Osoba, która pracowała w Polsce i za granicą oraz płaciła składki, może ubiegać się o dwie emerytury

Osoba, która pracowała w Polsce i poza granicami kraju oraz płaciła składki na ubezpieczenie społeczne z tego tytułu, ma prawo ubiegać się o emeryturę polską i zagraniczną. Emeryturę zagraniczną będzie mogła otrzymać po osiągnięciu wieku emerytalnego według tamtejszych przepisów, tłumaczy Zygmunt Łobejko,ekspertSerwisu Prawa Pracy i Ubezpieczeń Społecznych.

Pytanie pochodzi z Serwisu Prawa Pracy i Ubezpieczeń Społecznych.

Osoba fizyczna pracowała w Polsce i we Włoszech. W Polsce otrzymała emeryturę za lata przepracowane w Polsce.

Czy włoską emeryturę powinna otrzymać po osiągnięciu wieku emerytalnego według przepisów polskich czy włoskich?

Odpowiedź: osoba, która pracowała w Polsce i we Włoszech oraz płaciła składki na ubezpieczenie społeczne z tego tytułu, ma prawo ubiegać się o emeryturę polską i włoską. Emeryturę włoską będzie mogła otrzymać po osiągnięciu wieku emerytalnego według przepisów włoskich.

Uzasadnienie: zgodnie z unijnymi przepisami dotyczącymi koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego w zakresie emerytalno-rentowym, okres ubezpieczenia z tytułu zatrudnienia we Włoszech, podlega uwzględnieniu przy ustalaniu prawa do polskich świadczeń emerytalno-rentowych oraz obliczaniu ich wysokości. Analogicznie okres ubezpieczenia z tytułu zatrudnienia w Polsce podlega uwzględnieniu przy ustalaniu prawa do włoskich świadczeń emerytalno-rentowych oraz obliczaniu ich wysokości.

Zobacz: Pracownik nie musi informować pracodawcy o zamierze przejścia na emeryturę

Przy ustalaniu prawa do emerytury dla osób urodzonych po 31 grudnia 1948 r., posiadających okresy ubezpieczenia w Polsce i za granicą w państwie członkowskim, nie ma potrzeby uwzględniania ww. okresów ubezpieczenia przebytych za granicą.

Zgodnie z unijnymi przepisami, każde z państw członkowskich UE, w których dana osoba była zatrudniona i ubezpieczona, jest zobowiązane przyznać świadczenia emerytalno-rentowe po spełnieniu warunków określonych w ustawodawstwie każdego z tych państw. Oznacza to, że jeżeli dana osoba pracowała w Polsce i we Włoszech i płaciła składki na ubezpieczenie społeczne z tego tytułu, może ubiegać się o emeryturę polską i włoską. W przypadku, gdyby okres zatrudnienia we Włoszech okazał się niewystarczający do przyznania świadczenia przez instytucję włoską, instytucja ta uwzględni okres ubezpieczenia w Polsce i odwrotnie.

Okres ubezpieczenia z tytułu zatrudnienia we Włoszech podlegałby, gdyby zaszła taka potrzeba, uwzględnieniu przy ustaleniu prawa i obliczeniu wysokości polskiej emerytury lub renty, natomiast składki na ubezpieczenie społeczne zapłacone we Włoszech, nie byłyby brane pod uwagę przy ustalaniu podstawy wymiaru polskiej emerytury. Zgodnie bowiem z przepisami unijnymi, dotyczącymi koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, podstawa wymiaru świadczeń emerytalno-rentowych przysługujących z systemu danego państwa członkowskiego jest ustalana wyłącznie w oparciu o składki na ubezpieczenie społeczne zapłacone do systemu tego państwa.