Starosta orzekł o utracie przez bezrobotnego statusu osoby bezrobotnej na okres 120 dni. W uzasadnieniu wyjaśnił, że skarżący nie stawił się w urzędzie pracy w wyznaczonym terminie i nie powiadomił w okresie 7 dni o uzasadnionej przyczynie tego niestawiennictwa.


W odwołaniu skarżący wskazał, iż powodem niedopełnienia obowiązku stawiennictwa w urzędzie pracy był brak pieniędzy na bilety autobusowe. W ocenie skarżącego, jeżeli obywatel jest wzywany do stawiennictwa w PUP, Policji, prokuraturze, sądzie itp. urzędzie, to powinien mieć zapewniony darmowy przejazd.


WSA przypomniał, że w świetle ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 z późn. zm.; obecnie: Dz. U. z 2013 r. poz. 674 z późn. zm.), z uzyskaniem i utrzymywaniem formalnego statusu osoby bezrobotnej wiążą się konkretne uprawnienia, polegające w szczególności na możliwości korzystania przez taka osobę z różnorakich form wsparcia i usług rynku pracy zapewnianych przez publiczne służby zatrudnienia. W związku z tym ustawa wymaga od bezrobotnego, który chce utrzymać przyznane uprawnienia, takiego zorganizowania swoich spraw, które umożliwi jemu wywiązanie się z ustawowego obowiązku.

Ustawodawca musiał zdawać sobie sprawę, że osoby bezrobotne najczęściej nie posiadają żadnych stałych dochodów, a mimo to nałożył na nie obowiązek stawiennictwa w wyznaczonym dniu w powiatowym urzędzie pracy. W rezultacie przesądził, że brak środków na przejazd do urzędu nie może stanowić uzasadnionej przyczyny niestawiennictwa, gdyż dotyczyłaby ona ogromnej rzeszy bezrobotnych. Przyjęcie przeciwnego stanowiska oznaczałoby faktyczne zwolnienie osób bezrobotnych z najważniejszego obowiązku związanego nierozerwalnie ze statusem bezrobotnego – zgłaszania się w siedzibie organu celem potwierdzenia gotowości do pracy. W konsekwencji należy uznać, że brak środków finansowych na dojazd do powiatowego urzędu pracy, w szczególności na zakup biletów na przejazd środkami transportu publicznego (autobusowych, kolejowych itp.), co do zasady nie stanowi uzasadnionej przyczyny niestawiennictwa w rozumieniu art. 33 ust. 4 pkt 4 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, gdyż stawiennictwo w urzędzie pracy nie zostało uwarunkowane przez ustawodawcę uprzednim zagwarantowaniem bezrobotnemu środków na przejazd do siedziby organu – podkreślił WSA.


Na podstawie:
Wyrok WSA w Poznaniu z 7 sierpnia 2013 r., sygn. akt IV SA/Po 477/13