Ład przestrzenny i zrównoważony rozwój to podstawy kształtowania polityki przestrzennej

Gospodarowanie przestrzenią powinno się odbywać przy uwzględnieniu ładu przestrzennego oraz zrównoważonego rozwoju. Te dwa pojęcia wyznaczają granice legalności wszelkich działań podejmowanych w oparciu o przepisy ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Innymi słowy, aby ocenić, czy zamierzone przedsięwzięcie planistyczne jest zgodne z przepisami prawa, należy na nie spojrzeć właśnie z punktu widzenia wymagań ładu przestrzennego oraz zrównoważonego rozwoju.

Ponadto u.p.z.p. wymaga, aby w planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym uwzględniać m.in. wymagania urbanistyki i architektury, ochrony środowiska, ochrony zdrowia oraz bezpieczeństwa ludzi i mienia, potrzeby osób niepełnosprawnych, ochrony dziedzictwa kulturowego, walory architektoniczne i krajobrazowe oraz ekonomiczne przestrzeni, a także potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa, potrzeby interesu publicznego oraz prawo własności (art. 1 ust. 2 u.p.z.p.). Nie jest to jednak katalog zamknięty i – w zależności od konkretnych potrzeb – przy planowaniu przestrzennym uwzględniane mogą być także inne czynniki i wartości niż wymienione powyżej.

Fragment komentarza pt. Kształtowanie polityki przestrzennej to sztuka godzenia sprzecznych interesów dostępny jest w serwisie ABC Budownictwo>>>