Stosownie do art. 134 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) – dalej k.p., jeżeli dobowy wymiar czasu pracy pracownika wynosi co najmniej 6 godzin, pracownik ma prawo do przerwy w pracy trwającej co najmniej 15 minut, wliczanej do czasu pracy.
Ponadto, dla pracowników zatrudnionych w warunkach szczególnie uciążliwych lub szczególnie szkodliwych dla zdrowia – zgodnie z art. 145 § 1 k.p. – pracodawca może ustanowić dodatkowe przerwy w pracy wliczane do czasu pracy albo obniżyć obowiązujące normy czasu pracy (8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym), a w przypadku pracy monotonnej lub pracy w ustalonym z góry tempie – wprowadzić przerwy w pracy wliczane do czasu pracy.
Zobacz także: Czy pozycję siedzącą można uznać za pozycję wymuszoną?>>
Wykaz prac, o których mowa powyżej, zgodnie z art. 145 § 2 k.p., ustala pracodawca po konsultacji z pracownikami lub ich przedstawicielami w trybie i na zasadach określonych w art. 23711a i art. 23713a oraz po zasięgnięciu opinii lekarza sprawującego profilaktyczną opiekę zdrowotną nad pracownikami.
Tak więc przepisy prawa pracy, w tym przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy, nie obligują pracodawcy do udzielania dodatkowych przerw dla pracowników wykonujących pracę w wymuszonej pozycji ciała, a jedynie dopuszczają taką możliwość.
Zobacz także: W zdrowym ciele dobry pracownik>>
Więcej na ten temat w Serwisie BHP.