Prezydent Warszawy, ustaliła warunki i szczegółowe zasady zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy dla inwestycji celu publicznego jakim jest druga linia metra, począwszy od Ronda Daszyńskiego do stacji Płocka, Młynów.
Aspekty środowiskowe
Odwołanie od tej decyzji złożyła Spółdzielnia Mieszkaniowa Centrum Wola zarzucając, iż organ wydający decyzję nie zastosował dyspozycji przepisu art 61 pkt 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Dlatego, że według rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 17 czerwca 2011 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać obiekty budowlane metra i ich usytuowanie "linie metra sytuuje się w sposób minimalizujący negatywny wpływ ich budowy i eksploatacji na zabudowę i infrastrukturę miejską, w szczególności poprzez prowadzenie ich pod ulicami i miejscami niezabudowanymi". W ocenie odwołującej spółdzielni obiekty budowlane metra projektuje się i sytuuje w sposób uwzględniający uwarunkowania gospodarcze, społeczne, ochrony warunków życia, zdrowia i środowiska.
Czytaj: Jakie są skutki wejścia w życie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego?
Organ II instancji zmodyfikował częściowo przebieg linii.
Utrzymanie w mocy decyzji prezydenta
W listopadzie 2015 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Warszawie po rozpatrzeniu odwołania Spółdzielni Mieszkaniowej utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Warszawy z marca 2015 r. Decyzja ustaliła warunki i szczegółowe zasady zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy dla inwestycji celu publicznego polegającej na budowie drugiej linii metra.
Spółdzielnia nie zgodziła się z decyzją SKO i wniosła sprawę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Podniosła w niej m.in., że inwestor nie uwzględnił drgań, które spowoduje metro i będzie miało wpływ na mieszkańców okolicznych domów.
Inwestor spełnił warunki
WSA stwierdził, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż zarówno decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego, jak też utrzymana nią w mocy decyzja Prezydenta nie naruszają przepisów prawa.
Sąd podziela stanowisko organu odwoławczego, że w decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego prawidłowo wskazano warunki i zasady zagospodarowania terenu, na którym ma być zlokalizowana inwestycja. W odniesieniu do wymogu określenia warunków ochrony środowiska i zdrowia ludzi prawidłowo wskazano na konieczność spełnienia przez inwestora warunków wynikających z decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, a także na ochronę gleby, zieleni, naturalnego ukształtowania terenu i stosunków wodnych (określone w art. 74 ust. 1 i 75 ust. 1 i 2 ustawy Prawo ochrony środowiska).
Zarzuty skargi kasacyjnej
Spółdzielnia uznała, że wyrok sądu I instancji narusza prawo, przede wszystkim art. 53 ust. 1 i art. 58 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Nakazują one powiadomienie mieszkańców o warunkach inwestycji, a także stanowią, że postępowanie administracyjne w sprawie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego można zawiesić na okres nie dłuższy niż 12 miesięcy od dnia złożenia wniosku o ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego.
Przedstawiciel ratusza Małgorzata Nowaczyk wyjaśniła, że obecnie władze miasta pracują nad miejscowym planem zagospodarowania i jest on wyłożony do publicznego wglądu. Do tej pory zgłoszono 3 tys. uwag, a zatem najwcześniej za rok plan może zostać przyjęty.
Oddalenie skargi
NSA nie zgodził się z zarzutami skargi. Wyrok sądu I instancji z 1 kwietnia 2016 r. jest prawidłowo uzasadniony, wyjaśnia dokładnie stan prawny i faktyczny.
Sędzia sprawozdawca Wojciech Mazur zwrócił uwagę na fakultatywność zawieszania postępowania na rok do czasu uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
- Skoro miejscowy plan zagospodarowania nie jest jeszcze gotowy, a jego sporządzenie potrwa przynajmniej rok, to w tej sytuacji nie było podstaw do zawieszenia postępowania - powiedział sędzia Mazur.
Dodał też, ze inwestycja jest niezbędna dla prawidłowego funkcjonowania stolicy.
Sygnatura akt II OSK 2572/16, wyrok z 17 października 2018 r.