Tegoroczna konferencja za swój główny temat obiera konektywizm. To relatywnie nowy nurt w edukacji, który stara się objąć zarówno sam proces uczenia się, jak i jego implikacje dla nauczania – systemu szkolnego, organizacji przestrzeni edukacyjnych oraz narzędzi, które stosujemy, aby umożliwić innym nabywanie wiedzy bądź zdolności.
Co jest sednem konektywizmu? To przekonanie, że wiedza nie jest zbiorem faktów, ale relacji pomiędzy faktami. To nie zbiór zdań oznajmujących nam prawdy na temat Wszechświata, ale sieć skojarzeń, która łączy nasze doświadczenia i działania. Wiedza jest rozproszona w sieciach połączeń pomiędzy ludźmi, przedmiotami (np. książki), wirtualnymi miejscami w internecie (jak choćby Wikipedia), czy urządzeniami (tzw. internet rzeczy – internet of things). Nie ma tu miejsca dla jednej szkoły, jednego nauczyciela, jednego podręcznika… Żeby się uczyć, musimy się kontaktować poprzez sieć ludzi, organizacji i urządzeń, przedzierać mozolnie przez sieci znaczeń i sensów. Z takiej perspektywy uczenie jest nie tyle gromadzeniem i zapamiętywaniem, ile podłączaniem się do sieci wiedzy i przechodzeniem od jednego jej węzła do kolejnych – bardziej oddalonych i wymagających większego zaangażowania.
W programie konferencji zaplanowano wiele specyficznych form dyskusji i wymiany doświadczeń: Sieciowanie+, Kawiarnia idei, Żywa Biblioteka. Oprócz wykładów i warsztatów, konferencja to także okazja do licznych spotkań kuluarowych, dyskusji i wymiany doświadczeń.
Więcej informacji na stronie: