Omówienie orzecznictwa pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.
Istota sporu w sprawie polegała na wyjaśnieniu jaki jest zakres zwolnienia z opłaty uzdrowiskowej, wynikający z art. 17 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. Nr 95, z 2010 r., poz. 613 ze zm.).
Jedna z kuracjuszek wystąpiła bowiem o zwrot zapłaconej przez nią opłaty uzdrowiskowej.
Burmistrz odmówił zwrotu opłaty. Uznał bowiem, iż pensjonariusze szpitali uzdrowiskowych nie korzystają z takiego zwolnienia.
WSA wyjaśnił, iż na gruncie ustawy o podatkach i opłatach lokalnych nie ma podstaw do różnicowania szpitali w pojęciu ogólnym od innych szpitali o charakterze specjalistycznym, w tym od szpitali uzdrowiskowych.
Zgodnie z ustawą o lecznictwie uzdrowiskowym, gminy uzdrowiskowe mają obowiązek realizacji zadań własnych związanych z zachowaniem funkcji leczniczych i do pobierania opłaty, na zasadach określonych w odrębnych przepisach.
Zatem to nie burmistrz, lecz ustawodawca decyduje o zakresie poboru takich opłat, a przepisami odrębnymi są tu przepisy ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, które w art. 17 ust. 2 pkt 2 przewidują zwolnienie od tych opłat osób przebywających w szpitalach, nie czyniąc tu wyjątku dla szpitali uzdrowiskowych – podkreślił WSA.
Omówienie orzecznictwa pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.
Na podstawie:
Wyrok WSA w Szczecinie z 4 czerwca 2014 r., sygn. akt I SA/Sz 3/14, nieprawomocny