Odpowiedź: zaświadczenie lekarskie wydane w związku z badaniami profilaktycznymi, o jakich mowa w art. 229 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), powinno zawierać nazwę pracodawcy, u którego dany pracownik jest zatrudniony. W opisanym przypadku pracodawca powinien więc skierować pracownika do lekarza, który wydał to zaświadczenie, aby uzupełnił braki formalne.

Uzasadnienie: zaświadczenie lekarskie wydane w związku z badaniami profilaktycznymi, o jakich mowa w art. 229 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), powinno zawierać nazwę pracodawcy, u którego dany pracownik jest zatrudniony. W opisanym przypadku pracodawca powinien więc skierować pracownika do lekarza, który wydał to zaświadczenie, aby uzupełnił braki formalne.

Stosownie do postanowień art. 229 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) – dalej k.p., pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom, na swój koszt, profilaktyczną opiekę lekarską. Na tę opiekę składają się trzy rodzaje badań:

1) wstępne, dla osób przyjmowanych do pracy lub pracowników młodocianych przenoszonych na inne stanowiska pracy i innych pracowników przenoszonych na stanowiska pracy, na których występują czynniki szkodliwe dla zdrowia lub warunki uciążliwe;

2) okresowe, w terminie wyznaczonym przez lekarza medycyny pracy, oraz

3) kontrolne, w przypadku niezdolności do pracy trwającej dłużej niż 30 dni, spowodowanej chorobą.

Należy również przypomnieć, że zgodnie z art. 229 § 4 k.p., pracodawca nie może dopuścić do pracy pracownika bez aktualnego orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań do pracy na określonym stanowisku. Jak stwierdził SN w wyroku z dnia 17 listopada 2000 r., II UKN 49/00, OSNP 2002, nr 11, poz. 275; dopuszczenie do pracy pracownika bez aktualnego orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań do pracy na określonym stanowisku może stanowić przyczynę zewnętrzną wypadku przy pracy.

Szczegółowym aktem prawnym regulującym zagadnienie pracowniczych badań profilaktycznych jest rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 maja 1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w kodeksie pracy (Dz. U. Nr 69, poz. 332 z późn. zm.) – dalej r.b.l.p.

W myśl § 2 ust. 5 r.b.l.p., badanie profilaktyczne kończy się orzeczeniem lekarskim stwierdzającym:

1. brak przeciwwskazań zdrowotnych do pracy na określonym stanowisku pracy lub

2. przeciwwskazania zdrowotne do pracy na określonym stanowisku pracy.

Powyższe orzeczenie, zgodnie z § 3 ust. 4 r.b.l.p., wydawane są w formie zaświadczeń według wzoru określonego w załączniku nr 2 do r.b.l.p. Wzór ten wskazuje, że zaświadczenie powinno zawierać w szczególności:

  1. pieczątkę zakładu opieki zdrowotnej lub lekarza prywatnie praktykującego, przeprowadzającego badanie profilaktyczne, w tym numer identyfikacyjny REGON,
  2. imię, nazwisko, datę urodzenia, adres zamieszkania i nazwę stanowiska osoby, której zaświadczenie dotyczy,
  3. nazwę i adres zakładu pracy,
  4. datę następnego badania okresowego,
  5. pieczątkę i podpis lekarza wystawiającego to zaświadczenie,
  6. datę wystawienia.

W przypadku pominięcia jakiejkolwiek z powyższych informacji, zaświadczenie powinno zostać niezwłocznie uzupełnione przez lekarza, który je wystawił, bowiem może po prostu zostać uznane za nieważne.

Tak więc zaświadczenie lekarskie wydane w związku z badaniami profilaktycznymi, które nie zawiera danych dotyczących zakładu pracy kierującego pracownika na badania, o jakich mowa w art. 229 k.p., powinno zostać niezwłocznie uzupełnione przez lekarza, który je wydał.