Czy organ opiniujący (wójt), który w toku postępowania o wydanie decyzji koncesyjnej na wydobywanie kruszywa (żwiru) wydał milczącą zgodę (nie zajął stanowiska w sprawie zgodności ze studium i planem miejscowym-brak planu, brak zgodności ze studium) może wnioskować o uchylenie prawomocnej decyzji koncesyjnej?
Czy na wniosek gminy można taką decyzję uchylić?
Czy organ koncesyjny mimo braku zgodności ze studium (miał wiedzę o niezgodności) mógł wydać taką decyzję?
Czy art. 53 ustawy prawo geologiczne i górnicze określa obowiązek sporządzenia planu miejscowego przed, czy po uzyskaniu koncesji?
Widnieje tam zapis "dla terenu górniczego", który de facto powstaje dopiero po wydaniu decyzji.
Odpowiedź
odpowiedzi udzielono: 18 lutego 2010 r.
stan prawny dotychczas nie uległ zmianie
Możliwość milczącego zajęcia pozytywnego stanowiska przez organ współdziałający wynikać musi z wyraźnego przepisu prawa.
Wydanie decyzji bez uzyskania wymaganego prawem stanowiska innego organu stanowi okoliczność będącą podstawą do wznowienia postępowania (art. 145 § 1 pkt 6 Kodeksu podstępowania administracyjnego ).
Uzasadnienie
Zgodnie z art. 16 ust. 5 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. Prawo geologiczne i górnicze (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 228, poz. 1947 z późn. zm.) - dalej pr. geol. udzielenie koncesji na działalność polegającą na wydobywaniu kopalin ze złóż wymaga uzgodnienia z właściwym wójtem, burmistrzem albo prezydentem miasta. Uzgodnienie następuje na podstawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku jego braku na podstawie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.
Powołany przepis nie wprowadza żadnych szczegółowych regulacji proceduralnych względem trybu dokonywania uzgodnienia. Oznacza to, że do takiego uzgodnienia stosuje się art. 106 Kodeksu podstępowania administracyjnego . Uzgodnienie następuje więc w drodze postanowienia, na który przysługuje zażalenie. Kodeks podstępowania administracyjnego nie przewiduje zaś tzw. "milczącego uzgodnienia" - a więc domniemania pozytywnego stanowiska w przypadku nie zajęcia stanowiska w określonym terminie. Przypisanie takich skutków milczeniu organu wymaga zawsze wyraźnego przepisu ustawy. W tym przypadku przepisu takiego brak.
Organ współdziałający w wydaniu decyzji na podstawie art. 106 Kodeksu podstępowania administracyjnego nie jest stroną postępowania w tej sprawie. Podkreślił to WSA m.in. w wyroku z dnia 2 marca 2005 r., VI SA/Wa 872/04 wskazując: "Jakkolwiek decyzja koncesyjna może dotyczyć spraw objętych zadaniami organów współdziałających w postępowaniu koncesyjnym, to jednak te ostatnie nie mogą być stronami postępowania (art. 28 Kodeksu podstępowania administracyjnego ). W szczególności zaś odnosi się to do pozycji prawnej wójtów (burmistrzów, prezydentów miast)". Tym samym złożone przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta) podanie zawierające wniosek o uchylenie wadliwej koncesji należy traktować wyłącznie jako skargę składaną w trybie skarg i wniosków (art. 227 i nast. Kodeksu podstępowania administracyjnego ) i rozpatrzyć ją w tym trybie. Rozpatrzenie będzie polegało na rozważeniu, czy zachodzą podstawy do wszczęcia z urzędu postępowania mającego na celu wzruszenie wadliwej decyzji - wznowienia postępowania lub stwierdzenia nieważności decyzji (art. 235 Kodeksu podstępowania administracyjnego ). Postępowania te mają bowiem charakter nadzorczy, a więc ich wszczęcie nie wymaga wniosku strony, lecz mogą być wszczynane z urzędu.
Organ wydający koncesję dopuścił się naruszenia prawa, gdyż wydał decyzję bez uzyskania wymaganego prawem stanowiska innego organu. Okoliczność ta stanowi podstawę do wznowienia postępowania, na podstawie art. 145 § 1 pkt 6 Kodeksu podstępowania administracyjnego Gdyby natomiast uzyskał stanowisko pozytywne, byłby takim stanowiskiem związany - ponieważ uzgodnienie (w przeciwieństwie do opinii) ma charakter wiążący dla organu wydającego decyzję (mógłby on co najwyżej sygnalizować wadliwość postanowienia o uzgodnieniu organowi wyższego stopnia wobec organu uzgadniającego).
Zgodnie z art. 6 pkt 9 pr. geol. terenem górniczym jest przestrzeń objęta przewidywanymi szkodliwymi wpływami robót górniczych zakładu górniczego. Projektowane położenie terenu górniczego musi zostać wskazane we wniosku o udzielenie koncesji (art. 20 ust. 1 pkt 4 pr. geol.), zaś granice tego terenu powinna wyznaczać koncesja (art. 25 pr. geol.). Zgodnie natomiast z art. 53 pr. geol. dla terenu górniczego sporządza się miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego w trybie określonym odrębnymi przepisami, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej. Koszty sporządzenia projektu planu ponosi przedsiębiorca.
W świetle powyższego nie ulega wątpliwości, że obowiązek sporządzenia miejscowego planu może powstać najwcześniej z dniem, gdy decyzja o udzieleniu koncesji stała się ostateczna - tylko wówczas można bowiem mówić o prawnym istnieniu obszaru specjalnego, jakim jest teren górniczy. Zgodnie jednak z art. 10 ust. 3 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym obowiązek przystąpienia do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w przypadku obszarów, dla których obowiązkowe jest sporządzenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na podstawie przepisów odrębnych, powstaje po upływie 3 miesięcy od dnia ustanowienia tego obowiązku.
