Decyzja o wymeldowaniu nie powoduje utraty praw

Celem decyzji o wymeldowaniu jest doprowadzenie do zgodności faktycznego miejsca pobytu osoby z miejscem rejestracji. Decyzja ta nie powoduje powstania ani utraty jakichkolwiek praw, tym samym nie może spowodować negatywnych skutków. Nie powoduje, że skarżący nie może przebywać w lokalu, z którego został wymeldowany uznał WSA w Poznaniu.

 Skarżący wniósł o wstrzymanie wykonania decyzji prezydenta miasta dotyczącej wymeldowania go z lokalu na pobyt stały. W uzasadnieniu wskazał, iż decyzja o wymeldowaniu oznacza w jego przypadku niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.

WSA przypomniał, iż zgodnie z treścią art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270), po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Jednak to na wnioskodawcy spoczywa obowiązek przedstawienia okoliczności, które pozwolą sądowi na dokonanie oceny, czy spełnione są przesłanki uzasadniające udzielenie ochrony tymczasowej.

Zdaniem WSA skarżący nie wskazał na żadną z okoliczności mających uprawdopodobnić, iż decyzja o wymeldowaniu oznacza w jego przypadku niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Jednak WSA podkreślił, iż argument tego rodzaju nie jest decydujący dla odmowy wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie. WSA zwrócił uwagę, że celem decyzji o wymeldowaniu jest doprowadzenie do zgodności faktycznego miejsca pobytu osoby z miejscem rejestracji, ma więc ona charakter ewidencyjny i służy jedynie aktualizacji i doprowadzeniu do zgodności pomiędzy miejscem zamieszkania a miejscem zameldowania. Decyzja ta nie powoduje powstania ani utraty jakichkolwiek praw, tym samym nie może spowodować negatywnych skutków. Nie powoduje, że skarżący nie może przebywać w lokalu, z którego został wymeldowany. Potwierdza jedynie, że stałe miejsce pobytu osoby, niezależnie od przyczyn zmiany tego miejsca, jest inne niż dotychczas.

WSA wskazał, iż zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 993 ze zm.) zameldowanie jest wyłącznie aktem rejestracji danych o miejscu pobytu oznaczonej osoby. Zameldowanie jest jedynie formą realizacji obowiązku meldunkowego przez zgłoszenie wymaganych danych właściwemu organowi. Powoduje to, że organ meldunkowy nie rejestruje uprawnień do lokalu osób występujących o zameldowanie, lecz gromadzi informacje w zakresie danych o miejscu pobytu, a więc bada również wymeldowanie, jest wyłącznie aktem rejestracji danych dotyczących pobytu określonej osoby, o ustaniu jej pobytu w dotychczasowym miejscu (tj. o jego opuszczeniu). Zatem decyzja o wymeldowaniu nie może powodować niebezpieczeństwa powstania znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków, w rozumieniu przepisu art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270).

Na podstawie: Postanowienie WSA w Poznaniu z 265 października 2012 r., sygn. akt II SA/Po 288/12, nieprawomocne