Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie rozstrzygał spór pomiędzy Wodociągami Białostockimi Sp. z o.o. a regulatorem – prezesem Polskiego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie o taryfę. Wodociągi Białostockie złożyły prezesowi PGW Wody Polskie taryfę opłat za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków do zatwierdzenia.

 

 

Spór o stawki amortyzacyjne

Prezes odmówił zatwierdzenia taryfy. W decyzji podniósł m.in., że spółka stosuje nieprawidłową stawkę amortyzacji, a w konsekwencji zaproponowane w taryfie opłaty są za wysokie. Wskazał, że do określenia stawek amortyzacyjnych przedsiębiorstwo wodociągowe powinno stosować przepisy ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: u.p.d.o.p.) w szczególności zaś jej art. 16i ust. 5, zgodnie z którym podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Czytaj też: Środki trwałe poddane szybkiemu postępowi technicznemu >>

Spółka natomiast, w skierowanej do WSA skardze argumentowała, że stosowane przez nią stawki amortyzacji są zgodne z prawem, natomiast sformułowane przez prezesa Wód Polskich w decyzji odmawiającej zatwierdzenia taryfy żądanie ich obniżenia stanowi niedopuszczalną ingerencję w działalność merytoryczną spółki.

Wodociągi Białostockie zarzuciły w skardze do WSA, że decyzja prezesa Wód Polskich odmawiająca zatwierdzenia taryfy narusza art. 24c ust. 1 pkt 2 i ust. 3 ustawy z 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (dalej: u.z.z.w.), a także par. 3 pkt 1 lit. b rozporządzenia ministra gospodarki morskiej i żeglugi śródlądowej z 27 lutego 2018 r. w sprawie określania taryf, wzoru wniosku o zatwierdzenie taryfy oraz warunków rozliczeń za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków (dalej: rozporządzenie). Skarżąca uzasadniała, że przepisy te przyznają regulatorowi możliwość nakazania spółce dokonania zmiany stosowanych przez nią zasad amortyzacji środków trwałych, bo to leży w wyłącznej kompetencji spółki. Ponadto wskazała ona, że wbrew twierdzeniom regulatora, art. 16i ust. 5 u.p.d.o.p. dotyczący amortyzacji podatkowej nie może zostać zastosowany, ponieważ do ustalania taryf stosuje się amortyzację bilansową wynikającą z przepisów ustawy o rachunkowości.

Czytaj też: Wejście w życie z mocy prawa taryf za zbiorowe zaopatrzenie w wodę lub zbiorowe odprowadzanie ścieków w związku z bezczynnością organu regulacyjnego >>

Sąd przyznaje rację skarżącej

Rozpatrujący spór Wojewódzki Sad Administracyjny w Warszawie uchylił decyzję regulatora. Wskazał, że przepisy u.z.z.w. (w szczególności jej art. 24c ust. 2) nie dają regulatorowi możliwość ingerencji w merytoryczną działalność spółki.

Zdaniem sądu, ocena projektu taryfy może być prowadzona tylko z punktu widzenia zgodności z przepisami prawa. Tymczasem podnoszone przez regulatora zastrzeżenia do przedstawionego przez Wodociągi Białostockie projektu taryfy sprowadzają się właśnie do ingerencji w sposób prowadzania przez spółkę działalności.

Taką niedozwoloną ingerencją regulatora było postawione w decyzji odmawiającej zatwierdzenia taryfy żądanie zmiany (obniżenia) stosowanych przez spółkę stawek amortyzacyjnych.

Czytaj też: Charakter i sposób liczenia terminu, o którym mowa w art. 24c ust. 1 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków I GSK 514/20 >

Jak podkreślił WSA w Warszawie, „przedsiębiorca zgodnie z wymogami ustawy o rachunkowości rozlicza wydatki poniesione na środki trwałe w czasie za pomocą odpisów amortyzacyjnych [art. 32 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości]. Wysokości stawek amortyzacyjnych są określane na podstawie ekonomicznej użyteczności środka trwałego tzn. jak długo będzie mógł być przez przedsiębiorcę używany w swojej działalności i aby prawidłowo pokazać swój stan aktywów jak i wynik finansowy przedsiębiorca nie może stosować zbyt niskich jak i zbyt wysokich stawek amortyzacyjnych. Ustawa o rachunkowości nie przewiduje możliwości zmniejszania stawek amortyzacyjnych, takie przepisy są w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych lub fizycznych. Żadne natomiast przepisy nie dają organom administracji państwowej uprawnień do nakazywania przedsiębiorcom stosowania obniżonych stawek amortyzacyjnych. Jeżeli więc przedsiębiorca prowadząc swoje księgi rachunkowe kalkuluje, na ich podstawie, przyszłe wyniki finansowe stosując przepisy ustawy o rachunkowości to nie można mu zarzucić, że zawyża cenę sprzedaży swoich usług i próbuje przerzucić je na odbiorców tych usług.

Czytaj też: Amortyzacja wartości niematerialnych i prawnych >>

Zdaniem WSA, wbrew twierdzeniom prezesa PGW Wody Polskie, organ regulacyjny nie jest uprawniony do nakazywania stronie zmiany wysokości stosowanych stawek amortyzacji środków trwałych, które są zgodne z przepisami prawa.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 23 marca 2023 r., sygn. akt V SA/Wa 1255/22

 

 

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.