Odpowiedź: w okolicznościach opisanych w pytaniu pracownikowi nie przysługuje wynagrodzenie. Niedopuszczenie pracownika do pracy z uwagi na nietrzeźwość oznacza również nieusprawiedliwioną nieobecność w pracy, za którą nie przysługuje wynagrodzenie.
Uzasadnienie: jednym z podstawowych obowiązków pracowniczych jest stawianie się do pracy w stanie umożliwiającym jej wykonanie. Katalog podstawowych obowiązków pracowniczych zawiera art. 100 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) – dalej k.p. Jest to katalog otwarty. Jeżeli pracodawca stwierdził stan nietrzeźwości i nie dopuścił pracownika do pracy, a nawet tak jak w stanie opisanym w pytaniu rozwiązał umowę w trybie natychmiastowym, to pracownikowi nie przysługuje wynagrodzenie. Wynagrodzenie co do zasady przysługuje za pracę wykonaną (art. 80 k.p.) Wyjątki od tej zasady wynikają z przepisów prawa. Pracownik w okolicznościach opisanych w pytaniu nie był nawet gotowy do jej wykonywania, skoro był w stanie nietrzeźwości.
Rozwiązanie umowy o pracę pomimo, że pracownik odmówił jego przyjęcia jest skuteczne i ważne. Podstawę tego twierdzenia stanowi art. 61 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (tekst jedn.: z 2014 r. poz. 121), zgodnie z którym oświadczenie woli, które ma być złożone innej osobie, jest złożone z chwilą, gdy doszło do niej w taki sposób, że mogła zapoznać się z jego treścią. Nie uchyla go czy też anuluje fakt późniejszego dostarczenia zwolnienia lekarskiego nawet z datą wsteczną.
Pracownik miał możliwość zapoznania się z oświadczeniem o rozwiązaniu umowy, ale nie przyjął go na własne ryzyko. Późniejsze dostarczenie zwolnienia lekarskiego nie zmienia faktu, iż pracownik był wcześniej w pracy i został zwolniony dyscyplinarnie.