Rada gminy wprowadziła regulamin utrzymania czystości i porządku na terenie gminy.
W jednym z zapisów regulaminu nałożyła na właścicieli psów szereg obowiązków. Między innymi uzależniła możliwość wyprowadzenia psa w miejsca publiczne od spełnienia obowiązku wyprowadzania go na smyczy, a psów ras dużych i olbrzymich bądź uznanych za agresywne lub zachowujących się w sposób agresywny - na smyczy i w kagańcu oraz wyłącznie przez osoby dorosłe.
Rada zastrzegła jednocześnie, że zwolnienie psa ze smyczy dozwolone jest tylko wtedy gdy pies jest w kagańcu, w miejscach mało uczęszczanych przez ludzi i tylko wtedy gdy opiekun psa ma możliwość sprawowania bezpośredniej kontroli nad jego zachowaniem.
Prokurator zaskarżył ten zapis uchwały.
Jego zdaniem uchwała w takim brzmieniu narusza zasadę proporcjonalności nakazanych regulaminem środków ostrożności przy trzymaniu psa (łącznie smycz i kaganiec), może też prowadzić do działań niehumanitarnych wobec zwierzęcia chorego i starego tj. takiego, którego stan fizjologiczny nie pozwala na stosowanie innego niż smycz zabezpieczenia.
Poznaj Linie Orzecznicze Lex >>>
WSA, rozpatrując sprawę, podkreślił, iż generalny nakaz wyprowadzania psów na smyczy i w kagańcu niezależnie od jego cech i innych uwarunkowań, np. choroby zwierzęcia, może w określonych sytuacjach prowadzić do działań niehumanitarnych.
Ponadto jak wszelkie ograniczenia praw jednostki także ograniczenia uprawnień właściciela psa bądź nałożenie na niego dodatkowych obowiązków muszą być wprowadzane z poszanowaniem zasady proporcjonalności. Postanowienia regulaminu nie pozwalające na uwzględnienie specyficznych sytuacji i tym samym niekiedy nadmierne prowadzące do sankcji karnych mogą tę zasadę naruszać.
Szczególnie gdy nakazane regulaminem środki ostrożności przy trzymaniu zwierzęcia mogą być uznane za bardziej rygorystyczne niż środki przewidziane ustawami i innymi aktami prawa miejscowego – uznał sąd.
Na podstawie:
Wyrok WSA w Poznaniu z 21 stycznia 2016 r., sygn. akt IV SA/Po 740/15, nieprawomocny
