Zdaniem autora komentarza opublikowanego w Systemie Informacji Prawnej LEX, dla uznania dziecka właściwe może być zarówno prawo polskie, jak i obce. Okoliczność, że osoba składająca oświadczenie o uznaniu jest cudzoziemcem, ma z tego punktu widzenia niewielkie znaczenie. Decydujące jest bowiem obywatelstwo dziecka, a w przypadku uznania dziecka przed jego urodzeniem – obywatelstwo matki.
- Przy poszukiwaniu prawa właściwego dla uznania dziecka nie można się ograniczać do norm kolizyjnych zawartych w art. 55 p.p.m., ale należy wziąć pod uwagę przepisy części ogólnej prawa prywatnego międzynarodowego. W szczególności prawo polskie może być właściwe zamiast prawa obcego na podstawie art. 5 ust. 1 p.p.m., dotyczącego odesłania – pisze autor.
Jego zdaniem uznanie w Polsce dziecka przez obcokrajowca należy do spraw z zakresu prawa prywatnego, w których występuje tzw. element obcy. Merytoryczne rozstrzygnięcie musi być w takim przypadku poprzedzone ustaleniem, którego państwa prawo materialne powinno zostać zastosowane. W komentarzu omawiane są reguły ustalania prawa właściwego dla powyższej kwestii wynikające z norm kolizyjnych polskiego prawa prywatnego międzynarodowego.
- W przypadku gdy polski sąd albo inny organ, w szczególności kierownik urzędu stanu cywilnego, rozstrzyga sprawę dotyczącą uznania dziecka przez cudzoziemca, powstaje konieczność ustalenia prawa właściwego. Jest nim prawo materialne określonego państwa regulujące kwestię uznania. Rozstrzygnięcie, które prawo zostanie zastosowane, następuje na podstawie norm kolizyjnych polskiego prawa prywatnego międzynarodowego – stwierdza autor opracowania. Więcej>>
