- Jako organizacja z ponad 30-letnim doświadczeniem w pomocy dzieciom krzywdzonym i wykorzystywanym seksualnie, razem z kilkoma tysiącami obywateli podpisanymi pod petycją i z poparciem kilkudziesięciu organizacji pozarządowych z całej Polski, wyspecjalizowanych w pomocy dzieciom i osobom doświadczającym przemocy apelujemy do Państwa o wpisanie do swoich programów wyborczych obietnicy wprowadzenia rozwiązania, które uszczelni system ochrony dzieci w naszym kraju - wskazują przedstawiciele fundacji.

Instytucje powinny lepiej dbać o dobro dzieci

FDDS chce, by parlament przyjął ustawę, która nałoży na wszystkie podmioty pracujące z dziećmi nowe wymogi, w tym obowiązek:

  • sprawdzania niekaralności wszystkich pracowników i współpracowników za przestępstwa umyślne na szkodę dzieci;
  • posiadania przez wszystkie podmioty pracujące z dziećmi kodeksów bezpiecznych relacji pracownik– dziecko;
  • opracowania przez wszystkie placówki i organizacje ścieżek szybkiego i skutecznego reagowania na podejrzenia krzywdzenia dziecka;
  • przeszkolenia wszystkich pracowników z zasad bezpiecznego kontaktu, rozpoznawania symptomów krzywdzenia i podejmowania interwencji.

 

Autorzy propozycji tłumaczą, że rozwiązanie takie od lat funkcjonuje w systemach prawnych państw świata pod nazwą „safeguarding”, po polsku „standardy ochrony dzieci”.

Obecne rozwiązania mocno kuleją

W analizie dotyczącej obecnych rozwiązań FDDS zwraca uwagę, że obowiązujące przepisy dotyczące funkcjonowania poszczególnych instytucji nie zapewniają dostatecznych standardów ochrony. Ustawa o opiece nad dziećmi do lat 3 ustanawia wymóg niekaralności za przestępstwo umyślne oraz niefigurowania w Rejestrze Sprawców Przestępstw na Tle Seksualnym, który dotyczy także wolontariuszy oraz innych osób zatrudnionych do wykonywania pracy lub świadczenia usług. Nie przewiduje natomiast zawieszenia pracownika w czynnościach służbowych.

 

Z kolei - jak zwraca uwagę FDDS - w placówkach oświaty istnieje szczątkowe uregulowanie kwestii związanych z przeciwdziałaniem krzywdzeniu (częściowo w statucie, częściowo w programach profilaktyczno-wychowawczych). Katalog ww. procedur, jak i ich treść, są zróżnicowane, regulują specyficzny fragment funkcjonowania placówki i nie są sprofilowane na zapewnienie kompleksowej ochrony dzieciom. Nie zawierają też zwykle regulacji wprost określających sposób postępowania w przypadku krzywdzenia dziecka przez pracownika placówki. Odniesienie do popełnienia przez pracownika czynu zabronionego występuje jedynie w przepisach dotyczących MOW.

Właściwej ochrony nie zapewniają też przepisy regulujące funkcjonowanie podmiotów leczniczych - od lekarzy i pielęgniarek wymaga się co prawda nienagannej postawy etycznej (w przypadku lekarzy potwierdzanej oświadczeniem o niekaralności), jednak brak jest wymogu niekaralności w odniesieniu do innych osób zatrudnianych w szpitalu oraz wolontariuszy. Brak także regulacji dotyczących zawieszenia w czynnościach służbowych pracownika. W zakładach i schroniskach dla nieletnich brak jest jednak jednoznacznego obowiązku.

Wszystkie instytucje powinny sprawdzać pracowników

Według FDDS wszystkie instytucje powinny wprowadzić w  instytucjach, które zajmują się wychowaniem, edukacją, wypoczynkiem, leczeniem małoletnich lub opieką nad nimi, obowiązek posiadania dokumentów wewnętrznych określających:

  • procedurę postępowania w przypadku podejrzenia krzywdzenia dziecka, obejmującą krzywdzenie przez pracownika danej instytucji.
  • przyjazny system zgłaszania krzywdzenia przez dzieci.
  • obowiązek ewaluacji (podobnie jak w przypadku programów profilaktyczno-wychowawczych w placówkach oświaty).

 

Chce też ujednolicenia przepisów dotyczących wymogu niekaralności wobec całej kadry pracującej z dziećmi oraz wprowadzić jednolite zasady zawieszania pracowników w czynnościach służbowych w przypadku wszczęcia przeciwko nim postępowania karnego (zwłaszcza jeśli postępowanie dotyczy czynu naruszającego prawa i dobro dziecka).

Zmianie - zdaniem FDDS - powinny ulec również przepisy dotyczące zawiadamiania przez prokuratora o wszczęciu postępowania karnego. Powinien objąć wszystkie osoby, które zajmują się wychowaniem, edukacją, wypoczynkiem, leczeniem małoletnich lub opieką nad nimi w ww. instytucjach (niezależnie od tego, czy jest to instytucja prywatna czy publiczna oraz niezależnie od formy współpracy z daną instytucją).

 

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.