O prace MRPiPS nad likwidacją progu dochodowego przy świadczeniu uzupełniającym dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji zapytała w interpelacji poselskiej (nr 2433) posłanka Barbara Dolniak. W odpowiedzi wiceminister rodziny i pełnomocnik rządu ds. osób niepełnosprawnych Łukasz Krasoń podkreślił, że w ministerstwie nie jest planowane wprowadzenie regulacji zmierzających do zniesienia kryterium dochodowego, które warunkuje uzyskanie świadczenia uzupełniającego.

 


Złotówka za złotówkę przy świadczeniu uzupełniającym

Na podstawie ustawy z 31 lipca 2019 r. o świadczeniu uzupełniającym dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji przysługuje ono osobom pełnoletnim, które są niezdolne do samodzielnej egzystencji i nie mają prawa do świadczenia pieniężnego finansowanego ze środków publicznych (lub łączna wysokość brutto tych świadczeń nie przekracza 2419,33 zł). Ma ono wspierać osoby z niepełnosprawnościami ze względu na zwiększone koszty związane z pielęgnacją, rehabilitacją czy opieką medyczną. Wysokość świadczenia wynosi maksymalnie do 500 zł i jest ono wypłacane wedle formuły „złotówka za złotówkę”. - Dzięki jej zastosowaniu, przekroczenie progu dochodowego uprawniającego do uzyskania świadczenia uzupełniającego nie oznacza wykluczenia ubiegającej się o nie osoby z systemu wsparcia, lecz pozwala na otrzymanie świadczenia odpowiednio pomniejszonego o kwotę przekroczenia kryterium dochodowego – przypomina Łukasz Krasoń.

Czytaj również: Czy świadczenie uzupełniające dla osób niesamodzielnych będzie waloryzowane?>>

Waloryzacja progu dochodowego

Obecnie samo świadczenie uzupełniające nie podlega corocznej waloryzacji, a jedynie waloryzowany jest próg dochodowy, który decyduje o uprawnieniu do niego i jego wysokości. Posłanka Dolniak zapytała ministerstwo o całkowite zniesienie progu dochodowego przy tym świadczeniu. Jak już wiemy, nie jest ono planowane przez rząd. Natomiast resort rodziny mówi o innym rozwiązaniu alternatywnym. W Biurze Pełnomocnika Rządu do Spraw Osób Niepełnosprawnych trwają zaawansowane prace nad alternatywnym rozwiązaniem, polegającym na świadczeniu opartym o indywidualną ocenę potrzeb osoby z niepełnosprawnością – poinformował wiceminister Krasoń.

 

Cena promocyjna: 326.07 zł

|

Cena regularna: 609 zł

|

Najniższa cena w ostatnich 30 dniach: 274.05 zł


Kto jest uprawniony do świadczenia uzupełniającego

Do kryterium dochodowego przy świadczeniu uzupełniającym nie jest wliczany m.in. dodatek i zasiłek pielęgnacyjny, dodatek dla sieroty zupełnej, dodatek kombatancki, ryczałt energetyczny. Nie są ujmowane także świadczenia o charakterze jednorazowym, np. zasiłki socjalne lub zasiłek pogrzebowy. Pod uwagę nie są brane świadczenie wspierające czy renta rodzinna przyznana po zmarłym rodzicu osobie, która stała się całkowicie niezdolna do pracy przed ukończeniem 16. roku życia lub w czasie nauki w szkole przed ukończeniem 25. roku życia.

Świadczenie uzupełniające może otrzymać osoba, która:

  • ukończyła 18 lat
  • jest niezdolna do samodzielnej egzystencji, a niezdolność została stwierdzona:
  • orzeczeniem o niezdolności do samodzielnej egzystencji lub
  • orzeczeniem o całkowitej niezdolności do pracy i niezdolności do samodzielnej egzystencji lub
  • orzeczeniem o całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym i niezdolności do samodzielnej egzystencji lub
  • orzeczeniem o całkowitej niezdolności do służby i niezdolności do samodzielnej egzystencji.
  • nie jest uprawniona do emerytury ani renty i nie ma ustalonego prawa do innego świadczenia pieniężnego finansowanego ze środków publicznych, np. zasiłku stałego albo zasiłku okresowego (warunek nie dotyczy jednorazowych świadczeń) ani nie jest uprawniona do świadczenia z zagranicznej instytucji właściwej do spraw emerytalno-rentowych. Jeśli zaś ma takie uprawnienia, to może otrzymać świadczenie uzupełniające, jeśli ich łączna kwota nie przekracza 1896,13 zł brutto.
  • ma miejsce zamieszkania w Polsce
  • ma polskie obywatelstwo lub prawo pobytu lub prawo stałego pobytu w Polsce, jeśli jest obywatelem jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej albo Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej lub ma zalegalizowany pobyt w Polsce - jeśli jest obywatelem państwa spoza UE albo EFTA.