Pytanie użytkownika Serwisu Prawa Pracy i Ubezpieczeń Społecznych:

Czy pracownik tymczasowy może wykonywać pracę jednocześnie na rzecz kilku pracodawców użytkowników, np. od poniedziałku do piątku w firmie produkcyjnej na pełny etat, a w weekendy w gastronomii na pół etatu?

Pracownik tymczasowy

Pracownik tymczasowy zatrudniony przez jedną agencję pracy tymczasowej może wykonywać pracę na rzecz kilku pracodawców użytkowników z ramienia tej agencji, ale tyko do pełnego wymiaru czasu pracy, z zachowaniem prawa do nieprzerwanego 11-godzinnego odpoczynku dobowego oraz 35-godzinnego odpoczynku tygodniowego.

Praca na 1,5 etatu na rzecz dwóch pracodawców użytkowników, ale w ramach tej samej agencji pracy tymczasowej, przy pracy tego samego rodzaju, nie jest prawnie dozwolona.

W opisanym przypadku mamy jednak prawdopodobnie do czynienia z odmiennymi rodzajami pracy i dwoma umowami o pracę. Można tu więc dopuścić możliwość wykonywania pracy na rzecz dwóch pracodawców użytkowników na łącznie 1,5 etatu, ale pod warunkiem, że pracownik ma zapewniony odpoczynek dobowy (11 godzin) i tygodniowy (35 godzin).

Praca tymczasowa jest specyficzną formą zatrudnienia, w którą zaangażowane są trzy podmioty:

  1. pracownik (lub zleceniobiorca), który jest zatrudniany przez agencję pracy tymczasowej;
  2. agencja pracy tymczasowej, która zatrudnia pracownika (lub zleceniobiorcę) jako pracodawca właściwy (lub zleceniodawca) i kieruje go do pracy u pracodawcy użytkownika;
  3. pracodawca użytkownik, na rzecz którego pracownik świadczy pracę.

W zakresie nieuregulowanym odmiennie przepisami ustawy i przepisami odrębnymi do agencji pracy tymczasowej, pracownika tymczasowego i pracodawcy użytkownika stosuje się przepisy prawa pracy dotyczące odpowiednio pracodawcy i pracownika (art. 5 u.z.p.t.). Do spraw nieuregulowanych odmiennie przepisami ustawy należą kwestie dotyczące czasu pracy. Do pracowników tymczasowych znajdują więc zastosowanie przepisy działu VI ustawy z 26.06.1974 r. – Kodeks pracy – dalej k.p., regulujące czas pracy. Maksymalna tygodniowa norma czasu pracy w przypadku zatrudnienia u jednego pracodawcy na podstawie jednej umowy o pracę wynosi przeciętnie 40 godzin.

Dwie umowy o pracę z jednym pracownikiem

Zawieranie z własnym pracownikiem dodatkowej (drugiej) umowy o pracę za normalnym wynagrodzeniem judykatura dopuszcza tylko wyjątkowo, gdy chodzi o wyraźnie inny rodzaj pracy niż uzgodniony w umowie o pracę (uchwała SN z 12.03.1969 r., III PZP 1/69, OSN 1969, nr 11, poz. 197). W przeciwnym razie mielibyśmy, zdaniem Sądu Najwyższego w wyrażonym w uchwale z 12.04.1994 r., I PZP 13/94, OSN 1994, nr 3, poz. 39, do czynienia z próbą obejścia przepisów o czasie pracy i wysokości wynagrodzenia za godziny nadliczbowe.

Zawarcie z pracownikiem nawet kilku różnego rodzaju umów o pracę przez tego samego pracodawcę nie zmienia ogólnej zasady, że strony łączy tylko jeden stosunek pracy. Oznacza to, że pracodawca, nawiązujący z jednym pracownikiem więcej niż jedną umowę o pracę, powinien mu zapewnić 11-godzinny dobowy nieprzerwany odpoczynek oraz odpoczynek tygodniowy. Takiego pracownika będą też obowiązywały limity godzin nadliczbowych ustalone w art. 151 § 3 k.p. lub na podstawie art. 151 § 4 k.p., ponieważ limity te przypisane są do pracownika, a nie do pracodawcy.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 23.05.2014 r., II FSK 765/13, stwierdził, że pomimo tego, że pracownik tymczasowy nie jest podporządkowany agencji pracy tymczasowej w rozumieniu art. 22 § 1 k.p., tj. nie wykonuje pracy na jej rzecz i pod jej kierownictwem, natomiast podlega kierownictwu podmiotu trzeciego, tj. pracodawcy użytkownika, stosunek pracy wiąże go z agencją pracy tymczasowej, nie zaś z pracodawcą użytkownikiem.