może on nakładać na podmiot korzystający ze środowiska administracyjne kary pieniężne.

Według art. 298 ust. 1 pkt 5 p.o.ś. wojewódzki inspektor ochrony środowiska wymierza administracyjne kary pieniężne za przekroczenie poziomów hałasu określonych w decyzji o dopuszczalnym poziomie hałasu lub w pozwoleniu zintegrowanym. Decyzja o karach absolutnie nie koliduje z potencjalną decyzją organu ochrony środowiska wydaną na podstawie art. 362 p.o.ś., ponieważ nie rozstrzyga co do niezbędnych działań podmiotu korzystającego ze środowiska w kierunku ograniczenia emisji hałasu.

Co ważniejsze - wojewódzki inspektor ochrony środowiska może wstrzymać eksploatację instalacji lub ustalić termin usunięcia naruszeń (art. 367 ust. 1 pkt 1, ust. 2 oraz ust. 3 p.o.ś.). Przepisy te w przypadku przekroczenia warunków decyzji o dopuszczalnym poziomie hałasu stosuje się bowiem odpowiednio (art. 367 ust. 5 p.o.ś.).

W przypadku ustalenia na wniosek prowadzącego instalację, w drodze decyzji, terminu usunięcia naruszenia (art. 367 ust. 2 p.o.ś.) może wystąpić obszar kolizyjny z postępowaniem w trybie art. 362 p.o.ś., dlatego organ ochrony środowiska (starosta) i wojewódzki inspektor ochrony środowiska, ustalając terminy, muszą współdziałać.

Pytanie pochodzi z programu Prawo Ochrony Środowiska.