Na wniosek właściciela nieruchomości A zostało wszczęte postępowanie. W uzasadnieniu (być może nadgorliwie) napisano o rozliczeniu kosztów postępowania na podstawie art. 152 k.c. po zakończeniu postępowania.

Na postanowienie, na które nie służy zażalenie, właściciel nieruchomości B wniósł odwołanie/zażalenie. Pouczenie zostało prawidłowo zapisane w postanowieniu. Zarzuty dotyczyły rozliczenia przyszłych kosztów oraz zasadności przeprowadzenia rozgraniczenia.

Czy zażalenie na postanowienia w sprawie rozgraniczenia nieruchomości jest skuteczne?

Co w przypadku kiedy wpłynęło zażalenie mimo braku możliwości jego składania?

Czy organ powinien przekazać takie zażalenie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego?

Odpowiedź

Pismo nazwane zażaleniem/odwołaniem, jako zawierające zarzuty w przedmiocie rozgraniczenia nieruchomości należy przekazać sądowi powszechnemu na zasadzie przepisu art. 33 ust. 3 p.g.k.

Uzasadnienie

Przede wszystkim zwracam uwagę, iż w przedmiocie rozgraniczenia nieruchomości nie wydaje się postanowień, lecz decyzje. Niniejsze wynika z przepisu art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne - dalej p.g.k., który stanowi, iż wójt (burmistrz, prezydent miasta) wydaje decyzję o rozgraniczeniu nieruchomości, jeżeli zainteresowani właściciele nieruchomości nie zawarli ugody, a ustalenie przebiegu granicy nastąpiło na podstawie zebranych dowodów lub zgodnego oświadczenia stron.
Dla analizowanej sprawy kluczowe znaczenie ma ust. 3 art. 33 p.g.k. o treści, iż strona niezadowolona z ustalenia przebiegu granicy może żądać, w terminie 14 dni od dnia doręczenia jej decyzji w tej sprawie, przekazania sprawy sądowi.
W myśl Wyroku Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 19 czerwca 2013 r., II SA/Rz 242/13 "od decyzji o rozgraniczeniu nieruchomości jako ostatecznych w postępowaniu administracyjnym nie służy odwołanie do organu drugiej instancji".

"Decyzja o rozgraniczeniu traci moc wiążącą w sytuacji, gdy w następstwie wniosku strony niezadowolonej z rozgraniczenia sąd powszechny nada sprawie bieg i w konsekwencji wyda orzeczenie o rozgraniczeniu. W takiej sytuacji decyzja orzekająca o rozgraniczeniu nie będzie mogła wywoływać ani procesowych ani materialno-prawnych skutków decyzji ostatecznej. W sytuacji natomiast gdy wniosek strony niezadowolonej z rozgraniczenia zostanie przez sąd zwrócony, na skutek np. jego nieopłacenia lub dojdzie do umorzenia postępowania (przykładowo wskutek cofnięcia żądania o skierowaniu sprawy do sądu) - decyzja o rozgraniczeniu staje się ostateczna ze wszystkimi skutkami jakie prawo przewiduje dla takich decyzji." – wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 28 kwietnia 2009 r., II SA/Ke 109/09.

"Kiedy strona postępowania wyraża swoje niezadowolenie ze sposobu ustalenia przebiegu granic, należy je jednoznacznie traktować jako żądanie przekazania sprawy sądowi bez względu na formę, w jakiej to uczyniła.

Natomiast w sytuacji, kiedy strona w swoim "odwołaniu" podnosi przeciwko wydanej decyzji argumenty proceduralne związane z przebiegiem samego postępowania, właściwy organ powinien ocenić, czy wniosek ten można uznać jako żądanie wszczęcia postępowania w trybie nadzwyczajnym (zmiany, uchylenia, stwierdzenia nieważności). W razie wątpliwości co do intencji wnioskodawcy należałoby wezwać go do jednoznacznego sformułowania żądania." – D. Felcenloben. Artykuł. ST.2007.11.32. Dopuszczalność weryfikacji decyzji rozgraniczeniowej.

Pytanie pochodzi z  programu Serwis Budowlany .