Praca tymczasowa: umowa kobiet w ciąży ma być przedłużona do dnia porodu

Rząd chce, aby wszystkie umowy o pracę pracownic tymczasowych w ciąży, które uległyby rozwiązaniu po upływie trzeciego miesiąca ciąży, przedłużały się do dnia porodu - czytamy w Serwisie Prawa Pracy i Ubezpieczeń Społecznych. 

Ministerstwo Rodziny Pracy i Polityki Społecznej przygotowało projekt ustawy o zmianie ustawy o zatrudnianiu pracowników tymczasowych oraz niektórych innych ustaw. Proponuje usunięcie art. 13 ust. 3 ustawy o zatrudnieniu pracowników tymczasowych, który stanowi, że do umowy o pracę zawartej z pracownikiem tymczasowym nie stosuje się art. 177 § 3 Kodeksu pracy. Taki zabieg legislacyjny spowoduje pełne zastosowanie do pracownic tymczasowych art. 177 § 3 kodeksu pracy, zgodnie z którym umowa o pracę na czas określony albo na okres próbny przekraczający jeden miesiąc, która uległaby rozwiązaniu po upływie trzeciego miesiąca ciąży, ulega przedłużeniu do dnia porodu.

Organizacja Pracodawcy RP złożyła szereg zastrzeżeń do tego pomysłu, argumentuje, że projekt zmiany jest sprzeczny z art. 18 ust. 1 ustawy o zatrudnianiu pracowników tymczasowych, zgodnie z którym umowa o pracę zawarta z pracownikiem tymczasowym rozwiązuje się z upływem ustalonego między stronami okresu wykonywania pracy tymczasowej na rzecz danego pracodawcy użytkownika. Przepis ten wyraźnie wiąże okres wykonywania pracy tymczasowej z okresem zapotrzebowania pracodawcy użytkownika na pracę, co jest zgodne z ideą i istotą pracy tymczasowej. W razie braku zapotrzebowania na takiego pracownika nie ma powodów by go nadal zatrudniać.

 [-DOKUMENT_HTML-]

Projektowana zmiana będzie również sprzeczna z art. 13 ustawy wymagającym, aby umowa o pracę wskazywała pracodawcę użytkownika i ustalony okres wykonywania na jego rzecz pracy tymczasowej, a także warunki zatrudnienia pracownika tymczasowego u danego pracodawcy użytkownika. Nawet gdyby udało się znaleźć pracę, agencja nie może skierować pracownicy bez jej zgody (art. 177 § 3 kodeksu pracy w zw. z art. 5 ustawy o zatrudnianiu pracowników tymczasowych), do innego rodzaju pracy bądź tożsamej pracy u innego pracodawcy użytkownika. Sprzeczność zajdzie również z art. 22 kodeksu pracy w związku z art. 5 ustawy, zgodnie z którym przez nawiązanie stosunku pracy pracodawca zobowiązuje się do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem, co rodzi po stronie pracownika roszczenie o dopuszczenie do pracy umówionego rodzaju. Nie będzie to możliwe w razie rezygnacji przez pracodawcę użytkownika z pracownicy w ciąży w trybie art. 18 ust. 2 przy jednoczesnym obowiązku zatrudniania jej przez agencję pracy tymczasowej.

Pracodawcy RP zwracają uwagę na bardzo duże obciążenie finansowe agencji, które spowodują te zmiany. W razie rezygnacji złożonej przez pracodawców użytkowników z powodu braku zapotrzebowania na dalszą pracę, będą oni musieli na własny koszt utrzymać zatrudnienie pracownicy do końca ciąży. Kobiety bowiem stanowią 47% wszystkich pracowników tymczasowych, z czego 41% to osoby poniżej 26. roku życia.

Projekt przewiduje także m. in. określenie maksymalnego okresu wykonywania pracy tymczasowej na rzecz danego pracodawcy użytkownika niezależnie od tego, czy jest on kierowany do pracy przez jedną czy kilka agencji, objęcie większą ochroną osób wykonujących pracę tymczasową na podstawie umowy prawa cywilnego, wprowadzenie sankcji (kara grzywny od 1 000 do 30 000 złotych) za nieprzestrzeganie określonych przepisów ustawy przez agencję pracy tymczasowej albo pracodawcę użytkownika (np. naruszenie limitów czasowych pracy tymczasowej).

Tekst pochodzi z Serwisu Prawa Pracy i Ubezpieczeń Społecznych.