Z dniem 16 sierpnia 2012 r. weszła w życie ustawa z dnia 13 lipca 2012 r. o zmianie ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2012 r., poz. 921).
Celem nowelizacji jest dostosowanie do przepisów ustawy z dnia 2 kwietnia 2009 r. o obywatelstwie polskim (Dz. U. z 2012 r. poz. 161) następujących aktów prawnych:
- ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 993, z późn. zm.),
- ustawy z dnia 13 lipca 2006 r. o dokumentach paszportowych (Dz. U. Nr 143, poz. 1027, z późn. zm.),
- ustawy z dnia 24 września 2010 r. o ewidencji ludności (Dz. U. Nr 217, poz. 1427, z późn. zm.)
Zgodnie ze treścią znowelizowanego art. 14 ust. 4 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych wojewoda lub minister właściwy do spraw wewnętrznych (każdy zgodnie ze swoją właściwością wynikającą z ustawy o obywatelstwie polskim) zobowiązani są do niezwłocznego przekazywania danych o nabyciu lub utracie obywatelstwa polskiego do właściwego (ze względu na miejsce pobytu osoby, której dane dotyczą) organu gminy oraz do organu, który wydał dowód osobisty. Zmiana pozwoli na rejestrację danych o zmianie obywatelstwa w zbiorze PESEL, a w konsekwencji i innych rejestrach centralnych, oraz umożliwi unieważnianie, z urzędu, dowodów osobistych osób, które utraciły obywatelstwo polskie.
Z koli w ustawie o dokumentach paszportowych zmianie uległa treść jednej z zasad utraty ważności przez dokument paszportowy. Zgodnie z obecnym brzmieniem znowelizowanego art. 37 ust. 1 pkt. 2 ustawy paszport traci ważność z dniem utraty obywatelstwa polskiego przez jego posiadacza. Natomiast przed zmianą przepis ten wskazywał na dzień podjęcia przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej postanowienia o wyrażeniu zgody na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego przez posiadacza dokumentu paszportowego.
Ponadto, zgodnie z nowym brzmieniem przepisów ustawy o ewidencji ludności, rejestracji w rejestrze PESEL danych dotyczących obywatelstwa albo statusu bezpaństwowca dokonuje wojewoda lub minister właściwy do spraw wewnętrznych (każdy zgodnie ze swoją właściwością). Jednocześnie w przypadku wojewody zrezygnowano z określania jego właściwości według kryterium miejsca zameldowania na pobyt stały osoby, której dane dotyczą.