Przydatne materiały:
Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.)
Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.)
Czy na wniosek gminy można taką decyzję uchylić?
Czy organ koncesyjny mimo braku zgodności ze studium (miał wiedzę o niezgodności) mógł wydać taką decyzję?
Czy art. 53 ustawy prawo geologiczne i górnicze określa obowiązek sporządzenia planu miejscowego przed, czy po uzyskaniu koncesji?
Widnieje tam zapis "dla terenu górniczego", który de facto powstaje dopiero po wydaniu decyzji.
Odpowiedź
odpowiedzi udzielono: 18 lutego 2010 r.
stan prawny dotychczas nie uległ zmianie
Możliwość milczącego zajęcia pozytywnego stanowiska przez organ współdziałający wynikać musi z wyraźnego przepisu prawa.
Wydanie decyzji bez uzyskania wymaganego prawem stanowiska innego organu stanowi okoliczność będącą podstawą do wznowienia postępowania (art. 145 § 1 pkt 6 Kodeksu podstępowania administracyjnego ).
Uzasadnienie
Zgodnie z art. 16 ust. 5 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. Prawo geologiczne i górnicze (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 228, poz. 1947 z późn. zm.) - dalej pr. geol. udzielenie koncesji na działalność polegającą na wydobywaniu kopalin ze złóż wymaga uzgodnienia z właściwym wójtem, burmistrzem albo prezydentem miasta. Uzgodnienie następuje na podstawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku jego braku na podstawie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.
Powołany przepis nie wprowadza żadnych szczegółowych regulacji proceduralnych względem trybu dokonywania uzgodnienia. Oznacza to, że do takiego uzgodnienia stosuje się art. 106 Kodeksu podstępowania administracyjnego . Uzgodnienie następuje więc w drodze postanowienia, na który przysługuje zażalenie. Kodeks podstępowania administracyjnego nie przewiduje zaś tzw. "milczącego uzgodnienia" - a więc domniemania pozytywnego stanowiska w przypadku nie zajęcia stanowiska w określonym terminie. Przypisanie takich skutków milczeniu organu wymaga zawsze wyraźnego przepisu ustawy. W tym przypadku przepisu takiego brak.
Organ współdziałający w wydaniu decyzji na podstawie art. 106 Kodeksu podstępowania administracyjnego nie jest stroną postępowania w tej sprawie. Podkreślił to WSA m.in. w wyroku z dnia 2 marca 2005 r., VI SA/Wa 872/04 wskazując: "Jakkolwiek decyzja koncesyjna może dotyczyć spraw objętych zadaniami organów współdziałających w postępowaniu koncesyjnym, to jednak te ostatnie nie mogą być stronami postępowania (art. 28 Kodeksu podstępowania administracyjnego ). W szczególności zaś odnosi się to do pozycji prawnej wójtów (burmistrzów, prezydentów miast)". Tym samym złożone przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta) podanie zawierające wniosek o uchylenie wadliwej koncesji należy traktować wyłącznie jako skargę składaną w trybie skarg i wniosków (art. 227 i nast. Kodeksu podstępowania administracyjnego ) i rozpatrzyć ją w tym trybie. Rozpatrzenie będzie polegało na rozważeniu, czy zachodzą podstawy do wszczęcia z urzędu postępowania mającego na celu wzruszenie wadliwej decyzji - wznowienia postępowania lub stwierdzenia nieważności decyzji (art. 235 Kodeksu podstępowania administracyjnego ). Postępowania te mają bowiem charakter nadzorczy, a więc ich wszczęcie nie wymaga wniosku strony, lecz mogą być wszczynane z urzędu.
Organ wydający koncesję dopuścił się naruszenia prawa, gdyż wydał decyzję bez uzyskania wymaganego prawem stanowiska innego organu. Okoliczność ta stanowi podstawę do wznowienia postępowania, na podstawie art. 145 § 1 pkt 6 Kodeksu podstępowania administracyjnego Gdyby natomiast uzyskał stanowisko pozytywne, byłby takim stanowiskiem związany - ponieważ uzgodnienie (w przeciwieństwie do opinii) ma charakter wiążący dla organu wydającego decyzję (mógłby on co najwyżej sygnalizować wadliwość postanowienia o uzgodnieniu organowi wyższego stopnia wobec organu uzgadniającego).
Zgodnie z art. 6 pkt 9 pr. geol. terenem górniczym jest przestrzeń objęta przewidywanymi szkodliwymi wpływami robót górniczych zakładu górniczego. Projektowane położenie terenu górniczego musi zostać wskazane we wniosku o udzielenie koncesji (art. 20 ust. 1 pkt 4 pr. geol.), zaś granice tego terenu powinna wyznaczać koncesja (art. 25 pr. geol.). Zgodnie natomiast z art. 53 pr. geol. dla terenu górniczego sporządza się miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego w trybie określonym odrębnymi przepisami, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej. Koszty sporządzenia projektu planu ponosi przedsiębiorca.
W świetle powyższego nie ulega wątpliwości, że obowiązek sporządzenia miejscowego planu może powstać najwcześniej z dniem, gdy decyzja o udzieleniu koncesji stała się ostateczna - tylko wówczas można bowiem mówić o prawnym istnieniu obszaru specjalnego, jakim jest teren górniczy. Zgodnie jednak z art. 10 ust. 3 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym obowiązek przystąpienia do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w przypadku obszarów, dla których obowiązkowe jest sporządzenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na podstawie przepisów odrębnych, powstaje po upływie 3 miesięcy od dnia ustanowienia tego obowiązku.
Przydatne materiały:
Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.)
Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.)