Skargę do Trybunału wniosło dwóch obywateli Szwajcarii pochodzenia tureckiego, wyznawców islamu. Z powodów wyznaniowych skarżący sprzeciwiali się udziałowi ich córek - które nie osiągnęły jeszcze wieku dojrzewania - w obowiązkowych lekcjach pływania w szkole. Władze szkolne nie zgodziły się na zwolnienie uczennic z lekcji, rodzice jednak uparcie zabraniali im uczestnictwa w zajęciach pływania. W efekcie skarżący zostali ukarani grzywną za naruszenie obowiązków rodzicielskich. Przed Trybunałem skarżący zarzucili, iż taki stan rzeczy stanowił naruszenie ich prawa do wolności wyznania, chronionego w art. 9 Konwencji o prawach człowieka.
Trybunał nie zgodził się ze skarżącymi i nie potwierdził naruszenia art. 9 Konwencji.
Trybunał przyznał wprawdzie, iż art. 9 Konwencji i prawo do uzewnętrzniania swego wyznania znalazło zastosowanie w sprawie skarżących i zostało ono ograniczone, lecz było to ograniczenie proporcjonalne i realizujące uprawniony cel (to jest cel ochrony uczniów zagranicznego pochodzenia przed wszelkimi formami szkolnego wykluczenia).
Trybunał wskazał przede wszystkim, iż szkoła odgrywa szczególną rolę w procesie integracji społecznej, zwłaszcza w przypadku dzieci pochodzących zza granicy. Prawu rodziców do wcielania w życie ich światopoglądu i wartości religijnych należy w tym miejscu przeciwstawić interes ich dzieci w odebraniu pełnego wykształcenia, które jednoznacznie ułatwi ich społeczną integrację w zgodzie z miejscowymi regułami i zwyczajami nowej ojczyzny. Interes córek skarżących w omawianej sprawie obejmuje nie tylko bezsprzeczną wartość w postaci nabycia umiejętności pływania, lecz także, a nawet przede wszystkim, udziału w zajęciach z innymi uczniami, na równi z innymi uczniami, bez rozróżnienia związanego z ich pochodzeniem bądź przekonaniami religijnymi lub światopoglądowymi ich rodziców. Władze państwowe mogą w uprawniony sposób przyznać pierwszeństwo wskazanym względom i uznać je za nadrzędne w stosunku do życzenia rodziców, którzy uznają dany model edukacji (lub jego konkretne elementy) za sprzeczne z ich przekonaniami.
Superbohaterka w burce walczy o prawo do edukacji dla dziewcząt>>
Trybunał wskazał także, iż władze szkolne wykazały się w sprawie skarżących dużą elastycznością proponując na przykład, by ich córki brały udział w lekcjach pływania w burkini (czyli w stroju kąpielowym zaprojektowanym specjalnie dla praktykujących muzułmanek). Skarżący nie chcieli jednak pójść w tej mierze na żaden kompromis. Trybunał zważył również na kwestie proceduralne i uznał, że istota żądania skarżących została należycie rozpatrzona przez władze krajowe, z zastrzeżeniem wszelkich gwarancji proceduralnych i standardów konwencyjnych.
W konkluzji Trybunał podkreślił, iż przyznając pierwszeństwo interesom dzieci w realizacji pełnego programu nauczania, co sprzyja powodzeniu ich integracji ze szwajcarskim społeczeństwem, przed prywatnym interesem skarżących w postaci uzyskania zwolnienia ich córek z lekcji pływania ze względów religijnych, szwajcarskie organy władzy nie przekroczyły przysługującego im marginesu uznania. W omawianej sprawie obowiązkowa edukacja była nadrzędna względem przekonań światopoglądowych rodziców. Nie miało tym samym miejsca naruszenie art. 9 Konwencji.
Osmanoǧlu i Kocabaş przeciwko Szwajcarii - wyrok ETPC z dnia 10 stycznia 2017 r., skarga nr 29086/12.
Niemcy: muzułmance nie wolno przychodzić do szkoły w nikabie>>