Prezydent miasta wstrzymał wnioskodawcy wypłatę dodatku mieszkaniowego do czasu uregulowania zaległości z tytułu wydatków mieszkaniowych, pouczając, że jeśli uregulowanie zaległości nie nastąpi w ciągu 3 miesięcy od wydania decyzji, decyzja o przyznaniu dodatku mieszkaniowego wygaśnie. Zarówno SKO jak i WSA utrzymały w mocy decyzję. W uzasadnieniu skargi kasacyjnej skarżący wskazał, iż regularnie posiadał nadpłaty z tytułu korzystania z wody, w związku z czym uzgodnił z zarządcą, że będą one zaliczane na poczet należnej opłaty, to jest kwoty stanowiącej różnicę pomiędzy wysokością czynszu a kwotą otrzymywanego dodatku.

NSA rozpatrując skargę kasacyjną przypomniał, iż istotą dodatku mieszkaniowego przewidzianego przez ustawę z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych jest partycypowanie organów administracji publicznej w ponoszeniu kosztów związanych z utrzymaniem lokalu mieszkalnego przez osoby posiadające do niego tytuł prawny, które jednak we własnym zakresie nie są w stanie sprostać ponoszeniu wydatków związanych z jego utrzymaniem. Oznacza to, że dodatki mieszkaniowe stanowią formę pomocy Państwa dla osób znajdujących się w trudnej sytuacji materialnej, przy czym osoby te muszą partycypować (współdziałać) w przezwyciężaniu swej trudnej sytuacji. Konsekwencją tego jest okoliczność, że osoba, której przyznano dodatek mieszkaniowy musi ponosić i uiszczać pozostałą (poza tym dodatkiem) część opłat związanych z utrzymaniem lokalu. Jeżeli tego nie czyni dodatek musi być wstrzymany. Zgodnie z przepisem art. 7 ust. 11 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych w wypadku stwierdzenia, że osoba której przyznano dodatek mieszkaniowy, nie opłaca na bieżąco należności za zajmowany lokal mieszkalny, wypłatę dodatku mieszkaniowego wstrzymuje się, w drodze decyzji administracyjnej, do czasu uregulowania zaległości. Zadaniem zaś organu przyznającego dodatek mieszkaniowy jest zweryfikowanie informacji zarządcy budynku, w tym w szczególności ustalenie, czy zgłoszona zaległość ma charakter bieżący, to znaczy, czy dotyczy zaległości powstałych w okresie obowiązywania decyzji uprawniającej do dodatku mieszkaniowego, którego wstrzymanie wypłaty ma nastąpić. Przy czym dla wstrzymania takiego dodatku nie ma znaczenia wysokość ogólnej zaległości wobec spółdzielni mieszkaniowej, natomiast istotne jest, czy zaległość ta dotyczy należności bieżących. Zatem zdaniem NSA należy uznać, że nieregulowanie opłat czynszowych, pomimo posiadanej z jakiegoś tytułu nadpłaty wyczerpuje dyspozycję art. 7 ust. 11 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych , gdyż organ administracji nie może dokonywać w tym zakresie żadnych rozliczeń. NSA zwrócił uwagę, iż należności z tytułu opłat bieżących oraz należności z tytułu nadpłat mają odmienny charakter, a dokonywanie wzajemnych rozliczeń pomiędzy spółdzielnią i jej członkiem nie należy do zadań organów administracji. Zatem kwestionowanie przez osobę, której przyznano dodatek mieszkaniowy terminu i sposobu, w jaki spółdzielnia dokonuje rozliczeń powinno się odbywać na gruncie prawa spółdzielczego oraz na płaszczyźnie: członek spółdzielni i jej zarząd.

Na podstawie:
Wyrok NSA z dnia 9 kwietnia 2011 r., sygn. akt I OSK 75/11, LEX nr 1052608

Przydatne materiały:
 Ustawa z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 71, poz. 734 z późn. zm.)