Pytanie:
Czy gmina wyraża zgodę na rozpalenie ogniska np. w celach rekreacyjnych, w celu wypalenia suchych gałęzi itp.? Jaka procedura obowiązuje w tym zakresie?
Odpowiedź:
Gmina nie wyraża zgody na palenie ogniska na terenie prywatnych posesji w celu rekreacyjnym czy w celu spalania liści, bowiem te kwestie regulują inne przepisy, w tym ustawa z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach – dalej u.o. oraz rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 czerwca 2010 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych
Uzasadnienie:
Zgodnie z r.o.p.b., w obiektach oraz na terenach przyległych do nich zabronione jest wykonywanie czynności, które mogą spowodować pożar lub jego rozprzestrzenienie się, a w szczególności:
- rozpalanie ognia lub wysypywanie gorącego popiołu i żużla w miejscu umożliwiającym zapalenie się materiałów palnych (§ 4 ust. 1 pkt 5 r.o.p.b.),
- składowanie poza budynkami w odległości mniejszej niż 4 m od granicy działki sąsiedniej materiałów palnych, w tym pozostałości roślinnych, gałęzi i chrustu (§ 4 ust. 1 pkt 6 r.o.p.b.)
- używanie otwartego ognia i palenie tytoniu w odległości mniejszej niż 10 m od miejsca omłotów i miejsc występowania palnych płodów rolnych (§ 41 ust. 3 r.o.p.b.),
- wykonywanie czynności mogących wywołać niebezpieczeństwo pożaru (w tym rozniecanie ognia w miejscach nie wyznaczonych do tego celu) w lasach i na terenach śródleśnych, na obszarze łąk, torfowisk, jak również w odległości do 100 m od granicy lasów (§ 40 ust. 1 r.o.p.b.).
W związku z powyższym, jeżeli nie dojdzie do naruszenia m.in. nadmienionych powyżej przepisów oraz zostaną zachowane odpowiednie środki ostrożności, to palenie ognisk na terenie posesji nie będzie stanowić naruszenia przepisów przeciwpożarowych.
Z kolei art. 31 ust. 7 u.o. dopuszcza spalanie zgromadzonych pozostałości roślinnych poza instalacjami i urządzeniami, jeżeli na terenie gmin nie jest prowadzone selektywne zbieranie lub odbieranie odpadów ulegających biodegradacji, a ich spalanie nie narusza odrębnych przepisów.
Przepisy dopuszczają więc palenie na własnej posesji pozostałości roślinnych typu gałęzie i liście. Jednocześnie z paleniem ogniska nie może wiązać się wytwarzanie nadmiernych ilości dymu i uciążliwego zapachu. Wynika to bezpośrednio z prawa sąsiedzkiego - art. 144 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny - dalej k.c. Palenie ogniska odpowiada dyspozycji art. 144 k.c. Sąsiedzi mogą bowiem skierować do sądu pozew o zaprzestanie emisji, a także usunięcie już zgromadzonych odpadów, np. pod płotem sąsiada. Sankcji za naruszenie "przeciętnej miary" można szukać także w ustawie z dnia 20 maja 1971 r. Kodeks wykroczeń – dalej k.w., przyjmując, że dopuszczenie do przedostania się np. dymu pochodzącego z takiego paleniska w miejsce dostępne dla publiczności jest zanieczyszczeniem w rozumieniu art. 145 k.w., które zagrożone jest mandatem karnym w wysokości do 500 zł.
Jeśli dym przedostaje się na ulicę w takiej ilości, że ogranicza widoczność kierowcom i zagraża bezpieczeństwu, to interwencję może podjąć straż miejska lub policja.
Niektóre gminy na swoim terenie wprowadzają całkowity zakaz palenia ognisk, bez względu na to czy chodzi o ogródek działkowy (działkowicze mają własne przepisy, zgodnie z którymi mogą spalać części roślin porażone przez choroby i szkodniki, ale od 1 maja do 30 września ognisko można rozpalić tylko nocą), czy przydomową działkę. Złamanie tego zakazu skutkuje grzywną.
Osoba, która zamierza rozpalić ognisko na nieruchomości, do której nie posiada tytułu prawnego, powinna uzyskać zgodę jego właściciela (użytkownika wieczystego).
