Dyrektor szkoły, po uprzednim przeprowadzeniu postępowania kwalifikacyjnego nadał stopień awansu zawodowego jednemu z nauczycieli. W dniu wydania decyzji o nadaniu stopnia awansu zawodowego nauczyciela kontraktowego nauczyciel legitymował się dyplomem ukończenia wyższych studiów magisterskich w zakresie pracy socjalnej.
Prezydent miasta stwierdził nieważność decyzji wydanej przez dyrektora szkoły. Organ uznał, że decyzja dyrektora została wydana z rażącym naruszeniem prawa - w szczególności przy jej wydawaniu naruszono art. 9b ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz.U. z 2006 r., Nr 97, poz. 674 ze zm.) w związku z § 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 10 września 2002 r. w sprawie szczegółowych kwalifikacji wymaganych od nauczycieli oraz określenia szkół i wypadków, w których można zatrudnić nauczycieli niemających wyższego wykształcenia lub ukończonego zakładu kształcenia nauczycieli (Dz.U. Nr 155, poz. 1288 ze zm.). W ocenie organu nauczyciel nie posiadał kwalifikacji pedagogicznych w rozumieniu tego rozporządzenia, bowiem nie można uznać, że praktyki odbyte przez niego w domu pomocy społecznej, czy też w urzędzie pracy i domu dziecka są praktykami pedagogicznym.
Zdaniem WSA nawet jeśli przyjąć, że komisja kwalifikacyjna błędnie zinterpretowała przepis prawa uznając, że jest wystarczające ukończenie wyższych studiów magisterskich na wydziale pedagogicznym wyższej szkoły, w zakresie pracy socjalnej jako jednej z podstaw do nadania awansu zawodowego nauczyciela kontraktowego bez jednoczesnego, dokładnego rozstrzygnięcia wątpliwości co do charakteru praktyk odbytych przez nauczyciela, czy też zakresu przedmiotowego ukończonych przez niego studiów pedagogicznych, to taka interpretacja nie może stanowić o rażącym naruszeniu prawa. Nie każde bowiem naruszenie prawa może być kwalifikowane jako naruszenie rażące, nawet oczywistość naruszenia przepisu bezwzględnie obowiązującego nie musi pociągać za sobą obligatoryjnego nakazu stwierdzenia nieważności decyzji, która stała się ostateczną. O ile bowiem możnaby zarzucić wydanie rozstrzygnięcia o nadaniu awansu zawodowego w sposób zbyt pobieżnie analizujący charakter praktyk odbytych przez skarżącego, czy też zakres przedmiotowy ukończonych przez niego studiów pedagogicznych, to nie sposób przyjąć, iż mamy w takim przypadku do czynienia z rażącym naruszeniem przepisu prawa materialnego, skutkujący obligatoryjnym stwierdzeniem nieważności takiego aktu.
W opinii WSA ocena stopnia tego naruszenia dokonana winna być również w kontekście okresu, jaki upłynął od dnia nadania skarżącemu stopnia awansu zawodowego nauczyciela kontraktowego do dnia wydania decyzji ostatecznej stwierdzającej jego nieważność. Akt nadania stopnia awansu zawodowego nauczyciela jest rodzajem certyfikatu zawodowego potwierdzającego określone uprawnienia w tym zakresie, pochodzącego od władzy publicznej i skutkującego wobec wszystkich pracodawców - obecnych i przyszłych. Zatem mając na względzie skutki prawne i społeczne tego aktu, stwierdzenie jego nieważności i eliminowanie go z obrotu prawnego w oparciu o ocenną przesłankę rażącego naruszenia prawa wymienioną w art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. musi być wyważone, przez szczegółową analizę wszystkich okoliczności rozpatrywanego przypadku, z uwzględnieniem także długości okresu jaki upłynął od wydania aktu nadania.
WSA podkreślił, iż sześcioletni okres funkcjonowania w obrocie prawnym decyzji w przedmiocie nadania skarżącemu stopnia awansu zawodowego nauczyciela kontraktowego oraz brak przesłanek umożliwiających kwalifikowanie oczywistego naruszenia przepisu prawa materialnego, pozwalają uznać, iż nie ma żadnego racjonalnego uzasadnienia dla usunięcia z obrotu prawnego zaskarżonego aktu prawnego.

Na podstawie:
Wyrok WSA w Bydgoszczy z 24 lipca 2013 r., sygn. akt II SA/Bd 555/13, prawomocny